สวัสดีค่ะ ต่อจากกระทู้ที่แล้วน่ะค่ะ การที่หนูคิดว่าพ่อของหนูเห็นแก่ตัว หนูบาปมากไหมค่ะ เพราะตั้งแต่แม่เสียแล้วพ่อก็มีเมียใหม่ พ่อก็เปลี่ยนไป จากที่หนูกับน้องเคยสำคัญ ต่อนี้กลายเป็นเมียและลูกเลี้ยงที่สำคัญ หนูกับน้องป่วย พ่อไม่เคยสนใจ มีแค่เราพี่น้องที่ต้องดูแลกัน พอลูกเลี้ยงหรือเมียป่วย รีบพาไป รพ โดยไม่รังเร การกินการอยู่ก็ให้เมียก่อน แต่พอลำบากหรือเดือดร้อนก็มาให้เราช่วย เหนื่อยค่ะ แต่น้อยใจมากกว่า ทำไงได้ล่ะค่ะ ก็หนูเป็นลูก หนูรักพ่อ หนูกลัวบาป บางครั้งโทรมาร้องไห้เพื่อขอเงินเราไปให้เมีย แต่พอเราขัดสนพ่อไม่เคยยิบยืนให้เราเลย เพื่อนคนรอบข้างบอกว่าไม่ต้องช่วย หนูก็จะนึกเสมอ เขาจะเป็นยังงัยเขาก็พ่อ "เพราะคำว่าพ่อ"จนกระทั่งเหตุการณ์ล่าสุด ที่พ่อเลือกเมียไม่เลือกหนูกับน้อง ทำให้หนูเสียมาก เพราะเขาทิ้งหนูไปแบบไม่หันกลับมามอง ไม่ติดต่อ จน เมื่อ3-4วันที่แล้วเขากลับมาพร้อม ทำเหมือนไม่มีไรเกิดขึ้น แล้วจะขอกลับมาเป็นเหมือนเดิม หนูไม่รู้จะทำยังไงค่ะ ใจหนึ่งก็สงสารพ่อค่ะ แต่อีกใจ หนูเหนื่อยกับปัญหาที่หนูไม่ได้สร้างขึ้นมาเป็น10 กว่าปีแล้ว หนูจำเหตุการณ์วันนั้นได้ไม่ลืมและทุกๆเหตุการณ์ที่พ่อไม่เคยทำหน้าที่พ่อสักครั้ง ปล่อยให้หนูต้องยื่นด้วยตัวเองและมีน้องกับตาที่ต้องดูแล และมาวันนี้เขาจะกลับมาหนูจะทำไงดีค่ะ