พึ่งผ่านวันแม่มาไม่กี่วัน..ทะเลาะกับแม่สะแล้ว...คือครอบครัวดิฉันเป็นครอบครัวขยายค่ะที่อยู่กันหลายคน หลายบ้านคงเข้าใจเวลาที่บ้านไหนอยู่กันหลายคนจะมีลำดับอาวุโสกัน..เด็กต้องล้างจานกวาดบ้านถูบ้านตามพี่ผู้ใหญ่บอก..แต่บ้านดิฉัน
ผู้ใหญ่ทำบ้านสกปรก เท้าเลอะโคลนเข้าบ้านเด็กห้ามพูดห้ามบ่น มีโคลนเลอะบ้านก็มาเก็บมาถูไป..
ผู้ใหญ่กินแล้วไม่เก็บวางไว้เลอะเทอะเด็กก็ต้องมาเก็บ ทำความสะอาด เอาเข้าที่ให้เรียบร้อย เพราะเป็นเด็กต้องทำให้ผู้ใหญ่ถือว่าได้บุญ แต่ถ้าไม่ทำให้ผู้ใหญ่มาทำจะถือว่าเป็นบาปทำให้ผู้ใหญ่ลำบาก
ล่าสุดทะเลาะกันเรื่องซองห่อผ้าอนามัยที่เอามาซุกไว้ ดิฉันก็เลยพูดด้วยความโมโห ทำไมซกมกสกปรกแบบนี้..ทำไมไม่เอาไปทิ้งถังขยะ..เท่านั้นแหละค่ะ ก็ได้คำตอบกลับมาว่า..เห็นแล้วทำไมไม่เอาไปทิ้งจะมาพูดแบบนี้กับผู้ใหญ่ได้อย่างไรเป็นเด็กเป็นเล็ก ฉันเสียใจที่ฉันเลี้ยงแกมาไม่ดี.. ฉันคงตามใจแกมากไป ฉันส่งเสียแกจบสูงๆมานิคงไม่ช่วยขัดเกลาแกให้รู้จักกาลเทศะ การพูดจากับผู้ใหญ่เลยสินะ เรื่องแค่นี้แกทำให้ฉันไม่ได้..สักพักมีเสียงสนับสนุนบ้านพักคนชรานะ นั้นแหละที่อยู่เราในอนาคต อย่าไปว่าเด็กมันเลย รีบไปเก็บแทนมันสิ ...
ไม่ใช่ไม่รัก ไม่ใช่ว่าจะกล่าวหาหรือประจานครอบครัวตัวเองนะค่ะ แต่คือเป็นเด็กต้องทำทุกอย่างเลยหรอค่ะคือถ้าป่วย ถ้าเจ็บ เราก็เข้าใจนะว่าต้องดูแลแบบไหน แต่นี้ปกติดีทุกอย่าง ทำไมเราถึงพูดไม่ได้ เราก็ยอมรับผิดที่พูดกับแม่แรงไป ตอนนี้แม่ก็เลยไม่คุยกับเราค่ะ แม่บอกว่าไม่พอใจที่เราพูดกับแม่แบบนี้ ต่อไปแม่แก่เราคงเอาท่านไปปล่อยบ้านพักคนชรา เราก็เฮ้ออออ.. จะทำยังไงดีค่ะ