ปกติผมเป็นคนพูดมากครับ ฉะฉาน แต่เวลาอารมณ์ดีจะพูดไม่หยุด เหมือนคุมตัวเองไม่ได้ แต่หลังจากนั้นจะมีอาการซึมครับ
อย่างตอนนี้เนี่ยะ ไม่อยากคุยกับใคร จู่ๆน้ำตาก็ไหลเอง งงมาก เหงามาก แต่ไม่อยากคุยกับใคร ผมบ้ารึเปล่า
ถามย่าว่าเบื่อไหม รำคาญผมไหม ผมรู้สึกไร้ค่า แล้วก็น่ารำคาญมากครับ
เวลาทำผิด ทุกคนในบ้านก็ด่านะ แต่ก็สอนไปในตัว แต่ก็ยังเศร้า ทำไม อะไร ผมมันขี้สงสัย แต่กลายเป็นว่าผมยอกย้อน...
คุณครูในโรงเรียนก็จ้องจับผิดอยู่นั่น ทั้งๆที่ก็ติดท็อป แค่ผมเกเรไม่ส่งงานบ้างแหละ.. (มันก็ไม่สมควรทำครับ..)
เวลาได้เกียรติบัตรมาไม่มีใครดีใจ ทุกคนเฉยๆ แต่ตกมาจะโดนขู่ให้ย้ายโรงเรียน เพื่อนผมก็ไม่ค่อยมี โดนหาว่าผมมันเยอะ...
ผมรู้สึกว่าเป็นภาระที่ไม่มีใครต้องการอ่ะ...

-------
สรุปนี่ผมปกติไหม มันเป็นอารมณ์ชั่ววูบรึเปล่า เพราะมันจะต้องเป็นอีก... ทุกๆวันผมจะเป็นอย่างนี้ มันผิดปกติไหมครับ
ปล.ไปหาหมอไม่ได้ครับ,แต่ระบายลงเฟซแม่ก็ห้าม...