ใช้ชีวิตคนเดียว ทำงานโรงงานในต่างจังหวัด ตื่นแต่เช้า ทำงาน กลับถึงห้อง ค่ำๆ ไปออกกำลังกาย แล้วก็นอน ชีวิตแทบจะไม่มีอะไร เสาร์อาทิตย์หากไม่ไปทำงาน ก็อยู่ห้อง อ่านนิยาย ดูซีรีส์ ทำอาหาร

บางทีก็รู้สึกเหงามาก ต้องการคนที่คุยด้วยได้ คอยดูแลกันและกัน คอยแชร์เรื่องราว ที่พบเจอในแต่ล่ะวัน แชร์เป้าหมาย ของวันหยุดสุดสัปดาห์นี้ ว่ามีแพลนอะไรกันบ้าง เป็นเหมือนเพื่อนเที่ยว เพื่อนกิน เพราะผมนั้นมีเพื่อนน้อยมาก

ทุกวันนี้ เจอสาวๆ ทั้งในโลกจริงๆ เช่นที่ทำงาน หรือในโลกโซเชียล ก็ได้แค่มอง ไม่กล้าทัก ไม่กล้าคุย เพราะจากประสพการณ์ที่เคยเจอๆมา ก็พอจะรู้อยู่ว่ามันจะจบลงแบบไหน เลยมีความรู้สึกว่า ยอมรับในชะตากรรม อารมณ์ประมาณว่า ฟ้าคงสร้างเรามาให้อยู่คนเดียว Lone Wolf อะไรประมาณนี้ โดยส่วนตัวจะเป็นคนประเภทที่ไม่เริ่มคุยกับ สาวๆ ถ้ายังไม่เคยรู้จักกันมาก่อน ฉะนั้น เรื่องการลองคุยกับสาวที่เจอทางโซเชียล นั้นก็มักไปไม่ค่อยรอด มันเหมือนฝึนความรู้สึกตัวเอง

แต่บางทีก็นึกอยากลองฝืนๆความรู้สึกตัวเองดู ลองทักใครๆไป  แต่ก็เจอการนิ่งเฉย เจอการไม่แม่แต่จะเปิดอ่าน ก็เลยรู้สึกเข็ดกับการทำความรู้จัก ลองหาโอกาสใหม่ๆ ในโลกโซเชียล

มันพอจะมีวิธีปรับตัวเองไหม ผมจะลองพยายามดู