สวัสดีค่ะ......คือตั้งกระทู้นี้เพราะ. อยากจะเล่าเรื่องความรักน้อยๆของวัยรุ่นคนหนึ่ง
ที่มีแฟนแต่อยู่ไกลกันและไปหากันไม่ได้ให้เพื่อนๆบางคนและหลายๆคนที่อยู่ไกลกันได้อ่านค้ะ
***[[มือใหม่หัดตั้งกระทู้ผิดพลาดยังไงก็ขออภัยด้วยนะค้ะ]]********
และเราเห็นว่าช่วงนี้เป็นช่วงที่กำลังจะเปิดเทอม
หรือบางคนก็เปิดเทอมเเล้ว...อาจจะมีประสบการณ์
อยู่ไกลกันคิดถึงเธอลองเอามาแชร์กันด้วยนะคะ ^^
เราขอเริ่มเล่าประสบการของเราเลยนะ....
เรื่องมันเริ่มมาจากเรากับแฟนรู้จักกันเป็นรุ่นพี่รุ่นน้องกัน
เราดันไปแอบชอบเขาเข้าไม่กล้าคุยกับเขาหรอกแต่มีวันหนึ่ง
เราตัดสินใจแอด เฟสบุ๊ค ของเขาไปและแล้วเราก็ได้คุยกันแต่
เรื่องไม่คาดฝันก็เกิดขึ้น
.
.
.
เราได้ทุนไปเรียนภาษาที่ต่างประเทศ เลยคิดว่าคงไม่ได้คุยกันอีก
แต่เรื่องไม่คาดฝันก็เกิดขึ้นอีก อิอิ เขาทักเรามาคุยกับเราตลอด
ในช่วงแรกๆที่อยู่ที่นั่น....คุยกัน แบบจริงจังได้เดือนกว่าๆก็
เป็นแฟนกันค่ะ(ไวไฟเน๊อะ555555) แต่คุยกันแบบไม่จริงจังปีกว่าๆค่ะ(รักเขาข้างเดียว)
ระหว่างที่คบกันนั้นก็ไม่รู้หรอกว่านิสัยใจคอเขาเป็นยังไง
เพราะว่าไม่ได้อยู่ด้วยกันระหว่างนั่นทะเลาะกันก็บ่อยมากๆ
จนถึงขั้นจะเลิกกัน.....เวลาทะเลาะกันเราบล็อคแทบทุกอย่างที่เขาจะติดต่อเราได้.
แต่เขาก็ติดต่อผ่านเพื่อนเรา(คนไทยที่ไปด้วยกัน)จนคืนดีกันทุกๆครั้งไป
แล้วเวลาก็ผ่านไป เราเรียนภาษาครบ 8 เดือนก็คบกับเขา ประมาน 6 เดือนนี้แหละ
กลับมาเขาก็แทคแคร์เราอย่างดีไม่ให้ขาดตกบกพร่องเท่าที่เขาจะทำได้
บางทีเราก็แอบคิดว่า
ที่เราไม่เลิกกันอาจจะเป็นเพราะตอนที่เราอยู่ต่างประเทศยังไม่เจอหน้ากันมั้ง
ก็คบกันมาเรื่อยๆ หลังจากกลับมา ได้ประมาณ 3 ปีกว่าๆ
เราก็ได้ทุนไปต่างประเทศอีกครั้งที่ใหม่และไกลกว่าเดิม
นานกว่าเดิม ครั้งนี้ไปเรียน 4 ปี
เราก็คิดว่าครั้งนี้คงไม่รอดแน่เรา 5555555
แต่......มันก็ไม่ได้เป็นอย่างที่เราคิดนะ
เพราะเราจะกลับบ้านปีละครั้งก็อยูต่างประเทศได้ 2 ปีแล้ว
กลับมา ทุกครั้งเขาก็ยังเหมือนเดิมดูแลดี บ้านเราไม่ได้อยู่ กทม
แต่ต้องมาลงเครื่องที่ สุวรรณภูมิ พอเขารู้ว่าเราจะกลับ
เขาก็ไปรอที่สนามบินทุกๆครั้งและไปส่งที่สนามบินด้วย
แต่เราเข้าใจเขาไป ต่างประเทศกับเราไม่ได้เพราะ
เขาก็ยังเรียนอยู่ไม่มีเงินขนาดนั้น......แค่นี้ทีาเขาทำ
เราก็ดีใจมากเลย.
เราได้รู้ว่าเขาพยามเก็บเงินขึ้นเครื่อง มาต้อนรับเรากลับบ้าน
เรื่องพวกนี้ทำให้เรารู้ว่าการที่เราอยู่ไกลกันไม่ทำให้เลิกกัน
บางทีอาจจะทำให้เรา. รักกันมากขึ้น. คิดถึงกันมากขึ้น
และเห็นคุณค่าของเวลาที่อยู่ด้วยกันมากขึ้น
อีกไม่กี่วันเราก็จะกลับไปเรียนต่อ ขึ้นปีที่ 3
แต่เราก็ยังเชื่อว่ารักไม่แพ้ระยะทาง.
***[[มือใหม่หัดตั้งกระทู้ผิดพลาดยังไงก็ขออภัยด้วยนะค้ะ]]********
เป็นแฟนกันอยู่ไกลกัน......ไม่จำเป็นต้องเลิกกัน
ที่มีแฟนแต่อยู่ไกลกันและไปหากันไม่ได้ให้เพื่อนๆบางคนและหลายๆคนที่อยู่ไกลกันได้อ่านค้ะ
***[[มือใหม่หัดตั้งกระทู้ผิดพลาดยังไงก็ขออภัยด้วยนะค้ะ]]********
และเราเห็นว่าช่วงนี้เป็นช่วงที่กำลังจะเปิดเทอม
หรือบางคนก็เปิดเทอมเเล้ว...อาจจะมีประสบการณ์
อยู่ไกลกันคิดถึงเธอลองเอามาแชร์กันด้วยนะคะ ^^
เราขอเริ่มเล่าประสบการของเราเลยนะ....
เรื่องมันเริ่มมาจากเรากับแฟนรู้จักกันเป็นรุ่นพี่รุ่นน้องกัน
เราดันไปแอบชอบเขาเข้าไม่กล้าคุยกับเขาหรอกแต่มีวันหนึ่ง
เราตัดสินใจแอด เฟสบุ๊ค ของเขาไปและแล้วเราก็ได้คุยกันแต่
เรื่องไม่คาดฝันก็เกิดขึ้น
.
.
.
เราได้ทุนไปเรียนภาษาที่ต่างประเทศ เลยคิดว่าคงไม่ได้คุยกันอีก
แต่เรื่องไม่คาดฝันก็เกิดขึ้นอีก อิอิ เขาทักเรามาคุยกับเราตลอด
ในช่วงแรกๆที่อยู่ที่นั่น....คุยกัน แบบจริงจังได้เดือนกว่าๆก็
เป็นแฟนกันค่ะ(ไวไฟเน๊อะ555555) แต่คุยกันแบบไม่จริงจังปีกว่าๆค่ะ(รักเขาข้างเดียว)
ระหว่างที่คบกันนั้นก็ไม่รู้หรอกว่านิสัยใจคอเขาเป็นยังไง
เพราะว่าไม่ได้อยู่ด้วยกันระหว่างนั่นทะเลาะกันก็บ่อยมากๆ
จนถึงขั้นจะเลิกกัน.....เวลาทะเลาะกันเราบล็อคแทบทุกอย่างที่เขาจะติดต่อเราได้.
แต่เขาก็ติดต่อผ่านเพื่อนเรา(คนไทยที่ไปด้วยกัน)จนคืนดีกันทุกๆครั้งไป
แล้วเวลาก็ผ่านไป เราเรียนภาษาครบ 8 เดือนก็คบกับเขา ประมาน 6 เดือนนี้แหละ
กลับมาเขาก็แทคแคร์เราอย่างดีไม่ให้ขาดตกบกพร่องเท่าที่เขาจะทำได้
บางทีเราก็แอบคิดว่า
ที่เราไม่เลิกกันอาจจะเป็นเพราะตอนที่เราอยู่ต่างประเทศยังไม่เจอหน้ากันมั้ง
ก็คบกันมาเรื่อยๆ หลังจากกลับมา ได้ประมาณ 3 ปีกว่าๆ
เราก็ได้ทุนไปต่างประเทศอีกครั้งที่ใหม่และไกลกว่าเดิม
นานกว่าเดิม ครั้งนี้ไปเรียน 4 ปี
เราก็คิดว่าครั้งนี้คงไม่รอดแน่เรา 5555555
แต่......มันก็ไม่ได้เป็นอย่างที่เราคิดนะ
เพราะเราจะกลับบ้านปีละครั้งก็อยูต่างประเทศได้ 2 ปีแล้ว
กลับมา ทุกครั้งเขาก็ยังเหมือนเดิมดูแลดี บ้านเราไม่ได้อยู่ กทม
แต่ต้องมาลงเครื่องที่ สุวรรณภูมิ พอเขารู้ว่าเราจะกลับ
เขาก็ไปรอที่สนามบินทุกๆครั้งและไปส่งที่สนามบินด้วย
แต่เราเข้าใจเขาไป ต่างประเทศกับเราไม่ได้เพราะ
เขาก็ยังเรียนอยู่ไม่มีเงินขนาดนั้น......แค่นี้ทีาเขาทำ
เราก็ดีใจมากเลย.
เราได้รู้ว่าเขาพยามเก็บเงินขึ้นเครื่อง มาต้อนรับเรากลับบ้าน
เรื่องพวกนี้ทำให้เรารู้ว่าการที่เราอยู่ไกลกันไม่ทำให้เลิกกัน
บางทีอาจจะทำให้เรา. รักกันมากขึ้น. คิดถึงกันมากขึ้น
และเห็นคุณค่าของเวลาที่อยู่ด้วยกันมากขึ้น
อีกไม่กี่วันเราก็จะกลับไปเรียนต่อ ขึ้นปีที่ 3
แต่เราก็ยังเชื่อว่ารักไม่แพ้ระยะทาง.
***[[มือใหม่หัดตั้งกระทู้ผิดพลาดยังไงก็ขออภัยด้วยนะค้ะ]]********