ตามหัวข้อกระทู้เลยครับ เรื่องมีอยู่ว่าผมกับแฟนผมตกลงคบกันได้พักนึงแล้วครับ เรา2คนรักกันดีมากคอยใส่ใจดูแลกันและกันทุกอย่าง แต่รู้สึกไม่ค่อยได้หวานกันมากครับเพราะบ้านอยู่ไกลกันประมาณนึง ส่วนใหญ่จะได้เจอกันที่ทำงานแล้วก็ช่วงวันเสาร์-อาทิตย์บางวันครับ ก่อนหน้าที่เราจะคบกันเรา2คนเป็นเพื่อนกันมาก่อนครับ แต่พอเริ่มชอบกันเริ่มคุยกันทั้งผมและแฟนต่างแสดงออกเหมือนคนเป็นแฟนกันอยู่แล้วพอถึงเวลาที่รู้สึกว่าใช่เลยตัดสินใจคบกันครับ แฟนผมถือได้ว่าเป็นแฟนคนแรกเลยครับในชีวิตรู้สึกเหมือนฝันอยู่เหมือนกันครับ(ฮ่าา😅) ในหลายๆเรื่องพวกเราซัพพอตดูแลกัน แล้วก็ติดกันมากครับถ้าได้อยู่ใกล้กันนี่แทบไม่ห่างไปไหนไกลเลย ติดแค่เรื่องเดียวคือ เรา2คนยังรู้สึกเหมือนยังไม่ได้เป็นแฟนกัน ส่วนตัวผมเองไม่เคยไม่พอใจในตัวแฟนนะครับเพราะเขาตรงไทป์ผมทุกอย่างแบบนางในฝันที่ไม่คิดว่าชีวิตนนี้จะเจอ เรื่องมอง ผญ.คนอื่นนี่ตัดออกได้เลยครับเพราะผมไม่ได้สนใจเลยในหัวผมเวลาว่างๆไม่ได้ทำงานก็จะคิดถึงแต่เขาครับ เลยอยากลองทราบความคิดเห็นจากหลายๆท่านว่าความรู้สึกแบบนี้มันคืออะไรเหรอครับที่รักกัน แสดงตัวต่อสาธารณะว่าคบกัน ไม่มีปิดบังแต่เหมือนยังรู้สึกเหมือนตอนไม่ได้คบกัน หรือเพราะว่าพวกเราแสดงออกว่าเหมือนแฟนกันมาตั้งแต่ก่อนคบกันเลยไม่รู้สึกต่างกับตอนปัจจุบันหรือเปล่าครับ
รบกวนทุกท่านช่วยชี้แนะหน่อยนะครับ
ขอบคุณครับ