เล่าเรื่องโรงแรมที่ไปฝึกต่อเนอะ

คือมันดีงานมากกกกกกกกก เรากล้าพูดเลยว่า เป็นโรงแรมที่เบื้องหลังดีเว่อร์ๆ คุ้มค่ากับราคาที่สูง แบบที่เราต้องทำงานเก็บเงินเป็นปีกว่าจะได้นอนสักคืน
แต่เชื่อเราเถอะ โรงแรมนี้คุ้มจริงไรจริง ห้องพักก็น่านอน บุฟเฟ่อาหารเช้าเป็นอะไรที่คุ้มมาก อาจจะไม่ดีที่สุดในโลกนะ เพราะเราก็ยังไม่เคยไปทุกโรงแรมในโลก แต่เอาเป็นว่ามันคุ้มราคากับที่คุณจ่ายไปแน่นอน คือ ภูมิใจมากที่เคยได้เป็นส่วนนึงของที่นี้

และ และ และ เราก็ยังไม่บอกชื่อโรงแรมเหมือนเดิม เดี๋ยวหาว่าโฆษณาโรงแรมอีกเนอะ

ตอนนี้ฝึกงานจบมาเกือบสองอาทิตย์แล้ว โคตรคิดถึง คิดถึงกับข้าวฟรีที่อร่อยบ้าง ไม่อร่อยบ้างที่กงสีพนักงาน แต่เราก็กินจนน้ำหนักขึ้นมาหลายโล คิดถึงรถรับส่ง พนักงานฟรีที่มาตรงเวลาตลอด ช้าคือต้องบิดมอไซไปทำงาน เออนี้พูดถึงเรื่องรถก็นึกขึ้นได้ อยากถามมากแบบก.ไก่ล้านตัว รถที่ภูเก็ตมันไม่มีไฟเลี้ยวกันรึไง จับเลี้ยวก็เลี้ยว จะจอดก็จอด ปาดหน้าเพื่อเลี้ยวเข้าซอย มันเห้ไปนะ ขับมอไซมาตั้งแต่ประถม ไม่เคยจะเจอบ้านไหนเมืองไหนขับรถมากวนตรีนขนาดนี้ (ยกเว้นเวียดนามเนอะ) และเจออุบัติเหตุทุกวัน แล้วคืออิพวกรถเก๋งนี้ยังไง ชอบแซงซ้าย เบี่ยงเข้าเลนมอไซ มันก็เบียดมอไซไง ล้มบ้าง เซบ้าง ละทีนี้มอไซก็ต้องไปเบียดเลนจักรยาน เอ้า โดนจักรยานด่าอีก เคยโดนครั้งนึง เราขับจะชิดฟุตบาทแล้วอะ รถเก๋งวีออสสีดำคันนึงขับมาเบียด คือเบียดจนขาข้างนึงสัมผัสได้ถึงความสากของฟุตบาทและขาอีกข้างสัมผัสได้ถึงข้างรถเก๋ง จำได้ว่าวันเสาร์ กลางๆเดือนมิถุนา ขับแถวในเมือง แล้วขับเร็วมาก รีบพาเมียน้อยไปเข้าโรงแรมหรอ? แต่เสียดายจำป้ายทะเบียนไม่ได้ แต่เราแช่งไว้แล้วนะ อิคนขับรถคันนั้นนะ ขอให้มันเป็นรอยและเมียหลวงมันตามไปเจอแบบคาตา

เวลาคุยกับใครเรื่องรถในภูเก็ตนี้ ทุกคนพูดตรงกันเรื่องไฟเลี้ยว ฮ่าๆๆๆ คนในพื้นที่ก็คงรู้เนอะ แต่ๆๆๆๆ เราชอบเวลาเบื่อๆ เซ็งๆ ไปขับรถขึ้นเขาป่าตอง อะดรีนาลีนหลั่งสุดๆ เหมือนเล่นรถไฟเหาะ แต่แนะนำอย่าทำช่วงฝนตกและมีรถเยอะนะ เดี๋ยวมันจะเกินอุบัติเหตุเอา