คือผมมีโอกาสได้คุยกับน้องคนนึงมาซักระยะแล้วครับเราเจอกันทางfacebook เราคุยกันแบบพี่น้องมาก่อน จากนั้นก็เริ่มเกิดชอบกันพัฒนาจนผมจีบเค้า
เค้าขอเวลาก่อนเค้าไม่พร้อมตอนแรกอ้างว่ารอเอ็นติดมหาลัย พอเอ็นติดผมแกล้งๆถาม เค้าก็ขอเวลาก่อนเค้ายังลืมอดีตเก่าๆที่เจ็บปวดไม่ได้ ผมก็โอเค
จนเมื่อวานผมไม่ได้ทำงานเลยไปหาเค้าที่หอพัก บังเอินเค้าจะย้ายหอเราเจอกันครั้งแรก มีโอกาสได้อยู่กัน2 คน
ผมรู้สึกไม่เขินอายเค้าเลยครับเหมือนชินกับเค้าครั้งแรกที่เจอผมยืนยุไกลๆเค้าก็เดินมาจากไกลมากแต่เค้ายกมือไหว้ผม ผมก็งงนะเค้ารู้ได้ไงว่าเป็นผม เค้าเองก็ไม่มีอาการเขินอาย ผมดีใจมากที่ได้เจอเค้า
เค้าค่อนข้างเป็นสิวแต่ไม่มาก แต่ผมไม่เคยมีแฟนเป็นสิวเลย  แต่กับเค้าเป็นคนที่ผมชอบเขาด้วยใจ ผมรู้สึกไม่รังเกลียดเลยทั้งๆที่ผมค่อนข้างสำอาง
และไม่ค่อยชอบคนเป็นสิวหน้าเค้าค่อนข้างมัน
ผมก็ถามถึงความสัมพันธ์เค้าบอกยังไม่พร้อมขอเอ็นใหม่ปีหน้าก่อนไม่อยากมีแฟนตอนเรียนมันทำให้เค้าเรียนไม่รู้เรื่อง
ผมก็โอเค เค้าบอกเค้าก็รู้สึกดีกับผม
ผมรู้สึกคิดถึงเค้ามากยังไงไม่รู้ทั้งๆที่ผมมไม่เคยฉวยโอกาสหรือทำอะไรเกินเลยกับผู้หญิงที่เจอครั้งแรก ค่อนข้างจะเลือกนิดนึง คือความสะอาดอะไรพวกนี้ครับ การแต่งตัว ผ้าขนหนู ที่นอน อะไรพวกนี้อ่าครับ ผมเลยดูคนนาน
แต่กะเค้าผมอยากกอดเค้ามากอยากหอมอยากจูบเลยลองกอดเค้าๆยอมนะ ผมได้กอดเค้า ได้หอมแก้มเค้าผมหอมเค้าโดยที่ไม่รังเกลียดว่าเค้าเป็นสิวผมก็แปลกใจตัวเองนะ  เหมือนเค้าง่วงเพราะเค้านอนดึก เค้าก้มานอนหนุนแขนผม
บางทีผมนั่งก็มาซบอกผม การกระทำเค้าเหมือนมีใจ แต่ สิ่งที่เค้าพูดมันนดูไกลจากคำว่าแฟนจัง ผมควรรอต่อไหมคับ แล้วควรทำยังไงดี
นานๆผมจะได้เจอน้องเค้าทีครับเพราะผมทำงานไม่มีวันหยุดน้องเค้าพึ่งเรียนปี1ครับ