สวัสดีจ้าววว.. นี่คือกระทู้แรกของเรา ผิดพลาดตรงไหนขออภัยด้วยเน้อ อาจจะยาวไปนิดนึง
เราคบกับแฟนเกือบ5ปี (แฟนเราจีบเราตั้งแต่เราอยู่ม.3 แต่เค้าอยู่ม.5 เขาเป็นเพื่อนกะพี่ชายเราด้วยแหละ) ตอนแรกๆเลยที่เขามาจีบก็ไม่ได้คิดอะไรเค้าโทรมาก็คุย ไม่โทรก็ไม่คุย คือความรู้สึกเฉยๆมาก(ก็แค่เพื่อนพี่ปะว่ะอะไรงี้)
พอคุยกันมาสักพักก็ตกลงคบกัน(ไอ้เราก็รู้สึกดีมากขึ้นเรื่อยๆ) จนวันนึงได้รู้ว่าเขากับแฟนเก่ายังไม่เลิกกัน เราก็เลยเลือกที่จะเงียบหายไป
แล้วสักพักเขาก็จะโทรกลับมาพูดดีด้วยเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นเลย เป็นแบบนี้ตลอด คือจะหายไป1เดือน โผล่มา2-3อาทิตย์ ก็หายไป สักพักก็โผล่กลับมาอีก (ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกันยอมได้ไง คือปกติเป็นคนเอาแต่ใจไม่สนอะไรทั้งนั้น)
คือที่มาๆหายๆนี่เราก็พึ่งมารู้ทีหลัง ว่าเฮ้ยแกรร!!!! คำว่าเก่าตรูนับได้เกือบ10คน????
แต่เราก็พลาดไปมีอะไรกะเขา(ยอมรับเลยว่าครั้งแรกคนแรกและคนเดียวถึงปัจจุบัน)
ก็เป็นแบบเดิมเรื่อยๆมาๆหายๆเพิ่มเติมคือตรูเสียให้มันแล้ว😭 มีเรื่องของผญ.ของเขามาให้ปวดหัวตลอดนับว่าต้องนอนร้องไห้ทุกคืนแต่ ณ จุดนี้เราก็ไม่รู้ว่าทำไมถึงรักเขามากขนาดนี้ถึงกับยอดทะเลาะกับคนในครอบครัว(ก่อนหน้านี้ครอบครัวเราแอนตี้เพราะเป็นเพื่อนพี่ชาย ดูภายนอกเหมือนคนเสเพ สั่งให้เลิกแต่เราไม่ยอม อาจเป็นเพราะพ่อแม่เคยเห็นเราร้องไห้อยุ่แต่ในห้องไม่ยอมกินข้าวเลย)
วันหนึ่งเขาหายไปแบบนานมาก จนเราคิดที่จะตัดใจแต่ก็มีเรื่องให้ปวดหัวอีกคือ..เราท้..ง
เราก็เลยตัดสินใจบอกกับแม่ของเขา....แต่สิ่งที่ได้กลับมาคือ แม่ก็ไม่มีเงินช่วยอะไรไม่ได้....
ตอนนั้นเราติดต่อเขาไม่ได้เลย..เราไม่ได้มาเรียนร้องความสนใจหรือให้เขากลับมา เราแค่อยากให้เขารับรู้แค่นั้น...แต่เขาก็ไม่โผล่หัวออกมาเลย มีสคลอสักสายก็ไม่มี...เรามารู้ทีหลังว่าเขาบอกกับคนในครอบครัวเขาว่า "แล้วลูกใครหล่ะ" ตอนนั้นเราตัดสินใจบอกพ่อแม่ แล้วเราก็ตัดสินใจฆ่าลูกในสายเลือดของเรา (เราทำแบบนี้เพราะไม่อยากให้พ่อกะแม่เราอายเพราะท่านเป็นข้าราชการมีหน้ามีตาในสังคมรู้จักคนเยอะ)
จะด่าเราก็ได้นะ ตอนนี้เราคิดได้มันก็สายไปแล้ว
คำถามที่ค้างคาใจ........?
เราคบกับแฟนเกือบ5ปี (แฟนเราจีบเราตั้งแต่เราอยู่ม.3 แต่เค้าอยู่ม.5 เขาเป็นเพื่อนกะพี่ชายเราด้วยแหละ) ตอนแรกๆเลยที่เขามาจีบก็ไม่ได้คิดอะไรเค้าโทรมาก็คุย ไม่โทรก็ไม่คุย คือความรู้สึกเฉยๆมาก(ก็แค่เพื่อนพี่ปะว่ะอะไรงี้)
พอคุยกันมาสักพักก็ตกลงคบกัน(ไอ้เราก็รู้สึกดีมากขึ้นเรื่อยๆ) จนวันนึงได้รู้ว่าเขากับแฟนเก่ายังไม่เลิกกัน เราก็เลยเลือกที่จะเงียบหายไป
แล้วสักพักเขาก็จะโทรกลับมาพูดดีด้วยเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นเลย เป็นแบบนี้ตลอด คือจะหายไป1เดือน โผล่มา2-3อาทิตย์ ก็หายไป สักพักก็โผล่กลับมาอีก (ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกันยอมได้ไง คือปกติเป็นคนเอาแต่ใจไม่สนอะไรทั้งนั้น)
คือที่มาๆหายๆนี่เราก็พึ่งมารู้ทีหลัง ว่าเฮ้ยแกรร!!!! คำว่าเก่าตรูนับได้เกือบ10คน????
แต่เราก็พลาดไปมีอะไรกะเขา(ยอมรับเลยว่าครั้งแรกคนแรกและคนเดียวถึงปัจจุบัน)
ก็เป็นแบบเดิมเรื่อยๆมาๆหายๆเพิ่มเติมคือตรูเสียให้มันแล้ว😭 มีเรื่องของผญ.ของเขามาให้ปวดหัวตลอดนับว่าต้องนอนร้องไห้ทุกคืนแต่ ณ จุดนี้เราก็ไม่รู้ว่าทำไมถึงรักเขามากขนาดนี้ถึงกับยอดทะเลาะกับคนในครอบครัว(ก่อนหน้านี้ครอบครัวเราแอนตี้เพราะเป็นเพื่อนพี่ชาย ดูภายนอกเหมือนคนเสเพ สั่งให้เลิกแต่เราไม่ยอม อาจเป็นเพราะพ่อแม่เคยเห็นเราร้องไห้อยุ่แต่ในห้องไม่ยอมกินข้าวเลย)
วันหนึ่งเขาหายไปแบบนานมาก จนเราคิดที่จะตัดใจแต่ก็มีเรื่องให้ปวดหัวอีกคือ..เราท้..ง
เราก็เลยตัดสินใจบอกกับแม่ของเขา....แต่สิ่งที่ได้กลับมาคือ แม่ก็ไม่มีเงินช่วยอะไรไม่ได้....
ตอนนั้นเราติดต่อเขาไม่ได้เลย..เราไม่ได้มาเรียนร้องความสนใจหรือให้เขากลับมา เราแค่อยากให้เขารับรู้แค่นั้น...แต่เขาก็ไม่โผล่หัวออกมาเลย มีสคลอสักสายก็ไม่มี...เรามารู้ทีหลังว่าเขาบอกกับคนในครอบครัวเขาว่า "แล้วลูกใครหล่ะ" ตอนนั้นเราตัดสินใจบอกพ่อแม่ แล้วเราก็ตัดสินใจฆ่าลูกในสายเลือดของเรา (เราทำแบบนี้เพราะไม่อยากให้พ่อกะแม่เราอายเพราะท่านเป็นข้าราชการมีหน้ามีตาในสังคมรู้จักคนเยอะ)
จะด่าเราก็ได้นะ ตอนนี้เราคิดได้มันก็สายไปแล้ว