กระทู้นี้แค่อยากระบายนะคะ คือ ดิฉันทำงานอยู่กับเจ้านายสูงวัย 2 คน ซึ่งทั้งคู่บังเอิญมีนิสัยบางอย่างที่เหมือนกัน คือ เวลากินอะไรเหลือ มักเสียดาย ชอบเอามาให้น้อง ๆ ใน office แต่มันดูน่าเกลียดมากกว่าดูมีน้ำใจ อย่างที่ดิฉันเจอมา ก่อนเลิกงานเจ้านาย ก. เอาข้าวต้มมัดมาให้ แบบว่าเธอกินเหลือตั้งแต่เมื่อเช้า พอเย็นแล้วเธอเสียดายไม่กล้าทิ้ง แต่เอามาให้ดิฉันทั้ง ๆ ที่ข้าวต้มมันบูดส่งกลิ่นเหม็นแล้ว บางวันเธอหิ้วปินโตมากินที่ทำงาน กินข้าวจนหมดปินโตแล้วเหลือกุนเชียง 4 ชิ้น ยังอุสาห์ตักใส่กระดาษชิทชู่ มาให้ดิฉัน ดิฉันพูดไม่ออกได้แต่จำใจรับไว้ บางทีเธอชวนเจ้านายแผนกอื่น ๆ มาทานข้าวที่เธอซื้อมา แต่ว่าเหลือข้าวเปล่า ยังอุสาห์รวม ๆ ใส่ถุงเอามายกให้ดิฉันอีก เจ้านาย ก. นี่ก็เอือมระอาแล้ว เจ้านาย ข. ก็ไม่แพ้กัน เมื่อเช้าเอาเค้กกล้วยหอมที่เธอแกะห่อทานเหลือมายื่นให้ บอกว่ารีบทานนะคะ วันนี้หมดอายุ ดิฉันคิดในใจ...อ้าว รู้ว่าหมดอายุแล้วเอามาให้ทำไม แต่ต้องจำใจรับไว้เหมือนเดิม นอกจากจะหมดอายุแล้ว มดเต็มถุงเลยค่ะ สุดท้ายต้องเดินเลี่ยง ๆ ออกจากห้องไปทิ้งถังขยะ ก่อนหน้านี้เจ้านาย ข. เคยนำโลชั่นยี่ห้อดีขวดหนึ่งมาให้ เธอใช้ไปแล้ว แต่ใช้ไม่หมด เธอบอกว่าให้ช่วยเธอใช้หน่อย เธอเสียดาย ดิฉันรับมาแล้วยกมือไหว้ขอบคุณ แต่พอดูฉลากที่ขวด อ้อ...หมดอายุแล้ว มิน่าถึงเอามาให้ ดิฉันไม่ใช้โลชั่นขวดนี้ เอามันไปวางไว้บนตู้เอกสาร เจ้านายยังตามมาถามว่าไม่ใช้เหรอ ดิฉันได้แต่ยิ้ม ๆ นางก็บอกอีกว่าเสียดาย งั้นจะยกให้แม่บ้านนะคะ สุดท้ายแม่บ้านรับกรรมไป
ดิฉันได้แต่ทำใจ เพราะเข้าใจคนแก่ว่าคงประหยัด เป็นพวกเสียดายของ แต่ก็ควรรักษามารยาทบ้างนะคะ บางทีก็เอือมระอา แต่ก็ไม่รู้จะพูดยังไง (ขอบคุณที่ทนอ่านค่ะ)