ปานเทพ- เจษเล่นเป็นปานเทพได้ตรงใจมาก บุคลิกห้าวๆ แรงๆตามชูนาม มาดนักเลง ละครปูความสัมพันธ์ระหว่างพ่อชูกับปานเทพน้อยไปนิด ไม่มากพอจะเชื่อว่าทำไมลูกชายถึงรักพ่อขนาดนั้น  แต่บทดราม่าซีนอารมณ์เจษเอาอยู่นะ

ปรก -     กันเรื่องนี้ถือว่าโอเคอีกคนเลย บทลูกชังเนี่ยน่าสงสาร พอปรับความเข้าใจกับแม่ได้ฉากกอดกัน มันอบอุ่นมาก และแน่นอนบ่อน้ำตาแตก ส่วนบท คู่รักกับนิชา ทะเล้นน่ารักเข้าคู่ได้ดีเลย กลมกลืนนนนนนนน

ปานวาด - เชอรีนเล่นได้ดีเกินคาด งานนี้งานยากงานหินนะ ทั้งต้องขายตัว ติดยาแถมบ้าอีก บทแรงแต่น้องก็ทำได้ดี บทคนบ้าไม่ได้บ้าแบบร้ายๆ แต่อันนี้บ้าแบบเพ้อๆ มันเลยคุมโทนได้ ฉากบนตึกพบนายแม่ในตอนจบน้องทำดีมาก บทของน้องครบรสและแจ้งเกิดได้เลย

ปกรณ์- มาร์ชเป็นปกรณ์ขี้แย ลูกแหง่ได้ตรงเผง ทั้งบุคลิกและน้ำเสียงเด็กเอาแต่ใจ ขี้อ้อน ตรงนี้ได้คะแนนเต็ม อีกฉากดราม่าน้ำตาซึมตอนเสียใจที่วีรินทร์ บอกเสียลูกไปแล้ว มาร์ชเล่นบทนี้ได้ดีเลยทีเดียว

โดม- พ้อยท์บทก็ไม่ง่าย ดีที่ภาคนี้ให้โดมดูเป็นสุภาพบุรุษในลุคแบดบอยนิดๆ พอมีฉากฟินๆหวานๆกับวาดบ้างแต่มาหนักเอาตอนติดยา เสียใจเรื่องวาดขายบริการ รู้ความจริงเรื่องพ่อแม่และน้องสาว ตรงนี้ก็ให้เครดิตน้องเล่นได้ดีและหน้าดันต่อ จับคู่กับเชอรีนอีกก็ดีนะ

วีรินทร์ - พลอยชมพูน่ารัก สดใส เป็นธรรมชาติ เรื่องแรกแต่โอเคเลย ฉากร้องไห้หลายฉากก็เล่นได้ดีจนน่าแปลกใจ บทเกินตัวเกินอายุไปนิดแต่ก็พยายามสื่อเรื่องรักของวัยใสที่ยังขาดวุฒิภาวะ การใช้อารมณ์เหนือเหตุผล ด้วยเหตุนี้ทำให้ตัวละครตัวนี้กลายเป็นเด็กงี่เง่าของหลายๆคน เกลาต่อป้อนงานให้น้องต่อเนื่องนะ

นิชาและวิภาวี -เบนกับเปมี่ มาเจอกันอีกรอบหลังจากสงครามนางงามจบ ดูเบนจะลื่นไหลขึ้นกว่าเดิมยิ่งฉากกับปรกเคมีน่ารักฟรุ้งฟริ้งดี ส่วนเปมี่แนวร้ายๆเซ็กซี่แบบนี้เข้าทาง สายตาสื่ออารมณ์ดีและมากขึ้น ดันต่อเนื่องได้เลย