ปานเทพ : พี่มีสวยๆเต็มเลย ที่โต๊ะ
ปกรณ์ : สวยๆเลยเหรอ!!!
ปรก : สวยเลยเหรอ (แล้วปานวาดก็เดินไป...) สวยก่อนเว้ย!!!
รักน้องมากเลยนะ ปรก 5555
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
ปกรณ์ : พี่นิชา โอเค ป่ะครับ (นิชาพยักหน้า) เอ้า!!! พี่ปรก ไหนไปทำงานเชียงใหม่ไงพี่ มาทำอะไรตรงนี้ ? (ปรกหน้าเว๋อ....)
นิชา : นี่ รู้จักกันด้วยหรอ...เดี๋ยวนะ ถ้าจำไม่ผิด เมื่อคุณเรียกพี่ปานเทพหรอ...นี่คุณรู้จักกับพี่ปานเทพด้วยหรอ
ปกรณ์ : ก็แง๋ล่ะพี่นิชา คือ พี่ปรกเป็นพี่ชายของผม
ปรก : ปกรณ์!!
ปกรณ์ : แล้ว เรา2 สอง เป็นน้องพี่ปานเทพ...อ๋อ คือ พี่นิชายังไม่เคยเจอพี่ปรก พี่ปรก นี่พี่นิชา คู่หมั้นพี่ปานเทพ น่ารักป่ะ?
ปรก : เออ...น่ารักดี
ปกรณ์ : เนอะ!!!
กลายมาเป็นตลกซะงั้น...ปรก
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
ปรก : ผมก็อยากห้าม แต่ผมมีสิทธิ์อะไรไปห้ามคุณ? ที่ผมทำได้คือ ไปบอกพี่ชายผมว่า อย่าทำผิดกับคุณ แล้วเขาก็รับปากว่า
        จะไม่ทำให้คุณเสียความรู้สึก นิชา ผม....
นิชา : พี่ชายคุณ ไม่ได้ทำร้ายความรู้สึกของฉันเลย...เพราะเขาไม่ได้มีความสำคัญต่อความรู้สึกของฉัน ต่อให้เขามีเมียมาทวงอีกเป็นโหล
         ฉันก็ไม่แคร์ ฉันกลับดีใจด้วยซ้ำ ที่ฉันไม่ต้องทนแต่งงานกับผู้ชายที่ฉันไม่ได้รัก ต่างกับผู้ชายอีกคน ผู้ชายซื่อบื้อ ไม่เห็นจะมีอะไรดี
         ตรงไหนเลย...เจอหน้ากันก็เอาแต่พูดเหน็บว่า ฉันเป็นคุณหนู ฉันจะไปดูงานที่ต่างจังหวัดก็แอบเอาขวดครีมกันแดดมาแขวนไว้ที่
         ประตูรถ พูดเหน็บว่า ผิวที่อยู่แต่ในห้องแอร์เนี่ย พอเจอแสงแดดมากๆจะเป็นมะเร็งผิวหนัง ต้องเดือดร้อนคนที่กระทรวงหา
         พนักงานใหม่ รู้ว่าฉันชอบกินอาหารอร่อยๆ ก็ชอบซื้อมาฝากคนในแผนก แต่ไม่ให้ฉันกิน...ยั่วให้ฉันอยาก จนไม่อันจะทำงาน
         แค่ผู้ชายตัวดำๆ(ผมว่าอันนี้ พี่กันมีเคืองนะ 5555) ปากก็เสีย แต่ทำไม แค่เขาเดินผ่านไม่ยอมทัก มันถึงทำร้ายความรู้สึกฉันมากกว่า
         หัวหน้าทั้งกระทรวงรุมด่าฉันซะอีก...
ปรก : นิชา...
นิชา : คุณอย่าบอกนะ ว่าคุณไม่มีสิทธิ์ที่จะห้ามฉัน เพราะคุณเป็นคนแรกที่ฉันอยากให้คุณห้าม แต่คุณเองต่างหากที่ไม่เคยแคร์...
ปรก : นิชา นิชา คือผม...
นิชา : ไม่ต้องตามมานะ!! ฉันไม่อยากเห็นหน้าคุณอีก...
นิชา : ไม่ตามมาจริงๆหรือเนี่ย!!!
  ปรก คุณก็ซื่อซะเหลือเกิน...5555 ปากแข็งเนอะ นิชา ฉากนี้ทำผมน้ำตาซึม...พี่เบญแสดงได้ดีมาก
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
ปกรณ์ : พี่ปรก รออะไรเนี่ยพี่! ไม่ตามพี่นิชาไปล่ะ?!!
ปรก : ก็เขาบอกอยู่ว่า ไม่ให้ตามไป... (ซื่อบื้อจริงๆนั่นแหละ 555)
ปกรณ์ : หูยยยย!!! เขาพูดมากไปงั้นแหละ! แต่ใจจริงๆอ่ะ เขาบอกว่า อยาก...
ปรก : พูดจริงเหรอ!!
ปกรณ์ : หืมมม ไปเลยย (ปรกกำลังจะวิ่งไป...)
ปรก : ตามไปจริงๆเหรอ?!
ปกรณ์ : จริงงงง!!!
ปรก : แล้ว ปกรณ์ รู้ได้ไง เคยมีแฟนหรอ? (ตลกมากกับประโยคนี้ 555)
ปกรณ์ : อือ...ไม่มี เคยมีเพื่อนผู้หญิงอ่ะ ผู้หญิงเขาก็เหมือนๆกันหมดแหละ...
ปรก : แน่ใจนะ ว่าพี่ควรตามไปอ่ะ ?
ปกรณ์ : ไม่....(ปกรณ์ส่ายหัว)
ปรก : ไม่แน่ใจหรอ?!!!
ปกรณ์ : ไม่ทันแล้วมั้งพี่!!! ป่านนี้เขาขึ้นรถไปแล้วมั้ง!!!
ปรก : เอ้า!!!
  ฉากนี้ขำมาก จังหวะได้จริงๆ ตลกทั้งคู่เลย...ตลกกับความซื่อของปรก คงเพราะเป็นลูกของ พ่อเกื้อล่ะซินะ 555 #เพราะเป็นปรกจึงเจ็บปวด