คือต้องขอบอกก่อนเลยว่าเรามีนิสัยที่ชอบคนที่มีอายุมากกว่า ดังนั้น เป็นเรื่องปกติที่เราเห็นอาจารย์คนนี้แล้วจะแอบชอบ...
เรื่องมันมีอยู่ว่า เราต้องลงเรียนในรายวิชาๆนึง กับอาจารย์คนนี้ ซึ่งพอเข้าเรียนคาบแรก เห็นอาจารย์ครั้งแรก ก็เริ่มชอบตั้งแต่แรกเจอเลยก็ว่าได้ อาจารย์เค้าเป็นคนน่ารักถึงแม้นอกชั้นเรียนจะดูเป็นคนเงียบๆ แต่พออยู่ในชั้นเรียนอาจารย์จะมีมุขมาปล่อยตลอด ยิ่งทำให้เรารู้สึกสนใจในตัวอาจารย์มากขึ้น พอเริ่มชอบก็อยากจะคุยด้วย แต่เราเป็นคนขี้อาย จะถามอะไรอาจารย์แต่ละครั้งในชั้นเรียนจึงเป็นเรื่องยาก เราจึงหาวิธีที่จะได้เฟสอาจารย์ มา แต่กว่าจะหาเฟส อาจารย์ เจอมันไม่ใช่เรื่องง่ายเลย พอแอ๊ด อาจารย์ไป วันถัดมาอาจารย์ก็รับแอ๊ดเรา ในใจคิดแล้วว่าจะเริ่มทักอาจารย์ยังไงดีเพราะดูอาจารย์จะถือตัวอยู่เหมือนกัน ดังนั้นเราจึงตัดสินใจทักอาจารย์ด้วยคำถามนี้ "อาจารย์คะ หนูขอปรึกษาอะไรหน่อยได้มั้ยคะ คือหนูคิดว่าหนูชอบผู้หญิงด้วยกันค่ะ" จากนั้นอาจารย์ ก็ให้คำตอบที่ดีมากกลับมา เปรียบเสมือนที่ปรึกษาเลยแหละ แต่เราไม่ต้องการให้อาจารย์เป็นแค่ที่ปรึกษาเรา วันต่อมาเราจึงทักทายด้วยคำพูดปกติถามนู่นนี่นั่น เราถามคำอาจารย์ก็ตอบคำ ทุกวันที่แชทกันเราจะเป็นคนทักไปตลอด เพราะถ้าไม่ทักก็ไม่ได้คุย พอคุยกันได้ซักพักเราจึงตัดสินใจชวนอาจารย์ไปทานข้าว ซึ่งอาจารย์ก็ได้ปฏิเสธกลับมา ในใจเราคิดแล้วว่า เราคงไม่เคยอยู่ในสายตาอาจารย์เค้า พอถึงวันวาเลนไทน์ เราก็ซื้อดอกไม้ให้อาจารย์ช่อนึง ซึ่งตอนแรกอาจารย์เกือบจะไม่รับแล้ว และยังพูดอีกว่า "ไม่จำเป็นต้องซื้อให้อาจารย์หรอก เก็บตังค์ไว้กินข้าวเถอะ" ไอ้เรานี้ก็เจ็บแปร๊บๆ หลังจากนั้นมาก็ไม่เข็ด เรายังให้ดอกไม่อาจารย์ ทุกๆวันศุกร์ ซึ่ง อยู่มาวันนึง ในขณะที่เรายื่นดอกไม้ให้อาจารย์ อาจารย์ก็ได้พูดขึ้นว่า"ขอให้ดอกไม้ช่อนี้เป็นช่อสุดท้ายนะ อย่าสิ้นเปลืองเลย อาจารย์ก็พลอยไม่สบายใจไปด้วย". ในเมื่ออาจารย์พูดมาซะขนาดนี้เราก็เลยทำตามที่อาจารย์ขอ แม้ตัวเองจะเจ็บแปร๊บๆกับคำพูดที่เย็นชาของอาจารย์ก็ตาม หลังจากนั้นเราก็ทักเฟสอาจารย์เค้าเช่นเคยอย่างทุกวัน ด้วยความที่ชอบเค้ามาก แม้บางครั้งเจ็บแค่ไหนก็ยอม ตั้งแต่วันแรกจนถึงวันนี้ก็เกือบปีแล้วที่เราพยายามแบบนี้แต่ดูเหมือนจะไม่มีอะไรดีขึ้นเลย อยากถอยออกมาแต่ใจที่แอบชอบอยู่นี้ทำให้ทุกอย่างมันแย่ ในเมื่อตัดใจไม่ได้ก็ต้องยอมโง่หลอกตัวเองไปวันๆว่าตัวเองยังมีความหวัง การแอบชอบคนที่เราก็รู้ว่าเค้าจะไม่มีทางรักหรือชอบเราตอบเป็นการที่ทรมานหัวใจตัวเองมากที่สุด ซึ่งตอนนี้เราก็พยายามที่จะถอยออกมาแต่ดูเหมือนมันจะไม่ง่ายเลย....
ผู้หญิงที่แอบชอบอาจารย์ผู้หญิง
เรื่องมันมีอยู่ว่า เราต้องลงเรียนในรายวิชาๆนึง กับอาจารย์คนนี้ ซึ่งพอเข้าเรียนคาบแรก เห็นอาจารย์ครั้งแรก ก็เริ่มชอบตั้งแต่แรกเจอเลยก็ว่าได้ อาจารย์เค้าเป็นคนน่ารักถึงแม้นอกชั้นเรียนจะดูเป็นคนเงียบๆ แต่พออยู่ในชั้นเรียนอาจารย์จะมีมุขมาปล่อยตลอด ยิ่งทำให้เรารู้สึกสนใจในตัวอาจารย์มากขึ้น พอเริ่มชอบก็อยากจะคุยด้วย แต่เราเป็นคนขี้อาย จะถามอะไรอาจารย์แต่ละครั้งในชั้นเรียนจึงเป็นเรื่องยาก เราจึงหาวิธีที่จะได้เฟสอาจารย์ มา แต่กว่าจะหาเฟส อาจารย์ เจอมันไม่ใช่เรื่องง่ายเลย พอแอ๊ด อาจารย์ไป วันถัดมาอาจารย์ก็รับแอ๊ดเรา ในใจคิดแล้วว่าจะเริ่มทักอาจารย์ยังไงดีเพราะดูอาจารย์จะถือตัวอยู่เหมือนกัน ดังนั้นเราจึงตัดสินใจทักอาจารย์ด้วยคำถามนี้ "อาจารย์คะ หนูขอปรึกษาอะไรหน่อยได้มั้ยคะ คือหนูคิดว่าหนูชอบผู้หญิงด้วยกันค่ะ" จากนั้นอาจารย์ ก็ให้คำตอบที่ดีมากกลับมา เปรียบเสมือนที่ปรึกษาเลยแหละ แต่เราไม่ต้องการให้อาจารย์เป็นแค่ที่ปรึกษาเรา วันต่อมาเราจึงทักทายด้วยคำพูดปกติถามนู่นนี่นั่น เราถามคำอาจารย์ก็ตอบคำ ทุกวันที่แชทกันเราจะเป็นคนทักไปตลอด เพราะถ้าไม่ทักก็ไม่ได้คุย พอคุยกันได้ซักพักเราจึงตัดสินใจชวนอาจารย์ไปทานข้าว ซึ่งอาจารย์ก็ได้ปฏิเสธกลับมา ในใจเราคิดแล้วว่า เราคงไม่เคยอยู่ในสายตาอาจารย์เค้า พอถึงวันวาเลนไทน์ เราก็ซื้อดอกไม้ให้อาจารย์ช่อนึง ซึ่งตอนแรกอาจารย์เกือบจะไม่รับแล้ว และยังพูดอีกว่า "ไม่จำเป็นต้องซื้อให้อาจารย์หรอก เก็บตังค์ไว้กินข้าวเถอะ" ไอ้เรานี้ก็เจ็บแปร๊บๆ หลังจากนั้นมาก็ไม่เข็ด เรายังให้ดอกไม่อาจารย์ ทุกๆวันศุกร์ ซึ่ง อยู่มาวันนึง ในขณะที่เรายื่นดอกไม้ให้อาจารย์ อาจารย์ก็ได้พูดขึ้นว่า"ขอให้ดอกไม้ช่อนี้เป็นช่อสุดท้ายนะ อย่าสิ้นเปลืองเลย อาจารย์ก็พลอยไม่สบายใจไปด้วย". ในเมื่ออาจารย์พูดมาซะขนาดนี้เราก็เลยทำตามที่อาจารย์ขอ แม้ตัวเองจะเจ็บแปร๊บๆกับคำพูดที่เย็นชาของอาจารย์ก็ตาม หลังจากนั้นเราก็ทักเฟสอาจารย์เค้าเช่นเคยอย่างทุกวัน ด้วยความที่ชอบเค้ามาก แม้บางครั้งเจ็บแค่ไหนก็ยอม ตั้งแต่วันแรกจนถึงวันนี้ก็เกือบปีแล้วที่เราพยายามแบบนี้แต่ดูเหมือนจะไม่มีอะไรดีขึ้นเลย อยากถอยออกมาแต่ใจที่แอบชอบอยู่นี้ทำให้ทุกอย่างมันแย่ ในเมื่อตัดใจไม่ได้ก็ต้องยอมโง่หลอกตัวเองไปวันๆว่าตัวเองยังมีความหวัง การแอบชอบคนที่เราก็รู้ว่าเค้าจะไม่มีทางรักหรือชอบเราตอบเป็นการที่ทรมานหัวใจตัวเองมากที่สุด ซึ่งตอนนี้เราก็พยายามที่จะถอยออกมาแต่ดูเหมือนมันจะไม่ง่ายเลย....