เรื่องนี้นานมากแล้วค่ะ. ประมาณปี2540. อ่านแล้วจะได้รู้ว่าเพื่อน บางครั้งไว้ใจไม่ได้เลย
เราเข้าทำงานที่โรงงานแห่งนึง ปี39. เพื่อเรียนต่อปริญญาตรีไปด้วย(มสธ.) เริ่มมีเพิ่อนจากการหาคนมาแชร์ค่าห้องพัก. ทุกคนมาจากต่างจังหวัด เราแบ่งกันกินแบ่งกันใช้. สมัยนั้นโสดกันหมดค่ะ. ก็สนิทกันมากๆ. รามีกันห้าคน. เวลาอดหรือลำบาก. เงินไม่พอใช้ เพราะต้องส่งทางบ้าน. เพื่อนๆช่วยกันทุกคน.
แต่หลังจากผ่านไปหนึ่งปี. เพื่อนๆเริ่มมีแฟน. บางคนแยกห้องออกไป. คนที่แยกออกไปคนสุดท้ายคือ อ้อย เพื่อนคนนี้แหล่ะค่ะ ที่ทำเราเจ็บแสบมาก
เหลือเรากับเพื่อนคนนึงพักด้วยกัน. อ้อยหลังจากแยกห้อง. ก็ได้ข่าวว่าลาออก. ต้องเล่าก่อนว่า. ตอนอยู่ด้วยกันอ้อยน่าสงสาร. เธอเล่าว่า เคยไปโดนหลอกให้ทำงานแปะกระดาษตามเสาไฟฟ้า แล้วก็ไม่ได้ค่าแรง. เงินประกันก็โดนโกง. แฟนก็ทิ้ง. เราสงสารอ้อยค่ะเธอดูซื่อๆ และมีน้ำใจเสมอตอนอยู่ด้วยกัน
ลาออกจากโรงงาน เธอหายไปนานมากค่ะ. จนวันนึงเธอนั่งมอเตอร์ไซด์รับจ้างมาพร้อมผู้ชายคนนึงมาหาเราที่ห้องพัก. อ้อ. เธอให้เราจ่ายค่ามอเตอร์ไซด์ให้ด้วยค่ะบอกว่าไม่มีเงิน
เราหาข้าวหาน้ำให้กินทั้งสองคน. เธอแนะนำว่านี่แฟนเธอขอมานอนที่นี่สักคืน. เราก็หาที่นอน เสื้อผ้าอาบน้ำให้. นอนคุยกัน. เธอขอยืมเงินค่ะ 4000เพื่อเอาไปค้ำประกันแฟนเข้าทำงานการไฟฟ้า
เราไม่มีให้ยืมหรอกค่ะ. ตอนนั้นค่าแรงวันละร้อยกว่าบาท ทองบาทละ4000ราวๆนี้ เราใช้เงินวันละสิบบาท. ประหยัดเพราะต้องเรียนหนังสือ. เธอก็อ้อนวอน ร้องให้ขอให้หาให้. เราสงสารอยากให้แฟนเธอได้ทำงานดีๆเธอจะได้สบาย. ก็เลยหาให้. คือเช้ามาเราพาไปกู้เงินร้อยละ20เอาบัตร ATMอ้อยไว้ให้เจ้าหนี้. โดยที่เราค้ำประกันให้ พอเงินออกเจ้าหนี้จะเอาบัตรอ้อยไปกดหักดอกเสร็จ. เราจะทำหน้าที่ไปเอาเงินเดือนที่เหลือมาให้อ้อย. นี่คือตกลงกัน
แต่....วันเงินเดือนออก. เจ้าหนี้โทรมาด่าเลยค่ะ. (สมัยก่อนยังไม่มีมือถือ ใช้โทรเข้าเบอร์โรงงานค่ะ) ว่าอ้อยบัตรใช้ไม่ได้. นี่มันบัตรที่เขาอายัดแล้ว. มันโกง แล้วแกบอกว่าเราต้องใช้หนี้แทนอ้อย. ไม่งั้นก็ทำงานที่นี่ไม่ได้
เราผ่อนใช้. อยู่หลายเดือน. ด้วยความที่ค่าแรงน้อยกระเหม็ดกระแหม่ลำบากมาก. ใหนจะค่าเทอมค่าหอพัก. เราร้องให้เลยค่ะ. อ้อยหนีหายไปไม่ติดต่อเราเลย. แสดงว่าเธอเจตนามาหลอกเราแต่แรก.
ทุกวันนี้เราอภัยให้อ้อยนานแล้วค่ะ. แต่เสียดายความเป็นเพื่อนที่เรามีให้. หลังจากนั้นเราเลยกลายเป็นคนไว้ใจคนยากเลยค่ะ. ระวังมากขึ้น
บทเรียนจากการไว้ใจเพื่อน
เราเข้าทำงานที่โรงงานแห่งนึง ปี39. เพื่อเรียนต่อปริญญาตรีไปด้วย(มสธ.) เริ่มมีเพิ่อนจากการหาคนมาแชร์ค่าห้องพัก. ทุกคนมาจากต่างจังหวัด เราแบ่งกันกินแบ่งกันใช้. สมัยนั้นโสดกันหมดค่ะ. ก็สนิทกันมากๆ. รามีกันห้าคน. เวลาอดหรือลำบาก. เงินไม่พอใช้ เพราะต้องส่งทางบ้าน. เพื่อนๆช่วยกันทุกคน.
แต่หลังจากผ่านไปหนึ่งปี. เพื่อนๆเริ่มมีแฟน. บางคนแยกห้องออกไป. คนที่แยกออกไปคนสุดท้ายคือ อ้อย เพื่อนคนนี้แหล่ะค่ะ ที่ทำเราเจ็บแสบมาก
เหลือเรากับเพื่อนคนนึงพักด้วยกัน. อ้อยหลังจากแยกห้อง. ก็ได้ข่าวว่าลาออก. ต้องเล่าก่อนว่า. ตอนอยู่ด้วยกันอ้อยน่าสงสาร. เธอเล่าว่า เคยไปโดนหลอกให้ทำงานแปะกระดาษตามเสาไฟฟ้า แล้วก็ไม่ได้ค่าแรง. เงินประกันก็โดนโกง. แฟนก็ทิ้ง. เราสงสารอ้อยค่ะเธอดูซื่อๆ และมีน้ำใจเสมอตอนอยู่ด้วยกัน
ลาออกจากโรงงาน เธอหายไปนานมากค่ะ. จนวันนึงเธอนั่งมอเตอร์ไซด์รับจ้างมาพร้อมผู้ชายคนนึงมาหาเราที่ห้องพัก. อ้อ. เธอให้เราจ่ายค่ามอเตอร์ไซด์ให้ด้วยค่ะบอกว่าไม่มีเงิน
เราหาข้าวหาน้ำให้กินทั้งสองคน. เธอแนะนำว่านี่แฟนเธอขอมานอนที่นี่สักคืน. เราก็หาที่นอน เสื้อผ้าอาบน้ำให้. นอนคุยกัน. เธอขอยืมเงินค่ะ 4000เพื่อเอาไปค้ำประกันแฟนเข้าทำงานการไฟฟ้า
เราไม่มีให้ยืมหรอกค่ะ. ตอนนั้นค่าแรงวันละร้อยกว่าบาท ทองบาทละ4000ราวๆนี้ เราใช้เงินวันละสิบบาท. ประหยัดเพราะต้องเรียนหนังสือ. เธอก็อ้อนวอน ร้องให้ขอให้หาให้. เราสงสารอยากให้แฟนเธอได้ทำงานดีๆเธอจะได้สบาย. ก็เลยหาให้. คือเช้ามาเราพาไปกู้เงินร้อยละ20เอาบัตร ATMอ้อยไว้ให้เจ้าหนี้. โดยที่เราค้ำประกันให้ พอเงินออกเจ้าหนี้จะเอาบัตรอ้อยไปกดหักดอกเสร็จ. เราจะทำหน้าที่ไปเอาเงินเดือนที่เหลือมาให้อ้อย. นี่คือตกลงกัน
แต่....วันเงินเดือนออก. เจ้าหนี้โทรมาด่าเลยค่ะ. (สมัยก่อนยังไม่มีมือถือ ใช้โทรเข้าเบอร์โรงงานค่ะ) ว่าอ้อยบัตรใช้ไม่ได้. นี่มันบัตรที่เขาอายัดแล้ว. มันโกง แล้วแกบอกว่าเราต้องใช้หนี้แทนอ้อย. ไม่งั้นก็ทำงานที่นี่ไม่ได้
เราผ่อนใช้. อยู่หลายเดือน. ด้วยความที่ค่าแรงน้อยกระเหม็ดกระแหม่ลำบากมาก. ใหนจะค่าเทอมค่าหอพัก. เราร้องให้เลยค่ะ. อ้อยหนีหายไปไม่ติดต่อเราเลย. แสดงว่าเธอเจตนามาหลอกเราแต่แรก.
ทุกวันนี้เราอภัยให้อ้อยนานแล้วค่ะ. แต่เสียดายความเป็นเพื่อนที่เรามีให้. หลังจากนั้นเราเลยกลายเป็นคนไว้ใจคนยากเลยค่ะ. ระวังมากขึ้น