เพิ่งอ่านนารุโตะจบ ขอมอบสักกระทู้ให้ตัวละครที่ชอบที่สุด กาอาระครับ

กระทู้สนทนา

อาจจะล้าหลังไปสักหน่อย พอดีหลังจากที่ตอนสงครามยืดๆผมเลิกอ่านไปช่วงหนึ่ง อยากตามให้จบก็เลยกลับมาอ่านใหม่ตั้งแต่ต้น ทั้งเรื่องตัวละครที่ชอบมากที่สุด คือกาอาระ ถึงมันจะไม่ใช่ตัวเอกที่บทเยอะมากมาย แต่ออกมาแต่ละครั้งก็ค่อนข้างเด่นมาก และมีการพัฒนาทั้งในด้านการต่อสู้และจิตใจที่น่าประทับใจมากๆ ตั้งแต่เริ่มเรื่องจนถึงตอนจบ จากอาวุธทำลายล้างของหมู่บ้าน เป็นร่างทรงพลังสถิตร่างที่ไร้หัวใจ ได้มาเจอกับนารุโตะที่เป็นเพื่อนหัวอกเดียวกัน จนทำให้มุมมองชีวิตเปลี่ยนไป จากนั้นก็ค่อยๆเรียนรู้ที่จะรักคนอื่นทีละนิดๆ จนกลายเป็นคาเสะคาเงะที่คนท่ั้งหมู่บ้านเคารพรัก สุดท้ายได้เป็นถึงหัวหน้ากองทัพพันธมิตรนินจา

ตอนสู้หน้าเครียดสุดในเรื่องแล้วมั้ง แต่ก็ดูเท่ดี

ที่ชอบมากๆ เพราะอดีตของมันน่าสงสารมากเลยยยย น่าสงสารสุดในเรื่องแล้วมั้ง(อิทาจิ คาบูโตะ กาอาระ ผมว่าสามคนนี้น่าสงสารสุด) อ่านทีไรเศร้าทุกที ตอนเด็กนี่แบบ โห เป็นผมผมขอตายดีกว่า(แต่มันก็ตายไม่ได้อยู่ดี)

ไอเกะถ้ามิงจะบ่นว่าชีวิตบัดซบนะ มิงมาดูกาอาระนี่มา เป็นร่างสิงของปิศาจ โดนคนเกลียดทั้งหมู่บ้าน พ่อก็เกลียด ถูกพ่อสั่งให้คนที่ไว้ใจที่สุดมาฆ่า เป็นต้นเหตุทำให้แม่ตาย แถมเชื่อมาตลอดว่าแม่ก็ไม่เคยรัก เอาง่ายๆไม่เคยมีใครรักมันเลย อะไรมันจะรันทดขนาดนั้น (เทียบความเศร้ากาอากับไอเกะ ผมว่ากาอาหนักกว่าเยอะครับ ไอเกะนี่คนรักมันทั้งโลก ยังไม่พอใจอีก)

ตอนเด็ก น่ารักนะ แถมโครตรน่าสงสารเลย

ตอนเป็นเด็กผีก็น่ากลัวดีแท้

ผมชอบทุกตอนที่มีกาอาระเลย เพราะความเทพสุดๆของมัน ตอนสอบจูนินยังไม่เท่าไหร่ เพราะตอนนั้นมันเป็นเด็กผี น่ากลัวเกิน แต่หลังจากสู้กับนารุโตะมันก็ดูเป็นผู้เป็นคนขึ้น หลังจากนั้นก็ดูเท่ขึ้นเป็นกอง แถมดูน่ารักหน่อยๆด้วยว่ะ(ผมก็งงตัวเองเหมือนกัน แต่ผมเห็นว่ามันน่ารัก55) ชอบที่มันดูเป็นห่วงเป็นใยคนอื่นตลอดแต่ไม่แสดงออกอะ มันออกมาทางการกระทำ อ่อนโยนมากๆ ทั้งๆที่ก่อนหน้านี้ออกจะลูกผีลูกคน โตะมันช่วยเปิดใจให้ปีศาจกาอาระจริงๆ

มาตอนสู้กับเดอิดาระ ที่มันเอาทรายกางโล่ให้หมู่บ้านจนตัวเองแพ้ ผมชอบมากเลย มันสื่อให้รู้จริงๆว่ากาอาระรักหมู่บ้านนี้มาก ถึงแม้จะโดนคนในหมู่บ้านเกลียดมาตลอดมันก็ยังช่วย เท่านั้นไม่พอนะ ขนาดโดนระเบิดแล้ว มันยังใช้พลังเฮือกสุดท้ายเททรายออกนอกหมู่บ้าน. ตรงนี้แบบอึ้งเลย ทำไมมันเป็นคนดีจังวะ โดนเค้าทำซะขนาดนั้น โตะยังไม่ทำได้ขนาดนี้เลยมั้ง

โผล่มาอีกทีก็ภาคสงครามเป็นคาเงะเต็มตัว โผล่มาหนนี้เทพมากๆ ต่อกรกับห้าคาเงะได้สูสี ทั้งๆที่เป็นเด็ก แถมมีสั่งสอนซึจิคาเงะซะด้วย ตอนทำสงครามก็ได้โชว์เทพเยอะดี ทำผลงานล้มคาเงะรุ่นก่อนได้ตั้ง2คน คือคาเสะคาเงะรุ่นที่สี่ มิซึคาเงะรุ่นที่สอง แต่สู้กับพ่อตัวเองน้อยไปนิดนึง แล้วตอนที่กาอาระรู้ว่าจริงๆแม่รักตัวเองมาตลอด กาอาระร้องไห้ ตอนนี้มันบีบอารมณ์สุดๆแล้วครับ กับการที่พ่อซึ่งเกลียดตัวเองมาตลอด มาช่วยปลดปล่อยสิ่งที่ค้างคาใจให้ ในที่สุดกาอาระก็รู้ว่ามีคนที่รักตัวเองจริงๆเหมือนกัน ผมนี่ร้องไห้ตามเลย สงสารมัน อิน 555

อ่านการ์ตูนมาก็เยอะ ที่ซึ้งสุดคือเมลเอมกับโคมุงิ จากเรื่องฮันเตอร์ รองมาก็อันนี้นี่แหละ (ชอบคาแร็กเตอร์แบบราชากับกาอาระครับ แบบผู้ร้ายกลับใจ บู๊โหด แต่เรื่องรักไม่ประสีประสา)

เสียดายที่ตอนท้ายไม่มีคู่ ผมว่าตัวละครนี้น่าจะเด่นกว่านี้หน่อย แต่ดูๆไปก็ไม่มีใครเหมาะมาคู่กับพี่แกจริงๆแหละ จะมีที่เข้าท่าก็นารุโตะแหละมั้ง55 ผมว่ามันเป็นอะไรที่อบอุ่นมากๆเลย กาอาระดูเชื่อใจนารุโตะมาก ส่วนนารุโตะก็ทำได้ทุกอย่างเพื่อช่วยกาอาระ