เขาว่ากันว่า ถ้าลูกอกตัญญูคือลูกเลว  ตบตีทำร้ายบุพการีเรียก ลูกทรพี
สังคมไทยหรือเอเชียเป็นสังคมที่ทูลหัวทูลพ่อแม่ไว้ที่สูงบนหิ้ง ชนิดที่เรียกว่า พ่อแม่คือ พระอรหันต์ในบ้าน
แต่แปลกอย่างพอมันตรงข้ามกัน กลับไม่ค่อยมีใครกล้าจะพูดถึง หรือเลี่ยงพูดไป
ให้พูดแต่ความดี บุญคุณท่วมหัว ห้ามด่าบุพการี ห้ามสอน ห้ามฯลฯ
คือ ก็เพราะแบบนี้ สังคมที่อยู่กับจารีต คนเป็นลูกเลยต้องอดทนค่ะ
ทนได้ทน ทนไม่ได้แยกย้ายกันไปค่ะ คิดซะว่าเกิดมาชาตินี้เป็นหนี้กันเลยต้องชดใช้
เราไม่แนะนำให้ต่อว่าบุพการีหรือไปสอนนะคะ เราอยากแนะนำเพียง งดนำเรื่องส่วนตัวปรึกษาบุพการี
เรื่องบางอย่างไม่ต้องให้รู้ทุกเรื่องก็ได้ หรือถ้าแยกย้ายกันห่าง ๆ ไป คนละบ้าน เยี่ยมเยือนกันเพียงเดือนละครั้ง
ให้เงินพ่อแม่ตามที่พอมีให้ได้ไม่เดือดร้อน แล้วปล่อยวาง พ่อแม่จะนินทาเรื่องเราให้คนอื่นฟังก็ปล่อยไป
ขนาดพ่อแม่ไม่อาย เราต้องอายทำไม เรื่องส่วนตัวนำออกนอกบ้านให้คนอื่น ๆ หัวเราะเยาะเนี่ย

ลูกที่แย่ ๆ เรียกทรพี แล้วพ่อแม่แย่ ๆ เรียกอะไรดี