กระทู้นี้ เป็นกระทู้แรกที่ตัดสินใจเขียนขึ้น

เรื่องมีอยู่ว่า เราได้ไปบังเอิญเจอ ผช. จากที่ได้ไปคุยงานกับเพื่อนอีกที ตอนแรกก็ไม่ได้ตั้งใจและสนใจในตัวเขาสักเท่าไหร่ แต่เนื่องจากเราต้องคุยเรื่องงานกับเค้า ทุกๆวันและกลายเป็นติดในการคุยผ่านทาง Line โดยเฉพาะในการคุยกับเค้า เรารู้ว่าเรารู้สึกมีความสุขทุกๆครั้งถึงขนาดถามกันถึงสเปคของแต่ละคน คุยไปเรื่อยๆจนผูกพัน ไปแล้ว เราก็พยายามถามเขาเสมอ ว่าเทอมีแฟนรึยัง ถ้ามีเราจะได้ไม่คิดไปไกล อย่างน้อยก็ได้เพื่อนเพิ่มอีกคน จนวันหนึ่ง เขา ได้ถามเรามาเองว่า "เขา รู้นะว่าเตงชอบเค้าอยู่ อย่าโกหกหรือฟอร์มเยอะเลย ทำตามใจที่ตัวเราต้องการเถอะ" หลังจากวันนี้เราก็เริ่มเข้าหาเขาขึ้นเรื่อยๆ จนได้ไปสมัครฟิสเนตที่หนึ่ง เป็นการเจอกันครั้งที่สอง เราก็เจอกันบ้างแต่ไม่บ่อยน่าจะแค่ 2-3 ครั้งเอง จนทำให้เราเริ่มสงสัยว่า นี่คุยทาง line มาจะเข้า 1 ปีแล้ว แต่ยังไม่มีความคืบหน้า เจอกันแค่ 2-3 ครั้งเขาไม่เคยชวนไปใหนมาใหนเลย จนเราทนไม่ไหว เลยตัดสินใจ ถามไปว่า มีอะไรปิดบังรึป่าว เขาก็บอกเสมอว่าไม่มี และอยากคุยกับเราเหมือนเดิม คุยแล้วสนุกดี  ยอมรับว่าเราก็เข้าข้างตัวเองเสมอมา ^^*
จนทำให้เราอยากรู้ว่า ปากเขาบอกว่าคิดถึงเราตลอดนั้น เรียกที่รักกับเราตลอด แต่ไม่เคยชวนไปกินข้าวหรือปลีกเวลามาเจอกันเลยนั้น คืออะไรกันแน่ ตัดสินใจลองค้นหาข้อมูลใน FB เขา ก็ไปสะดุดตากับ ผญ คนหนึ่งและได้แอดเทอคนนั้นไป แล้วก็เข้าไปดู จนเห็นแขนของ ผช ที่เราคุย เราจำได้เสมอ มันก็แปลกดีนะ แค่แขนเขาที่มี ผญ. กอดแล้วถ่ายรูป เจอก็ ตกใจ เลยโทรไปถาม และไลน์ไปถามตรงๆ ว่า ใช่แขน....รึป่าว เขาตอบมาว่า ใช่ แต่ไว้มาอธิบายให้ฟัง. คำอธิบายเขาคือ เคยคบ และเลิกกันแล้ว แต่เหส ผญ เพิ่งจะ เช็คอินว่าอยู่บ้านเขา ไปใหนมาใหนกับเขาตลอด ในระหว่างที่เราก็สงสัยตลอดเหมือนกัน เขาก็ยืนยัน ว่า แค่น้องสาว ณ ตอนนี้ เพราะคบแล้วมันไม่เวิค คนข้างๆตัวเขา ไม่ชอบ ครอบครัวเขากับ ผญ คนนั้น ไม่ชอบซึ่งกันและกัน และคนข้างๆตัวเขาก็บอกว่า เขาและเทอ ไม่เหมาะสมกัน เพราะเขาคิดว่า ผญ ที่เขาควรคบ น่าจะดูดี ดีกรี ดีกว่านี้ และบอกอีกว่า ทะเลาะกับแม่เขาด้วย และแม่สั่งห้ามด้วยว่าให้เลิกคบหา ถ้ามี ผญ คนนั้นอยู่บ้านแม่จะไม่อยู่ เขาบอกเราถึงขนาดนี้
จนมาเจอ กันโดยบังเอิญอีกทีคือ วันเกิดเขา พร้อมกับไปเจอ ผญ คนนั้นตัวเป็นๆ ที่บ้านเขาด้วย ตกใจมาก อึ้ง ก็ได้คำตอบจากแม่เขาว่า แม่ไม่ขออกความคิดเห็น  เขาเชิญเราเข้าบ้าน รู้ว่าแค่การเชิญตามารยาท เท่านั้น แต่เราแข็งใจที่จะเข้าไป นั่งอยู่ 3 ชั่วโมงได้ ได้เห็นอะไรหลายๆอย่างก็ตัดสินใจจะออกจากเขาแล้วละ แต่ใจมันตัดไม่ได้ เขาก็ยังพูดจาดีและบอกกับเราเสมอว่า เป็นคนพิเศษและรู้สึกดีด้วยเสมอ (ลืมบอกระหว่างที่คุย เราก็ชอบส่งดอกไม้ให้เขาเสมอ เวลาที่เขาบ่นว่าเครียดทำงานเหนื่อย ส่งบ่อยมากเลยเพื่อต้องการให้เขามีกำลังใจ)
เลยได้กลับมาคุยกันอีกครั้งเขาก็ยังยืนยันว่าเขากับ ผญ คนนั้นแค่น้องสาว เขาได้เริ่มชวนเราไปกินข้าว แล้วและได้มีโอกาสเจอกันบ่อยๆขึ้น ณ ตอนนั้น
จนวันหนึ่ง เราไปเที่ยวและเมา แต่พอขับรถมาบ้านได้ ซึ่งเราก็ได้นั่งมาเป็นเพื่อนเขา มาส่งเขาถึงบ้าน แล้วบอกคนขับรถ ให้ขับไปเจอกันที่บ้านเขา แต่สงสัยสื่อสารผิด เลยกลับกลายวันนั้นเราได้ค้างบ้านเขา และได้มีอะไรลึกซึ้งกันครั้งแรก เราทั้งคู่มีสติและถามกันก่อนว่าเราคิดแบบเดียวกันไหม คือรักกันและกัน เขาบอกใช่ จนตกลงมีไรกัน และก็เจอกันที่บ้านเขาครั้งต่อมา 2-3 หน แต่หลังจากนั้น เขาก็เงียบหายไปอีก ไม่เคยชวนเราไปกินข้าว วันหยุดก็ไม่เคยไป พอถามตรงๆ สรุปเราคืออะไรกันแน่ ก็ได้คำตอบว่า รู้สึกดี มากกว่าเพื่อน เง้อ!และยืนยันว่า เขากับน้องผู้หญิงคนนั้นก็แค่น้องสาว คุยกันบ้างเรื่องงาน ไม่เจอกัน แต่ล่าสุดไม่กี่วัน เราแอบเห็นรูปเขาและเทอคนนั้น เพิ่งไปฉลองวันเกิดกันมา เห้อ แล้วบอกเราว่า เขาลืมบอกไม่ได้คิดเลย นี่ไงก็บอกตอนนี้เลย
เราไม่รู้เลยว่าเราจะทำไงต่อ เราควเป็นแค่เพื่อนคุย กับเขาเท่านั้นเอง เขาบอกว่าเราใจร้อน ปากเขาบอกว่า ต้องการศึกษาชีวิตกันให้แน่ใจ แต่มันจะได้รู้ตัวตนกันยังไง ในเมื่อ เราไม่เจอกันเลย ผ่านไปแล้วเดือนหนึ่งกับการไม่เจอ แต่คุยกันทุกวัน เช้า เขาก็โทรมาปลุก บ่ายๆสายๆก็คุยกันแชร์เรื่องชีวิตที่เจอที่ทำของวัน และคุยกันก่อนนอน มีเฟสทามหากันบ้าง อีกเรื่องเขาบอกว่าดีแล้วที่เราไม่เจอกันเผื่ออนาคตเราแต่งงานมีครอบครัว ต่างคนต่างทำงาน จะได้ชิน เขาคิดขนาดนั้น แต่เราว่า มันแปลกๆๆ ช่วยเราคิดทีว่าควรหยุดหรือเดินต่อ ทุกข์ใจมาก กับการที่ไม่มีสถานะเรียกหรือจะทำตัวยังไงต่อดี อึดอัดมากๆคะ