คือเรามีเพื่อนกลุ่มหนึ่งสนิทกันมากๆ สนิทมากันหลายปีละไปไหนด้วยกันตลอด มีอะไรกันก็พูดคือรู้จักนิสัยกันดีรุ้ว่าเป็นคนยังไงเรียนด้วยกันตั้งแต่ม.ต้นถึงม.ปลาย กลุ่มเราเป็นคนตลกเฮฮาบ้าบอ ไร้สาระ เหมือนไม่ตั้งใจเรียนแต่จริงๆพวกเราสนใจการเรียนอยู่นะต่างคนต่างมีความฝันของตัวเองมีอะไรก็มาแชร์กันตลอดเล่าเรื่องต่างๆให้กันฟังทุกเรื่องเวลามีวันเกิดใครในกลุ่มเราจะซื้อเค้กให้กันตลอดไม่เคยลืม แต่พอมาวันนึงคือมีเพื่อนเราคนนึงอยู่ดีๆเขาก็ไม่มากับเราคือแยกออกจากกลุ่มเราไปเลยแต่เราไม่ได้ทะเลาะกันนะคุยกันเหมือนเดิมพอนานไปเราเลยตัดสินใจถามเพื่อนคนนั้นว่าเป็นไรรึเปล่าทำไมไม่ไปด้วยกันเหมือนเดิม เขาก็บอกว่าไม่มีไร แต่เราก็ไม่เชื่ออยู่ดีเพราะเรารู้ว่าเพื่อนต้องมีอะไรปิดบังไว้แต่เราก็สงสัยทั้งๆที่เรากับเพื่อนในกลุ่มยังไม่ได้ทำอะไรเลยเราก็เป็นเหมือนเดิมพอมาสักพักอีกก็มีเพื่อนอีกสองคนในกลุ่มไม่ไปกับเราอีกพอเราถามเขาก็บอกว่าไม่มีไร เราคิดว่ามันต้องมีเป็นเพื่อนกันมาขนาดนี้รู้นิสัยกันดี แต่เราก็มีโกรธบ้างนะมีน้อยใจบ้างคือเรามีอะไรเราช่วยพวกเค้าตลอดมีปํญหาอะไรก็เราช่วยเค้า อยากไปไหนก็พาไปไม่มีตังก็ให้ยืม ฝากเราทำงานเราก็ทำให้แต่ทำไมสุดท้ายเขากลับทิ้งเราไปแบบนี้คือเราเป็นคนแบบตรงนิดๆเราอยากให้เพื่อนพูดความจริงมาเลย เราเสียใจมากทั้งๆที่เราดีกับเพื่อนเรามากมายแต่ทำไมรู้สึกเหมือนเขาไม่เห็นค่าเราเลย เรายอมเพื่อนมาตลอดเวลาเพื่อนผิดเราก็ว่าเพื่อนนะแต่ที่ว่าคือเราอยากให้เพื่อนปรับตัวและเวลาเพื่อนมีแฟนไม่ดีเราก็คอยดูแลเพื่อนพยามยามเตือนเพื่อนแต่เพื่อนก็ไม่เชื่อเราเลยพอมีปํญหามาเราเป็นคนช่วยตลอดแล้วเพื่อนคนที่ออกไปแล้วเวลาที่มีปัญหาไรเค้าก็ให้เรามาช่วยตลอดบางมีเราก็ไม่เข้าใจทำไมเค้าไม่ให้เพื่อนคนใหม่ที่เค้าไปเล่นด้วยช่วยเราก็เห็นว่าคงจะสนิทกันมากจนเพื่อนเราคนนี้ไปเลี้ยงข้าวเขาหมดตั้งหลายพันแต่กับกลุ่มเราคบกันมานานไม่เคยเลี้ยงอะไรเลยมี แต่ตอนนี้กลุ่มเราเหลือไม่กี่คนแต่เราก็ยังคุยกับเพื่อนที่ออกจากกลุ่มไปอยู่แต่มันไม่เหมือนเดิมอีกแล้วเรารู้สึกแปลกทุกๆครั้งที่คุยกัน สถานะของเราและเพื่อนที่ออกจากกลุ่มไปยังถือว่าเป็นเพื่อนสนิทกันอยู่รึเปล่าแต่สำหรับเราเรายังคิดว่าเราสนิทยังรักพวกเค้าอยู่นะยังแคร์ยังห่วงเหมือนเดิมถึงแม้บางทีเราจะไปกับเพื่อนคนอื่นที่ไม่ได้อยู่ในกลุ่มแต่เราก็ให้ความสำคัญกับเพื่อนสนิทเรามากกว่าอยู่ดี เราจะทำยังไงดีๆเพื่อนๆที่เข้ามาอ่านช่วยตอบเราหน่อยนะคะ ตอนนี้เราพยามปล่อยวางไม่คิดมาก แต่บางทีมันก็อดคิดไม่ได้55555