คอลัมน์ Loved Scene ซีนนี้ที่รัก
โดย โตโตโร่เพื่อนรัก อร่อยนักโตโตโร่
Stand by me Doraemon (2014, Takashi Yamazaki, Ryuichi Yagi)
เชื่อเหลือเกินว่าเด็กเจเนอเรชั่น Y ส่วนใหญ่น่าจะเติบโตมากับการเกาะหน้าจอโทรทัศน์รอดูโดราเอมอนในเช้าวันเสาร์อาทิตย์ เราต่างผูกพันกับมันมากเสียจนโดราเอมอนไปไกลกว่าการเป็นแค่การ์ตูนเรื่องหนึ่ง – เจ้าแมวสีฟ้าและชาวคณะมีสถานะไม่ต่างอะไรกับเพื่อนแถวบ้านที่เราเคยวิ่งเล่นหรือปั่นจักรยานไปตามตรอกซอยด้วยเลย
เมื่อตอนที่ Stand by me Doraemon เข้าฉายในบ้านเรา อาจเพราะผูกพันสนิทสนมมานาน ผมเลยเสียน้ำตาให้กับหนังไปไม่ใช่น้อย 55 และพอมีโอกาสได้นั่งระลึกถึงหนังอีกครั้ง ก็นึกติดใจกับฉากในตอนที่โนบิตะกลัวว่าตัวเองจะไม่ได้แต่งงานชิซูกะ เลยงอแงขอให้โดราเอมอนพาไปยังโลกอนาคตเพื่อดูว่าตัวเองในตอนโตจะได้แต่งงานกับชิซูกะหรือเปล่า – เรื่องก็ลงเอยด้วยดีแม้จะชุลมุนชุลเกตามประสาคนเปิ่นๆอย่างโนบิตะ สิ่งที่ผมติดใจคือหลังจากนั้น โนบิตะตอนโตแวะมาเจอกับโนบิตะตอนเด็กโดยมีโดราเอมอนนั่งหลับอยู่ใกล้ๆ โนบิตะตอนเด็กเอ่ยปากเชื้อชวนให้ตัวเขาเองไปทักทายโดราเอมอน แต่โนบิตะตอนโตปฏิเสธ และบอกเพียงแค่ว่าให้ตัวเขาเองดูแลโดราเอม่อน ‘เพื่อนของเขา’ ให้ดีๆ
ผมว่าผมเข้าใจโนบิตะตอนโตนะ เพราะว่าเราเองก็คงไม่ต่างกับโนบิตะเท่าไหร่ ที่เมื่อมองย้อนกลับไปยังวัยเด็กของตัวเอง เราก็คงทำได้แค่ยิ้มให้กับเด็กน้อยคนหนึ่งที่กำลังดื่มด่ำอยู่กับความสุขรอบๆตัว ความสุขที่ว่านี้อาจจะเป็นเพื่อน หรือจักรยานคันเก่า หรือขนมอร่อยๆจากรถเข็นหน้าปากซอย คงทำอะไรไม่ได้มากไปกว่านั้น เพราะชีวิตยังต้องเดินต่อ และเพราะเวลาไม่เคยรั้งรอหรือหยุดเดิน การจมจ่อมอยู่กับวันวานคงไม่มีทางทำให้ชีวิตก้าวไปข้างหน้าได้
แต่การจะโยนวันเก่าๆเหล่านั้นทิ้งไปเลยก็ดูจะไม่ใช่เรื่อง เพราะอย่างน้อยมันก็คือสิ่งที่หล่อหลอมให้เราเป็นเราอย่างในทุกวันนี้ – เช่นเดียวกับสิ่งที่อยู่ข้างๆเราในตอนนี้ ที่ก็จะหล่อหลอมให้เรากลายเป็นเราในอนาคตเช่นกัน
ถ้าตัวเราเองในตอนโตมีโอกาสพูดกับเราอย่างโนบิตะ เราคงอยากจะบอกเราว่า อย่าหลงลืมที่เก็บรักษาช่วงเวลาปัจจุบันเอาไว้ให้ดีที่สุด เพราะเราไม่มีทางรู้เลยว่าเมื่อไหร่ที่มันจะจากเราไป และกลายเป็นเพียงอดีตให้นึกถึงเท่านั้น
*เขียนเอาไว้เนื่องในวันเกิดของเด็กชายผู้เป็นเพื่อนกับเด็กทั่วโลก สุขสันต์วันเกิดโนบิตะ 7 สิงหาคม 1962*
PAGE | โตแล้ว จะดูหนังเรื่องอะไรก็ได้ |
www.facebook.com/tohlaew
[บทความ] Stand by me Doraemon - จากโนบิตะถึงโนบิตะ
โดย โตโตโร่เพื่อนรัก อร่อยนักโตโตโร่
Stand by me Doraemon (2014, Takashi Yamazaki, Ryuichi Yagi)
เชื่อเหลือเกินว่าเด็กเจเนอเรชั่น Y ส่วนใหญ่น่าจะเติบโตมากับการเกาะหน้าจอโทรทัศน์รอดูโดราเอมอนในเช้าวันเสาร์อาทิตย์ เราต่างผูกพันกับมันมากเสียจนโดราเอมอนไปไกลกว่าการเป็นแค่การ์ตูนเรื่องหนึ่ง – เจ้าแมวสีฟ้าและชาวคณะมีสถานะไม่ต่างอะไรกับเพื่อนแถวบ้านที่เราเคยวิ่งเล่นหรือปั่นจักรยานไปตามตรอกซอยด้วยเลย
เมื่อตอนที่ Stand by me Doraemon เข้าฉายในบ้านเรา อาจเพราะผูกพันสนิทสนมมานาน ผมเลยเสียน้ำตาให้กับหนังไปไม่ใช่น้อย 55 และพอมีโอกาสได้นั่งระลึกถึงหนังอีกครั้ง ก็นึกติดใจกับฉากในตอนที่โนบิตะกลัวว่าตัวเองจะไม่ได้แต่งงานชิซูกะ เลยงอแงขอให้โดราเอมอนพาไปยังโลกอนาคตเพื่อดูว่าตัวเองในตอนโตจะได้แต่งงานกับชิซูกะหรือเปล่า – เรื่องก็ลงเอยด้วยดีแม้จะชุลมุนชุลเกตามประสาคนเปิ่นๆอย่างโนบิตะ สิ่งที่ผมติดใจคือหลังจากนั้น โนบิตะตอนโตแวะมาเจอกับโนบิตะตอนเด็กโดยมีโดราเอมอนนั่งหลับอยู่ใกล้ๆ โนบิตะตอนเด็กเอ่ยปากเชื้อชวนให้ตัวเขาเองไปทักทายโดราเอมอน แต่โนบิตะตอนโตปฏิเสธ และบอกเพียงแค่ว่าให้ตัวเขาเองดูแลโดราเอม่อน ‘เพื่อนของเขา’ ให้ดีๆ
ผมว่าผมเข้าใจโนบิตะตอนโตนะ เพราะว่าเราเองก็คงไม่ต่างกับโนบิตะเท่าไหร่ ที่เมื่อมองย้อนกลับไปยังวัยเด็กของตัวเอง เราก็คงทำได้แค่ยิ้มให้กับเด็กน้อยคนหนึ่งที่กำลังดื่มด่ำอยู่กับความสุขรอบๆตัว ความสุขที่ว่านี้อาจจะเป็นเพื่อน หรือจักรยานคันเก่า หรือขนมอร่อยๆจากรถเข็นหน้าปากซอย คงทำอะไรไม่ได้มากไปกว่านั้น เพราะชีวิตยังต้องเดินต่อ และเพราะเวลาไม่เคยรั้งรอหรือหยุดเดิน การจมจ่อมอยู่กับวันวานคงไม่มีทางทำให้ชีวิตก้าวไปข้างหน้าได้
แต่การจะโยนวันเก่าๆเหล่านั้นทิ้งไปเลยก็ดูจะไม่ใช่เรื่อง เพราะอย่างน้อยมันก็คือสิ่งที่หล่อหลอมให้เราเป็นเราอย่างในทุกวันนี้ – เช่นเดียวกับสิ่งที่อยู่ข้างๆเราในตอนนี้ ที่ก็จะหล่อหลอมให้เรากลายเป็นเราในอนาคตเช่นกัน
ถ้าตัวเราเองในตอนโตมีโอกาสพูดกับเราอย่างโนบิตะ เราคงอยากจะบอกเราว่า อย่าหลงลืมที่เก็บรักษาช่วงเวลาปัจจุบันเอาไว้ให้ดีที่สุด เพราะเราไม่มีทางรู้เลยว่าเมื่อไหร่ที่มันจะจากเราไป และกลายเป็นเพียงอดีตให้นึกถึงเท่านั้น
*เขียนเอาไว้เนื่องในวันเกิดของเด็กชายผู้เป็นเพื่อนกับเด็กทั่วโลก สุขสันต์วันเกิดโนบิตะ 7 สิงหาคม 1962*
PAGE | โตแล้ว จะดูหนังเรื่องอะไรก็ได้ | www.facebook.com/tohlaew