คือ เราอ้วนอ่ะนะ แล้วก็พยายามลด สูง 168 ซม. เคยหนัก 80 กก. มาแล้ว แล้วก็พยายา ลด มาได้ 55 กก. อยู่เป็นเกือบ 10 ปี นน.ลงไปอีก เหลือ 47 กก. (เสพติดการลดนน. ด้วยการไม่กินและออกกำลังกายมากๆ) ดูน่าเกลียดมาก ผอมซูบ ไร้ราศี ต่อมาเริ่มแก่ ทำงานกนัก กลับมากินอีก นน. กลับไป 75 กลุ้มมาก เลยฮึดพยายามลดอีกครั้ง จนมานน. 55 เช่นเดิม มีคนเข้ามาจีบ แต่แล้วก็อกหัก กินแหลกแก้เครียด ตอนนี้กลับมา 68 อีกแล้ว คือ จะมาชวนบ่นน่ะค่ะ ว่าเราต่อสู้กับการลดนน. คุม อาหารมาตลอดทั้งชีวิต เหนื่อยอ่ะ กินอะไรไปนิดก็อ้วนแล้ว เผลอๆ หายใจเข้าไปยังอ้วนเลย (55อันนี้ประชด) แม่เราก็บ่น กดดัน ว่าเราอ้วนตลอดๆ ตอนนี้จะกินอะไร แตะนิด แม่ก็ทัก อ้วน ทักอ้วน เครียดอ่ะค่ะ รู้ว่าเค้าหวังดีกับเรานะ แต่ไม่เข้าใจเลย ใครเป็นคนกำหนด สร้างค่านิยมว่า คนผอม = คนสวย เมาท์เพื่อนให้ฟังนะคะ เค้าจะแต่งงาน ฟิตหุ่นซะ จะเป็นเจ้าสาว ผอมมากๆๆๆ ผอมเกร็ง ขาแขนลีบหัวโต น่าเกลียดมากอ่ะ เพราะในหัวชี บอกว่า ผอม = สวย (แถมทำมาบ่นว่ายังอ้วนอยู่น่ะ นน. 43 แหนะ ลงพุง ... แหม่ ครือ อิจฉาน่ะค่ะ)

เราจำได้ว่าสมัยเรียนประวัติศาสตร์ศิลป์ คนยุคโบราณชอบผู้หญิงอวบๆ มีเนื้อมีหนัง แต่พอมาช่วงสงคราม ยุคปฏิวัติอุตสาหกรรม ผู้หญิงต้องออกไปทำงานหาเลี้ยงครอบครัว เลยผอม ตั้งแต่นั้นมาก็เลยนิยมคนผอมๆ แล้ว.... ยุคหญิงอ้วนรุ่งเรืองมันจะกลับมาบ้างมั๊ยคะ .... ใครอ้วน ยกมือขึ้น !!!

คือ ไม่ทราบจะ tag  ห้องไหนดี งงคร่า