บางที การมีครอบครัวนี่ มันไม่ได้ดีเลยนะ เราเห็นครอบครัวบางคน เค้าอยู่กันปกติสุข อยู่กันธรรมดา มีทะเลาะกันบ้างเดี๋ยวก็ดีกัน แต่เราทำไมเรารู้สึกว่าการมีครอบครัวของเรา มันช่างยากเย็นแสนเข็ญ มันใช่เหรอ? ที่เราจะต้องมานั้งทนอารมณ์ของคน คนหนึ่ง แล้วเราก็ต้องทนอยู่ฝ่ายเดียว มันเบื่อ มันเซ็ง มันอึดอัด  

เรากับสามีแต่งงานและอยู่กันมา7ปี เขาไม่เคยเปลี่ยนเลย ความเจ้าอารมณ์ เอาแต่ใจ อยากพูดก็พูด ไม่อยากพูดด้วยก็หน้างอหน้าหงิกซะอย่างงั้น พูดดีไม่ได้ ต้องตะคอก ต้องทำหน้าทำตาไม่พอใจใส่เราตลอด บางทีเรื่องเล็กน้อยๆมันก็โกรธเราได้
อย่างเช่นถ้ามันจะไปกินข้าวแล้วเราไม่ไปนั้งอยู่ด้วยเนี่ย มันก็สามารถโกรธเราได้หลายวัน มันไม่คุยกับเราเนี่ยนะ หนักสุดเป็นอาทิตย์ แล้วส่วนมากจะเป็นเรื่องไร้สาระทั้งนั้น แล้วเราจะเป็นคนที่ง้อคนไม่เป็น ไม่พูดกับกรู กรูก็ไม่พูดด้วยก็ได้ว่ะ
เราไม่ว่านะ เราไม่เคยเถียง ไม่เคยว่าเค้า ให้ช่ำเลยสักนิด ต่อหน้าเพื่อนก็ไม่เคยว่า ให้เกียรติตลอด แต่กับมันนะไม่เคยให้เกียรติเราเลย นึกอยากจะด่าเราตอนไหน ก็ด่า ต่อหน้าพ่อแม่เรา มันก็ด่า บ้านเราเป็นประเภทไม่มีใครด่าใครอ่ะค่ะ ทุกคนในบ้านเป็นคนไม่ค่อยพูด เฉยๆ เราก็เลยได้นิสัยทางบ้านมาเต็มๆ พ่อแม่เราก็ได้แต่เงียบ มันคงได้ใจอ่ะค่ะ เลย เจ้าอารมณ์ เอาแต่ใจ ขี้งอน เห็นแก่ตัว มาเต็มเลยทีนี้ บางทีเราก็ระเบิดลงนะบึ้มเลย เราเป็นคนเงียบไง พอมันสุดจะทนเราก็บึ้ม มันก็ดีอยู่อาทิตย์เดียว นิสัยเดิมๆก็กลับมา
กับเพื่อนมันนะมันพูดด้วยดี หัวเราะกันสนุกเฮฮา มีตังเลี้ยงเหล้าเพื่อนเกือบทุกวัน แต่เวลาเราจะใช้ตังทำอะไร ซื้ออะไร มันต้องถามแล้วถามอีก หรือถ้าใช้เยอะมีเคืองอีกนะ เห้อ...เซ็งๆๆ  
มันจะเกียดน้องสาวเรามาก เกียดมาสองสามปีล่ะ เรื่องมันมีอยู่ว่าน้องสาวเรามันกำลังเป็นวันรุ่น ตอนนั้นมันก็อายุ ประมาณ13 น้องสาวเรามันเคยขโมยเงินเรา หนึ่งพันบาท เราจับได้คาหนังคาเขาเลย ตังยังอยู่ในกระเป๋ากางเกงอยู่เลย เราก็เอาตังมาแล้วก็ด่าน้องเราแถมตบไป1ที สั่งสอน ว่าห้ามทำอย่างนี้อีก พอผัวเรามันรู้ มันก็เกียด น้องเรามาจนถึงทุกวันนี้ เกียดแบบไม่คุย ไม่มองหน้า บางทีเห็นก็แบะปากใส่ ตะโกนด่าลอยๆว่า มั่ง พูดลอยๆว่ากรูเกียด ซึ่งมันผ่านมาหลายปี มันไม่ใช้วิสัยของผู้ชาย ที่ด่าผู้หญิง หรือเกียดเอาเป็นเอาตาย
ต่างจากเรา ที่วันหนึ่ง รู้ว่าพี่สาวมัน กับน้าของมัน ไปติดการพนัน แล้วก็ไปกู้เงินรายวัน สุดท้ายใช้หนี้ไม่ทัน มาอ้อนวอน ให้ผัวเราใช้หนี้ให้ เป็นเงินเท่าไรรู้ไหมค่ะ 500,000 บาทค่ะ ห้าแสน โอ้แม่เจ้า.............กู้หลายเจ้านะค่ะ กู้เป็นสิบเจ้า เราอึ้งเลย ผัวเรามันทำอย่างไรนะหรอ มันเอารถยนต์ที่พึ่งส่งหมดหมาดๆเลย (ที่ส่งหมดเพราะพ่อเรากู้ สหกรณ์การเกษตร  มาโปะให้ ) เอาไปเข้าไฟแนน เอามาสี่แสน เงินที่ตัวมีหนึ่งแสนแล้ว เอาตังมาใช้หนี้ให้น้าให้พี่สาวมัน ยังๆไม่หมดค่ะ สุดท้าย จับได้ว่าพี่สาวมัน ไปเอาตังเพิ่มจากไฟแนน อีกหนึ่งแสนบาท เพราะหนี้มันยังไม่หมดไงค่ะ มันแอบไปเอามาอีก เราปรี๊ดเลย ร้องให้เลย รถเป็นชื่อพี่สาวมันค่ะ พ่อเราเป็นคนค้ำ เพราะตอนแรกแม่มันเป็นคนออก แต่ส่งไม่ไหว เราเลยเอามาส่งต่อ แม่มันเค้าก็ส่งไปได้ไม่กี่เดือนหรอกค่ะ สามสี่เดือน สุดยอดไปเลยไหมค่ะ  สุดท้ายเป็นไงค่ะ ทุกวันนี้ไม่เคยได้ตังคืนจากน้าจากพี่สาวมันสักบาท รถก็ถูกยึด เพราะส่งไฟแนนไม่ไหว เพราะพี่สาวมันไปทำไว้ว่าจะส่งเดือนละหมื่น ตอนแรกมันบอกจะส่งเองสุดท้าย พี่สาวมันก็หายตัวเข้ากลีบเมฆไปเลย เราก็ยังต้องเป็นหนี้อยู่ไงเป็นหนี้ที่พ่อเราเอาโฉนดที่ดินไปเข้าสหกรณ์กู้มาโปะรถยนต์ให้ 500,000 บาท ก็ต้องใช้หนี้กันต่อไป ปีละ80,000บาท
เราสมควรที่จะเกียด พี่น้องมันมากกว่าไหม ถามว่าเกียดไหม เกียดเข้าไส้เลยล่ะ เกียดแบบเกี๊ยดเกียด แต่เราไม่ออกอาการไง เราเลือกที่จะเงียบ เพราะส่วนมากแล้วเงิน มันเป็นคนที่หาได้มากกว่าเรา ทุกวันนี้เราแค้นมาก แต่ทำอะไรไม่ได้ เรื่องมันผ่านไปแล้ว ทะเลาะกันไปก็ไม่ดีขึ้นมา
ถึงเวลาหรือยังค่ะ ที่เราจะต้องทบทวนอีกทีว่าเรา จะยังฝากชีวิตให้กับคนที่ ไม่เคยคิดถึงคนอื่น  อยากเลิกนะ ไม่รู้จะทำอย่างไง ไม่มีใครอยากให้ชีวิตครอบครัวพังไม่เป็นท่าหรอกค่ะ เราก็ประคับประคองมันมาถึงที่สุดแล้ว เราควรทำอย่างไรดี เบื่อ สับสนไปหมดแล้ว เซ็งจัง อยู่ไม่มีความสุขเลย เวลามันดี มันก็ดีใจหาย เวลามันร้าย มันก็ร้ายจังเลย เบื่อค่ะ อยู่กับคนแบบนี้ เสียสุขภาพจิต
ใครมีทางออกดีๆบ้างค่ะ
เราบอกกับใจตัวเองนะว่า พอเหอะ แต่เราก็ไปไม่ได้สักที ไม่รู้จะเริ่ม ตรงไหนอย่างไรดี ปัญหามันต้องตามมาอีกเป็นขบวน ไหนจะหนี้พ่อที่กู้มาให้ก็ยังใช้ไม่หมด เราก็คงไม่มีปัญญาใช้คนเดียว สงสารพ่อ กับแม่เรา ที่เค้าต้องมาทุกข์กับชีวิตคู่ของลูก แล้วก็ต้องมาเคียดเรื่องหนี้อีก ปวดหัวจะแย่