ก่อนอื่นเลย จขกท. ต้องขอบอกก่อนเลยนะคะ ว่าการกระทำแบบนี้ไม่สมควรอย่างยิ่ง..
แต่ ณ ตอนนั้นอารมณ์อยากสอบผ่าน อยากได้คะแนนดี มันครอบงำจิตใจ จนเผลอทำไป
แน่นอนว่า "ความลับไม่มีในโลก" เพล่ง!! อ.จับได้ ตอนนั้นทุกสิ่งอย่าง ประดังประเดเข้ามาในหัวสมองของ จขกท. ไปหมด
-กูจะโดน อ.ตีมั้ย?
-กูจะตกวิชานี้มั้ย?
-กูจะมองหน้า อ.ติดมั้ย?
-กูจะอายเพื่อนมั้ย?
-กูจะติดเอฟมั้ย?
-กูจะบอกกับพ่อแม่ว่ายังไง?
-กูจะอยู่บ้านได้มั้ย ถ้าพ่อแม่รู้ความจริง?
เก้าลอเก้า..( ฯลฯ ) บลาๆ

โหยยยยย ตอนนั้นในหัวสมองนี่ตั้งคำถามจนหาคำตอบไม่ทันกันเลยทีเดียว
พอถึงตอนนี้เหมือนมีตราบาปติดตัวยังไงไม่รู้
เพราะเหตุผลเดียวแท้ๆ "กลัวไม่จบ" แต้ไม่ได้ใช้ความพยายามของตัวเองเลย
พูดไปใครเค้าก็พูดงี้ "คือพยายามแล้ว แต่มันกลัวคำว่าไม่จบไง"