สวัสดีค่ะ เพื่อนๆ พันทิป เรามีเรื่องไม่ค่อยสบายใจ เรื่องลูกสาว เนื่องจากเมื่อ พ.ค.ที่ผ่านมาเราได้พาลูกสาว วัย 3.2 ขวบ เข้าฝากเรียนที่ศูนย์พัฒนาเด็กเล็ก แถว ๆ บ้าน ตอนเดือนแรกลูกสาวร้องไห้แทบทุกวันค่ะ เพราะไม่อยากไป อันนี้เราเข้าใจดีเพราะน้องไม่เคยเข้าเนิสเซอรี่ แม่เลี้ยงเองตลอด พอต้องแยกจากแม่ก็มีบ้างที่ต้องร้องไห้ แต่หลังจากนั้น อาการต่าง ๆ เริ่มดีขึ้น คนเป็นแม่อย่างเราก็ใจชื้นขึ้นมาเยอะค่ะ พอเข้าเดือนที่ 2 คุณครูที่ศูนย์เริ่มมีบ่นว่าลูกเราช้า จะทำอะไรก็ช้า กินข้าว ทำกิจกรรมกับเพื่อน ๆ ก็มัวแต่เหม่อ ครูเรียกก็ไม่หัน (อันนี้จริง เพราะแม่เรียกก็ไม่ค่อยจะหัน) เราก็ได้แค่ฝากกับคุณครูว่าช่วยดูให้หน่อย
หลังจากนั้นลูกเราก็เริ่มร้องไห้ทุกวัน เวลาเราไปส่งจะเกาะขาไม่ยอมห่าง ทั้ง ๆ ที่เราเองพอส่งเสร็จก็จะรีบกลับเลย ไม่ได้อยู่นาน เพราะต้องรีบไปทำงานเหมือนกัน แต่ปฎิกริยาของลูกคือพอก้าวเข้าประตู สีหน้าเริ่มเปลี่ยน จากนั้นก็จะเริ่มอ้างนู้นอ้างนี่ ปวดฉี่บ้าง อยากล้างมือบ้าง ให้พาเข้าห้องน้ำทุกวัน พอถึงหน้าห้องคุณครูมารับครูก็จะบอกเราอีกว่า "ไม่ไหวเลยคุณแม่ ไม่เอาอะไรเลย ให้ทำอะไรก็ไม่ทำ" พูดแทบทุกวันที่เราไปส่ง บางวันน้องก็ฉี่ใส่กางเกงกลับมา วันรุ่งขึ้นครูก็จะบอกเราอีกว่า "ปวดฉี่ก็ไม่บอกครู เห็นมั้ย ครูฟ้องคุณแม่แล้วนะ"
เราเลยลองปรึกษาพี่สาวเค้าก็แนะนำว่าให้ลองบอกเค้าให้เค้าลองทำดู แล้วบอกคุณครูให้ชมเค้าหน่อยเวลาเค้าทำได้ แต่ก็เหมือนเดิมค่ะ ครูก็ยังบอกเราเหมือนเดิมว่าไม่เอาไหนเหมือนเดิม
คือ ณ ตอนนี้ เราก็ไม่รู้ว่าเราต้องทำยังไง หรือต้องปล่อยให้มันเป็นไปตามธรรมชาติของเค้า ให้เค้าปรับตัว เพราะทุกครั้งที่ครูเค้าพูด เราก็คิดมากนะ เพราะเค้าบอกเราแทบทุกวัน ว่าลูกเราทำอะไรก็ไม่ได้ เราก็บอกก็สอนเค้า ไม่ว่าจะทำอะไรก็บอก กินข้าวก็สอน ตอนสอนเค้าก็พยักหน้ารับคำดี แต่พอเอาเข้าจริงเค้าคงไม่เข้าใจที่เราบอกเราสอนเท่าไหร่ เพราะเค้าก็ยังเล็ก ในห้องจะมีเด็ก 4 ขวบกว่ารวมอยู่ด้วยน้องจะตัวเล็กกว่าเพื่อน ๆ คนอื่น
รบกวนแม่ ๆ หรือผู้มีประสบการณ์เข้ามาแนะนำหน่อยนะคะ ว่าเราต้องทำยังไง เพราะถ้าเป็นแบบนี้ต่อไปเราก็เครียด เพราะไม่รู้ว่าลูกเราจะไปเป็นภาระของครูรึป่าว เราพร้อมที่จะช่วยครูเค้าพัฒนาน้อง แต่เค้าบอกว่าถ้าใช้วิธีของครูต้องขออนุญาตจากผู้ปกครองก่อน คือมันต้องมีมาตรการที่เข้มงวดกว่าเดิมเหรอคะ แล้วมันจะดีกับเด็ก 3 ขวบกว่าหรือป่าว เพราะแค่ตอนนี้น้องก็ร้องไห้ไม่อยากไป รร.ทุกวัน ถ้าครูดุอีก จะไม่ยิ่งไปกันใหญ่เหรอคะ
คุณครูบอกว่าลูกเราไม่เอาไหนเลย ต้องทำยังไงดีคะ
หลังจากนั้นลูกเราก็เริ่มร้องไห้ทุกวัน เวลาเราไปส่งจะเกาะขาไม่ยอมห่าง ทั้ง ๆ ที่เราเองพอส่งเสร็จก็จะรีบกลับเลย ไม่ได้อยู่นาน เพราะต้องรีบไปทำงานเหมือนกัน แต่ปฎิกริยาของลูกคือพอก้าวเข้าประตู สีหน้าเริ่มเปลี่ยน จากนั้นก็จะเริ่มอ้างนู้นอ้างนี่ ปวดฉี่บ้าง อยากล้างมือบ้าง ให้พาเข้าห้องน้ำทุกวัน พอถึงหน้าห้องคุณครูมารับครูก็จะบอกเราอีกว่า "ไม่ไหวเลยคุณแม่ ไม่เอาอะไรเลย ให้ทำอะไรก็ไม่ทำ" พูดแทบทุกวันที่เราไปส่ง บางวันน้องก็ฉี่ใส่กางเกงกลับมา วันรุ่งขึ้นครูก็จะบอกเราอีกว่า "ปวดฉี่ก็ไม่บอกครู เห็นมั้ย ครูฟ้องคุณแม่แล้วนะ"
เราเลยลองปรึกษาพี่สาวเค้าก็แนะนำว่าให้ลองบอกเค้าให้เค้าลองทำดู แล้วบอกคุณครูให้ชมเค้าหน่อยเวลาเค้าทำได้ แต่ก็เหมือนเดิมค่ะ ครูก็ยังบอกเราเหมือนเดิมว่าไม่เอาไหนเหมือนเดิม
คือ ณ ตอนนี้ เราก็ไม่รู้ว่าเราต้องทำยังไง หรือต้องปล่อยให้มันเป็นไปตามธรรมชาติของเค้า ให้เค้าปรับตัว เพราะทุกครั้งที่ครูเค้าพูด เราก็คิดมากนะ เพราะเค้าบอกเราแทบทุกวัน ว่าลูกเราทำอะไรก็ไม่ได้ เราก็บอกก็สอนเค้า ไม่ว่าจะทำอะไรก็บอก กินข้าวก็สอน ตอนสอนเค้าก็พยักหน้ารับคำดี แต่พอเอาเข้าจริงเค้าคงไม่เข้าใจที่เราบอกเราสอนเท่าไหร่ เพราะเค้าก็ยังเล็ก ในห้องจะมีเด็ก 4 ขวบกว่ารวมอยู่ด้วยน้องจะตัวเล็กกว่าเพื่อน ๆ คนอื่น
รบกวนแม่ ๆ หรือผู้มีประสบการณ์เข้ามาแนะนำหน่อยนะคะ ว่าเราต้องทำยังไง เพราะถ้าเป็นแบบนี้ต่อไปเราก็เครียด เพราะไม่รู้ว่าลูกเราจะไปเป็นภาระของครูรึป่าว เราพร้อมที่จะช่วยครูเค้าพัฒนาน้อง แต่เค้าบอกว่าถ้าใช้วิธีของครูต้องขออนุญาตจากผู้ปกครองก่อน คือมันต้องมีมาตรการที่เข้มงวดกว่าเดิมเหรอคะ แล้วมันจะดีกับเด็ก 3 ขวบกว่าหรือป่าว เพราะแค่ตอนนี้น้องก็ร้องไห้ไม่อยากไป รร.ทุกวัน ถ้าครูดุอีก จะไม่ยิ่งไปกันใหญ่เหรอคะ