เมื่อวานหลังเลิกเรียน น้องเข้าห้องน้ำฉี่ ปรากฎว่าร้องจ๊าก พอถามก็ชี้ว่าเจ็บกระจู๋ เราเลยโทรไปหาครูประจำชั้นที่โรงเรียนครูบอกว่าเช้ากับบ่ายฉี่ปกติไม่มีอะไร เราเลยตัดสินใจพาไปหาหมอในเย็นวันนั้นเลย ได้ยาฆ่าเชื้อมาตัวหนึ่ง

ประเด็นอยู่ที่น้องกล้วการฉี่ไปเลย ไม่ว่าจะปลอบยังงัยก็กลัว โทรไปปรึกษาที่ รพ.เค้าก็แนะนำให้ดื่มน้ำเยอะๆ เราทำตามนั้น แต่น้องก็ไม่ยอมฉี่ เค้ายังคงกลั้นอยู่อย่างนั้น พอไม่ไหวจริงๆ เราเลยพาขึ้นไปอาบน้ำเค้าก็เลยฉี่แต่ก็แสบจนร้องจ๊ากเหมือนเดิม คราวนี้หนักเลยค่ะ ไม่ว่ายังงัยก็ไม่ยอมฉี่เด็ดขาด เอามือปิดจู๋ไว้ตลอดเวลาตอนปวด เราก็พยายามทุกวิถีทางจนเหนื่อยสุดท้ายฟิวส์ขาดเลยตวาดใส่เค้าอย่างรุนแรง เค้ายิ่งกลัวหนักกว่าเดิม

พอดีวันนี้มีญาติมาเที่ยวหา เค้าพาลูกชายเราไปเดินเล่นที่ทะเล (เราไม่ได้ไปด้วย) ปรากฎเดินๆ อยู่น้องก็ฉี่แตกใส่กางเกง ซึ่งก็ไม่ได้ร้องไห้อะไร นั่นแปลว่าไม่ได้แสบแล้วหรือไม่...พอกลับมาบ้านญาติเราก็พาไปฉี่ในห้องน้ำ น้องก็กล้าๆ กลัวๆ แต่ก็ยอมฉี่ไม่ร้องไห้

ซักพักเราก็พาขึ้นมาอาบน้ำ น้องก็กำกระจู๋ไว้แน่นตอนอาบน้ำ... ไม่ยอมฉี่ ปลอบยังงัยก็ไม่ยอมฉี่ ตอนนี้เราเครียดมากค่ะ จะแก้ปัญหาเรื่องนี้ยังงัยดี จากเด็กที่เข้าห้องน้ำฉี่ได้ปกติกลายเป็นผวากลัวแสบจู๋ อีกทั้งยังกลัวเราไปอีก เรารู้ว่าไม่ควรตวาดใส่เค้า แต่ตอนนั้นคุมอารมณ์ไม่ได้จริงๆ ค่ะ เมื่อซักครู่ก่อนนอนก็วานญาติช่วยพาน้องฉี่ก่อนนอน ปรากฎว่าน้องก็ไม่ยอมฉี่นั่งร้องไห้เป็นตุเป็นตะ...

รบกวนให้คำแนะนำด้วยค่ะ ว่าจะเริ่มแก้ไขปัญหานี้ยังงัย กลัวว่าจะอั้นจนอาการหนักกว่าเดิมค่ะ ตอนนี้เราคิดหนักที่พลาดไปตวาดเค้าจนกลัวค่ะ