เรื่องที่จะเล่าต่อไปนี้ ก่อนอื่นขอบอกไว้ก่อนนะครับว่าตัวผมเองเป็นคนไม่มีเซนท์เลย แต่มักจะเจอเรื่องพวกนี้แบบจังๆทีเดียว และขอยืนยันว่าเรื่องนี้เป็นเรื่องจริง สถานที่มีอยู่จริง ส่วนใครจะเชื่อหรือไม่เชื่อก็แล้วแต่วิจารณญาณนะครับ
เรื่องมีอยู่ว่า ช่วงปี 56 ผมมีปัญหาส่วนตัวบางอย่างเลยต้องย้ายจากบ้านของญาติมาเช่าห้องอยู่คนเดียว โดยคอนโดที่ผมมาเช่าอยู่นั้นเป็นคอนโดใจกลางเมืองพัทยาเลยครับ สภาพก็เก่าพอสมควร แล้วคอนโดที่นี่มักจะมีข่าวฆ่าตัวตายบ่อยมาก แต่ไม่ใช่ประเด็นครับ ประเด็นคือผมต้องหาห้องอยู่ให้ได้เร็วที่สุด แล้วผมก็มาได้ห้องๆนึงซึ่งห้องที่ว่าเนี่ยตัวตึกจะอยู่ตรงกลาง ด้านล่างตึกทั้งหมดจะเป็นพวกร้านค้าต่างๆ ชั้นที่ผมอยู่ก็คือชั้นสาม ห้องอยู่ฝั่งขวามือสุดติดกับทางหนีไฟ ซึ่งไอ้ทางหนีไฟนี่เป็นอะไรที่น่ากลัวมากครับ ไฟก็ไม่มี แล้วดันเปิดทิ้งไว้ตลอด เวลาเข้าออกทีไรผมนี่โครตเสียวหลัง บวกกับสภาพตึกที่เก่า แล้วห้องที่ผมอยู่ห้องข้างๆหรือฝั่งตรงข้ามก็ไม่มีคนอยู่ เรียกว่าแทบจะอยู่คนเดียว ผมอยู่ที่คอนโดนี้มา 3 เดือน แต่เรื่องที่เกิดขึ้นไม่ได้เกิดที่ห้องครับ มันเกิดตรงทางเดิน วันนั้นที่เจอเวลาประมาณตี1ครับ ผมลงไปกินข้าวข้างล่างตึก ตอนขาลงที่ชั้นสองผมเห็นเด็กผู้หญิงคนนึงอายุประมาณ 7-8 ขวบ เดินสวนทางกับผมไป ผมก็เอะใจว่ามาเดินคนเดียวอะไรตอนตี1 ซึ่งเด็กคนนี้ผมก็ไม่เคยเห็นหน้ามาก่อนทั้งๆที่ผมก็อยู่มาสักพักแล้ว ผมก็ไม่ได้คิดอะไรต่อ หลังจากกินข้าวเสร็จผมก็เดินกลับขึ้นห้อง จุดพีคมันอยู่ที่ผมเดินขึ้นบันไดแล้วกำลังจะเลี้ยวขวาตรงทางเดิน ผมรู้สึกว่ามีคนเดินตามหลังมา ผมเลยหันไปมอง สิ่งที่เห็นคือเด็กผญที่เดินสวนกันที่ชั้นสองเดินตามหลังผมมา ท่าทางที่ผมเห็นคือ เดินตัวแข็งมาเลยครับ เดินช้าๆหน้าบึ้งๆ ตามองมาที่ผม ตอนนั้นช็อคมากครับ แต่ผมก็ยังเดินปกตินะ แล้วทางกว่าจะถึงห้องมันก็ยาวพอสมควร นาทีนั้นผมรีบเดินสลับกับหันไปมองเด็กคนนั้นเรื่อยๆ เด็กคนนั้นห่างจากผมประมาณ 2 เมตร จนผมถึงหน้าห้องผมรีบไขกุญแจอย่างเร็วเลยครับ แล้วเวลาออกไปข้างนอก ผมจะล็อคประตูเหล็กกับประตูห้องตลอด คือตอนไขกุญแจมันเป็นนาทีที่โครตลุ้นเลยครับ พอเข้าห้องได้ผมปิดประตูอย่างไวแล้วส่องตาแมวดูสถานการณ์ข้างนอก สิ่งที่เห็นคือเด็กผู้หญิงคนนั้นหันมองซ้ายมองขวาตรงหน้าห้องผม วินาทีนั้นผมรีบวิ่งไปที่ระเบียงเลยครับ คือยอมรับเลยว่าช็อคมาก ผมอยู่ตรงระเบียงสักพัก เลยตัดสินใจเดินไปส่องตาแมวดูอีกที สรุปคือน้องเค้าไม่อยู่แล้ว หลังจากคืนนั้นผมไม่นอนเลยครับ ผมใช้เวลาทั้งคืนมาคิดถึงเด็กคนนั้น คิดว่าสิ่งที่ผมเห็นเค้าเป็นคนหรือผี เพราะน้องเค้าสภาพเหมือนคนทุกอย่างยกเว้นแค่ท่าทางที่แปลกผิดกับวัย แล้วทำไมถึงต้องมาเดินตามหลังผมด้วยท่าทางที่หลอนมากๆ หลังจากเหตุการณ์ผ่านไปจนถึงวันที่ผมย้ายออกจากที่นั่น ผมก็ไม่เคยเจอน้องเค้าอีกเลย ไม่ว่าจะช่วงเวลาไหน ถามคนแถวนั้นเค้าก็บอกว่าไม่เคยเห็น ทุกวันนี้ก็ยังคิดถึงน้องเค้าเพราะมันคาใจ ส่วนเรื่องหลอนๆที่คอนโดนี้ยังมีอีกเยอะครับ เป็นเรื่องจากคนที่อยู่แถวนั้น เอาเป็นว่าผมขอจบไว้เท่านี้นะครับ
ปล.พิมพ์ในมือถือครั้งแรก อาจจะอ่านไม่เข้าใจบ้าง ต้องขออภัยด้วยนะครับ
ประสบการณ์หลอนที่คอนโดแห่งหนึ่งที่พัทยา
เรื่องมีอยู่ว่า ช่วงปี 56 ผมมีปัญหาส่วนตัวบางอย่างเลยต้องย้ายจากบ้านของญาติมาเช่าห้องอยู่คนเดียว โดยคอนโดที่ผมมาเช่าอยู่นั้นเป็นคอนโดใจกลางเมืองพัทยาเลยครับ สภาพก็เก่าพอสมควร แล้วคอนโดที่นี่มักจะมีข่าวฆ่าตัวตายบ่อยมาก แต่ไม่ใช่ประเด็นครับ ประเด็นคือผมต้องหาห้องอยู่ให้ได้เร็วที่สุด แล้วผมก็มาได้ห้องๆนึงซึ่งห้องที่ว่าเนี่ยตัวตึกจะอยู่ตรงกลาง ด้านล่างตึกทั้งหมดจะเป็นพวกร้านค้าต่างๆ ชั้นที่ผมอยู่ก็คือชั้นสาม ห้องอยู่ฝั่งขวามือสุดติดกับทางหนีไฟ ซึ่งไอ้ทางหนีไฟนี่เป็นอะไรที่น่ากลัวมากครับ ไฟก็ไม่มี แล้วดันเปิดทิ้งไว้ตลอด เวลาเข้าออกทีไรผมนี่โครตเสียวหลัง บวกกับสภาพตึกที่เก่า แล้วห้องที่ผมอยู่ห้องข้างๆหรือฝั่งตรงข้ามก็ไม่มีคนอยู่ เรียกว่าแทบจะอยู่คนเดียว ผมอยู่ที่คอนโดนี้มา 3 เดือน แต่เรื่องที่เกิดขึ้นไม่ได้เกิดที่ห้องครับ มันเกิดตรงทางเดิน วันนั้นที่เจอเวลาประมาณตี1ครับ ผมลงไปกินข้าวข้างล่างตึก ตอนขาลงที่ชั้นสองผมเห็นเด็กผู้หญิงคนนึงอายุประมาณ 7-8 ขวบ เดินสวนทางกับผมไป ผมก็เอะใจว่ามาเดินคนเดียวอะไรตอนตี1 ซึ่งเด็กคนนี้ผมก็ไม่เคยเห็นหน้ามาก่อนทั้งๆที่ผมก็อยู่มาสักพักแล้ว ผมก็ไม่ได้คิดอะไรต่อ หลังจากกินข้าวเสร็จผมก็เดินกลับขึ้นห้อง จุดพีคมันอยู่ที่ผมเดินขึ้นบันไดแล้วกำลังจะเลี้ยวขวาตรงทางเดิน ผมรู้สึกว่ามีคนเดินตามหลังมา ผมเลยหันไปมอง สิ่งที่เห็นคือเด็กผญที่เดินสวนกันที่ชั้นสองเดินตามหลังผมมา ท่าทางที่ผมเห็นคือ เดินตัวแข็งมาเลยครับ เดินช้าๆหน้าบึ้งๆ ตามองมาที่ผม ตอนนั้นช็อคมากครับ แต่ผมก็ยังเดินปกตินะ แล้วทางกว่าจะถึงห้องมันก็ยาวพอสมควร นาทีนั้นผมรีบเดินสลับกับหันไปมองเด็กคนนั้นเรื่อยๆ เด็กคนนั้นห่างจากผมประมาณ 2 เมตร จนผมถึงหน้าห้องผมรีบไขกุญแจอย่างเร็วเลยครับ แล้วเวลาออกไปข้างนอก ผมจะล็อคประตูเหล็กกับประตูห้องตลอด คือตอนไขกุญแจมันเป็นนาทีที่โครตลุ้นเลยครับ พอเข้าห้องได้ผมปิดประตูอย่างไวแล้วส่องตาแมวดูสถานการณ์ข้างนอก สิ่งที่เห็นคือเด็กผู้หญิงคนนั้นหันมองซ้ายมองขวาตรงหน้าห้องผม วินาทีนั้นผมรีบวิ่งไปที่ระเบียงเลยครับ คือยอมรับเลยว่าช็อคมาก ผมอยู่ตรงระเบียงสักพัก เลยตัดสินใจเดินไปส่องตาแมวดูอีกที สรุปคือน้องเค้าไม่อยู่แล้ว หลังจากคืนนั้นผมไม่นอนเลยครับ ผมใช้เวลาทั้งคืนมาคิดถึงเด็กคนนั้น คิดว่าสิ่งที่ผมเห็นเค้าเป็นคนหรือผี เพราะน้องเค้าสภาพเหมือนคนทุกอย่างยกเว้นแค่ท่าทางที่แปลกผิดกับวัย แล้วทำไมถึงต้องมาเดินตามหลังผมด้วยท่าทางที่หลอนมากๆ หลังจากเหตุการณ์ผ่านไปจนถึงวันที่ผมย้ายออกจากที่นั่น ผมก็ไม่เคยเจอน้องเค้าอีกเลย ไม่ว่าจะช่วงเวลาไหน ถามคนแถวนั้นเค้าก็บอกว่าไม่เคยเห็น ทุกวันนี้ก็ยังคิดถึงน้องเค้าเพราะมันคาใจ ส่วนเรื่องหลอนๆที่คอนโดนี้ยังมีอีกเยอะครับ เป็นเรื่องจากคนที่อยู่แถวนั้น เอาเป็นว่าผมขอจบไว้เท่านี้นะครับ
ปล.พิมพ์ในมือถือครั้งแรก อาจจะอ่านไม่เข้าใจบ้าง ต้องขออภัยด้วยนะครับ