สำหรับเราเขาก็เป็นคนขยันนะคะ เป็นคนดีคนนึง บางครั้งเราก็รู้ว่าเขาทำเพื่อสร้างอนาคต สร้างรากฐานให้ตัวเอง แต่เรานี่สิชอบที่จะรอเขา ไม่ได้อยู่ด้วยกันนะคะ คนละจังหวัด เรามักเป็นห่วงว่าเขาจะเลิกงานหรือยัง กลับถึงบ้านหรือยัง เลยติดนิสัยรอจนเที่ยงคืนตีหนึ่งแทบทุกวัน บางวันไม่ไหวก็หลับก่อนตลอดแต่ก็จะสะดุ้งตื่นมาทุกครั้งที่เขายังไม่โทรมา ...จนบางทีเราก็รู้สึกนอยด์ๆว่าทำไมถึงต้องทำงานมากขนาดนี้ ไม่คิดถึงเราเลยหรอ ? -.- เราก็อยากคุยกับเขาอ่ั อยากมีเวลาอยู่ด้วยกันบ้าง แต่นอยด์ไปก็เท่านั้น เพราะเราก็ยังคิดว่าเขาไม่ผิด สมองมันขัดกับหัวใจมากๆ เลยอยากรู้จริงๆนะว่าเพื่อนๆมีวิธีการคิดแบบไหนไหมที่จะให้เราและเขาวินวินกันทั้งคู่ เขาควรปรับหรือเราควรแก้ตรงไหนหรือเปล่า บางทีเรายืนอยู่ตรงนี้เรามองไม่ออกจริงๆค่ะ อยากขอคำแนะนำดีๆนะคะ เราไม่ได้ทะเลาะกับแฟนหรือทุกข์ใจอะไร มากมายเราแค่อยากคบกับเขาให้ได้นานที่สุดและอยากทำให้ดีที่สุดเท่านั้นเองค่ะ ^_^