ตามหัวกระทู้นั่นแหละค่ะ เราเป็นแม่เลี้ยงเดี่ยว อยากทำความรู้จักกับผู้ชายที่มีลูกแล้วค่ะ ช่วงนี้เหนื่อยๆ ท้อๆ อยากมีคนคุยด้วยค่ะ

คือชอบมีคนมาปรามาสว่าเดี๋ยวก็มีปั๋วใหม่​ คือเอาจริงๆจากข่าวอะไรต่างๆเรื่องพ่อเลี้ยงทำร้ายลูก​ เราไม่มีความคิดในหัวเลยว่าจะมีใหม่​ ปัจจุบันเป็นแม่เลี้ยงเดี่ยวมา4ปีแล้วจ้าา​ ตั้งแต่ลูกอายุ​ 10​ เดือน

ตั้งแต่โดนทิ้งไปเรารู้สึกว่า เหมือนเราเป็นคนเดียวที่ต้องเป็นคุณแม่เลี้ยงเดี่ยวอยู่ตลอดเวลา บางทีให้กำลังใจตัวเองว่ายังมีคนที่ลำบากกว่าเราอีกเยอะ แต่ก็ปลอบใจตัวเองได้ไม่นาน บางเวลานึกถึงเขา จะพูดในใจว่

พอดีอยากทราบว่าคุณแม่เลี้ยงเดี่ยวทุกคนไม่ว่าจะเป็นคุณแม่วัยใสหรือคุณแม่ที่เคยผ่านประสบการณ์การเป็นคุณแม่ครอบครัวที่สมบูรณ์มาก่อนแล้วแต่ต้องมาเป็นแม่เลี้ยงเดี่ยวเขารับมือกับการเลี้ยงลูกยังไงหรอคะ มีข้อ

จากการที่ผมสังเกตุสังคมไทยทุกวันนี้ คุณแม่เลี้ยงเดี่ยว คุณพ่อเลี้ยงเดี่ยว จะมีแต่เยอะขึ้นเรื่อยๆ เยอะแบบก้าวกระโดด สมัยผมยังไม่มีขนาดนี้เลย และมีแนวโน้มว่าอายุคนที่เป็น คุณแม่เลี้ยงเดี่ยว คุณพ่อเลี้ยง

ต่างกันมากมั้ย ให้ผมลองมายเล่นๆ ผมว่า แม่เลี้ยงเดี่ยวมีมากกว่าพ่อเลี้ยงเดี่ยวเป็นสิบเท่า  ดีไม่ดีอาจถึง ร้อยเท่า ใครทราบมาแชร์กันหน่อยครับ ขอบคุณครับ

1.ของผมตอนนี้คืออยากให้ลูกมีความสุขที่สุด ได้รับการศึกษาที่ดีที่สุดที่เราจะให้เขาได้ 2. อยากมีบ้านในฝัน ในแบบที่เราเลือกเองทุกอย่าง สไตล์เราแท้ๆ แบบอบอุ่นใจเวลากลับไป 3. อยากมีรถที่เราขับแล้วมีความสุข

เป็นคุณแม่เลี้ยงเดี่ยว ลูก 2 คน (ช 18 ปีกับ ญ 13 ปี)..ถ้าเราจะเจอความรักอีกครั้ง ในวัย 46 ปี เราจะรู้ได้ไงว่า..คือความจริงใจ หรือหลอกหลวง ขอแชร์ประสบการณ์กับเพื่อนๆนะคะ..บอกเล่า เก้าสิบ มาได้เลยค่ะ เร

เป็นพ่อเลี้ยงเดียว  แม่เลี้ยงเดียว  ต้องหากินดูแลลูกคนเดียว  อาจะเหงา  แต่ไม่ต้องทะเลาะกับใคร  ตัดสินใจอิสระ  มีคนดูแลเลี้ยงดูตอนแก่ เป็นคู่ผัวเมีย  ไม่มีลูก  ใ