เราเป็นแบบนี้ได้สักระยะแล้วค่ะ คือแบบ เวลาเราอยู่คนเดียวในห้อง แล้วได้ยินเสียงคนข้างบ้าน หรือใครก็ตามแต่ที่มันแว้บเข้ามาให้หัวเรา เราก็คิดว่าคนนั้นโดนหมากัดตาย หรือคิดว่าอยู่ดีๆ มีดตกใส่เท้า จนทิ้วเท้าขาด อะไรประมานนี้อ่ะ
แล้วล่าสุด เมื่อกี้เลย ได้ยินเสียงเขาถอยรถ แล้วความคิดเราก็ทำงานเองอัตโนมัติเลยค่ะ ว่า เขาถอยรถชนลูกตัวเองอัดกับประตูรั้ว มันเห็นภาพเลยอ่ะ ในความคิดเรามันแบบ ลูกเค้านอนตายคารั้วบ้าน
เราก็นั่งคิดนะว่า ทำไมเราถึงคิดอะไรแบบนี้ เราน้ำตาไหลเลยอ่ะ เราไม่ได้อยากจะคิดนะ แต่มันไปเองเลยอ่ะ ตอนนี้กลัวมากๆ ภาพบางภาพที่เราเห็นในความคิดคือมันน่ากลัว มันเหมือนจริงมาก
บาปมั้ยเนี้ย ที่คิดว่าคนอื่นตาย ทั้งที่เขายังมีชีวิต
เหมือนตัวเองเป็นโรคจิต หรือโรคประสาทเลยง่ะ
ชอบจินตนาการว่าคนอื่นตาย
แล้วล่าสุด เมื่อกี้เลย ได้ยินเสียงเขาถอยรถ แล้วความคิดเราก็ทำงานเองอัตโนมัติเลยค่ะ ว่า เขาถอยรถชนลูกตัวเองอัดกับประตูรั้ว มันเห็นภาพเลยอ่ะ ในความคิดเรามันแบบ ลูกเค้านอนตายคารั้วบ้าน
เราก็นั่งคิดนะว่า ทำไมเราถึงคิดอะไรแบบนี้ เราน้ำตาไหลเลยอ่ะ เราไม่ได้อยากจะคิดนะ แต่มันไปเองเลยอ่ะ ตอนนี้กลัวมากๆ ภาพบางภาพที่เราเห็นในความคิดคือมันน่ากลัว มันเหมือนจริงมาก
บาปมั้ยเนี้ย ที่คิดว่าคนอื่นตาย ทั้งที่เขายังมีชีวิต
เหมือนตัวเองเป็นโรคจิต หรือโรคประสาทเลยง่ะ