สวัสดีครับ ผมมีเรื่องไม่สบายใจมานานพอสมควรครับ

ผมเป็นเกย์ครับ ไม่ได้แสดงออกอะไร ปกติทั่วไป แค่เล่นกีฬาไม่เก่ง
สมัยประถม เพื่อนเล่นตั้งฉายาให้กัน ฉายาก็จะออกตุ๊ดๆ นั้นแหละ เพื่อนชายทุกคนก็โดนหมดแหละ
แต่หวยล็อกนี่สิ ผมก็โดนล้อมาจนถึง ม.6 ปัจจุบันเนี่ยแหละ แต่หลังๆมันเบาๆลงมากพอสมควร

ผมเริ่มเข้ากลุ่มเพื่อนชายซึ่งมีกลุ่มเดียวตอนม.2ก็คบกันมาจนถึงปัจจุบันก็นะ พอเพื่อนๆรู้ว่าเขาล้อผมแบบนี้เขาก็คิดแหละ อีตุ๊ดแน่นอน!!
แหงละ ยิ่งเป็นเกย์อีก เข้าทางเลย  มุมมองเขาก็ต่างกันแหละ

ผมไปไหนมาไหนกับเพื่อนกลุ่มนี้ตลอด ผมรักเพื่อนมากนะ ยอมทุกอย่างอะ ตอนนั้น  คือแคร์เพื่อนมากเลย
แต่เหมือนว่า เขาไม่ค่อยนึกถึงผมเลย เหมือนถูกมองข้าม ต้องไล่ตามตลอด จะเข้ามาหาผมก็ต่อเมื่อมีเรื่องให้ช่วย..

หลังๆก็ยิ่งหนักขึ้น ไปเที่ยวกันก็ไม่เคยชวนอะ คุยอะไรกันก็ไม่เคยบอกผมเลย
ไปกินข้าวกันผมก็ต้องหันหน้าหันหลังดู ว่าเขาจะไปกินกันรึป่าวจะได้ตามไปด้วย
เคยมีหลายครั้งนะ ลืมผมไว้ในห้อง แล้วไปกินข้าวกัน ผมก็เสียใจอะ เดินไปซื้อขนมมากินคนเดียว

ผมก็ทำเหมือนว่า ไม่เกิดอะไรขึ้นแหละ ทำตัวปกติ ทุกอย่าง แต่พอจุดๆนึงมันก็ไม่ไหวแล้วอะ มันน้อยใจสุดขีด
จะแยกตัวออกมา ก็คิดว่าตัวเองจะไปอยู่ไหน จะให้ไปอยู๋ช่กะเพื่อนตุ๊ด มันก็ไม่ใช่ผม

ทุกวันนี้ต้องไล่ตามเขาตลอด อยู่ในกลุ่มก็เหมือน ธาตุอากาศ ไม่มีคนคุยเหมือนไปนั่งฟังเขาคุยกัน
อารมสาวน้อยมาก เหอๆ- -  

ผมควรทำอะไรยังไงดีครับ ผมคิดว่าจะออกจากกลุ่มหลายรอบแหละ แต่ผมว่าอยู่กับพวกเขาแล้วสนุกดี สนุกนี่คือ ฟังเขาพูดกันนะ
ไม่มีใครมาเล่นมาแซวผมหรอกครับ ผมก็ไม่รู้ทำไม เพราะผมเป็นคนเงียบๆด้วยแหละมั้ง แต่เมื่อมีคนคุยด้วยจะไม่เงียบนะ พูดตลอดแหละ
แต่อยู่ไปก็เป็นซะแบบนี้อะ   ไม่รู้จะทำยังไงดี จะให้เป็นเด็กเนิร์ดนักคนเดียวทำอะไรคนเดียว ก็ไม่ใช่อะ55

จนตอนนี้ก็สงสัยว่าเกี่ยวกับการที่ตังเองเป็นเกย์รึป่าว รึเพราะตัวผมเอง ผมทำอะไรผิดพลาดไปรึปล่าว...

บางทีผมก็อยากมีเพื่อน   แต่บางทีผมกลับคิดว่า อยากอยู่คนเดียว มากกว่า..

ผมละหน่ายกับตัวเอง