พรรณนาโวหาร
                                                                                      '' พระคุณของแม่ ''
                             เวลาเก้าเดือนที่แม่โอบอุ้มคอยดูแลเอาใจใส่เป็นห่วงตลอดมา ถึงแม้จะเหนื่อยยากแค่ไหน แม่ก็กัดฟันสู้เพื่อหนูมาตลอด
เหงื่อยแม่ที่ตกมันมีค่านักสำหรับหนู หนูไม่อยากให้แม่ต้องเหนื่อย เหงื่อนั้นสามารถทำให้เป็นสิวได้ หน้าแม่ของหนูก็จะกลายเป็นนางยักษ์ แต่ถ้าแม่มีความสุข เหงื่อไม่ตก ไม่ทุกข์ สงบสุข สบายกายสบายใจ แม่หนูก็จะกลายเป็นนางฟ้า เวลาแม่ไปไหนมาไหนเหงื่อก็ต้องตกเพราะมี แสงสีเหลืองทองส่องสไหว มาที่ตัวแม่ทั้งร้อนทั้งเหนื่อยเหมือนถูกไฟสีเหลืองแผดเผา เงื่อยที่ตกลงมานั้น โดนหน้า ไหลรินลงมาโดนเสื้อ เสื้อของแม่หนูก็เหม็น แม่หนูก็ต้องซัก แม่หนูก็ต้องลำบากเหนื่อยกาย จนหนูลืมตาดูโลกมาถึงอายุ 12 ปี หนูอยากจะช่วยแม่โดยการ ล้างจาน ทำกับข้าว ทำขนม ซักผ้า ตั้งใจเรียน ทำการบ้าน ฯลฯ หนูจะล้างจานต่างๆให้ใส กริ๊ง จับแล้วลื่นปื๊ดลื่นปื๊ด มองแวบเดียวก็มีอะไรระยิบระยับเหมือนเพชรเลย อาหารที่ใส่จานก็สะอาดอร่อยน่าทาน ไม่มีมลพิษ แม่จะได้ชิมฝีมือของหนูด้วย และหนูก็จะทำการบ้านให้หมด จะไม่ขี้เกียจ แม่ก็จะได้ภูมิใจและมีความสุข เวลาแม่มีความสุข แม่ก็ใจดีเหมือนนางฟ้าแสนสวยของหนู

ตามจริงจะเขียนต่อนะคะแต่ต้องไปข้างนอก ช่วยแต่งเพิ่มก็ได้นะคะ เดี๋ยวหนูจะไปดัดแปลงค่ะ หรือนำคำที่ไพเราะ หรืออื่นๆก็ได้นะคะ แปลความหมายก็ดีค่ะ เดวหนูจะเพิ่ม เข้าไปค่ะ

ปล.ช่วยติชมและแนะนำหน่อยค่ะ

ขอขอบคุณค่ะ