เรื่องที่ทุกคนจะได้อ่านนี้เป็นความจริงทุกอย่าง ทุกถ้อยคำ ซึ่งผมไม่เคยบอกใคร ผมอยากให้ทุกคนบอกว่า ผมเป็นคนยังไง และเหตุผลอะไรที่แฟนของผมถึงได้ทำแบบนี้
                      เมื่อนานมาแล้ว ผมรู้จักผู้หญิงคนนึงทางเนต เราสองคนคุยกัน เค้าเลิกกับแฟนเก่าเพราะ เขาคนนั้นนอกใจ แน่นอน ผมอยากเห็นหน้าเธอ อยากเห็นรูปของเธอ แต่เธอก็ไม่ได้เอารูปตัวเธอเองขึ้นซึ่งผมก็เชื่อ จนมาวันหนึ่ง เราสองคนก็นัดเจอกัน ผมจึงรู้ความจริงว่า เธอไม่ใช่คนในรูป แต่ผมก็ไม่ติดใจอะไร เพราะผมรักเค้า...
                      หลังจากนั้น เราสองคนก็ตกลงอยู่ด้วยกัน...
                     ระหว่างที่เราอยู่ด้วยกันก็มักจะมีสายโทรเข้ามาหาเค้าหลายครั้ง ซึ่งมีชื่อว่า " น้องชาย " โทรมา ตอนนั้นผมเองไม่สงสัย จนสายนี้โทรเข้าบ่อย เข้า บางครั้งเธอไม่รับสาย และบางครั้งเธอพยายามพูดสายกับน้องชายเบาๆ เหมือนไม่อยากให้ผมได้ยิน และใช้คำพูดแปลกๆพูดไม่ปกติ ซึ่งผมเองสังเกตได้ จนผมอยากรู้ว่า นั้นคือใคร... จะเป็นไปอย่างที่ผมสงสัยรึเปล่า ผมจึงรับสายนั้นในตอนเธอไม่อยู่ ผมเลยรู้ว่าสายนั้น ไม่ใช่น้องชาย แต่กลับเป็น "แฟนเก่า" ของเธอ.... ซึ่งผมตอบไปแบบเสียงกระเทยว่า เค้าไปข้างนอก เดี๋ยวโทรมาใหม่นะ  ตัวผมก็ไม่ว่าอะไร ผมเลือกที่จะเงียบ และรอจนกว่าเขาพร้อมที่เขาจะบอกเราเอง แต่ก็ไม่มีวันนั้น....

                    จนเช้าวันหนึ่ง... มีเสียงคนเคาะหน้าต่างบ้านที่ผมกับแฟนพักอยู่ด้วยกัน(เป็นบ้านชั้นเดียว) เราสองคนตื่นมา ภาพที่เห็นคือ ผู้ชายกำลังร้องไห้
เธอถึงกับตกใจ เพราะนั่น เป็นแฟนเก่าของเธอ...
เธอจึงออกไปหน้าบ้านเพื่อไปคุยกับแฟนเก่า ซึ่งคุยกันนานมาก เธอห้ามไม่ให้ผมออกไป เพราะกลัวผมจะทำร้ายเขา(แฟนเก่า)
                       ผมมองจากในบ้านด้วยความอดทน จนผมเห็นแฟนเก่าของเธอ ดึงแขนแฟนผมไว้ เหมือนจะบังคับให้กลับไป ผมจึงวิ่งออกไปห้ามแฟนเก่าของเธอ โดยไม่มีการชกต่อยกัน ผมจึงได้คุยกับแฟนเก่าของเธอเขาพูดมาว่า กูกับเค้าเป็นผัวเมียกันตามกฎหมาย รู้ไม๊ คำพูดนั้นทำให้ผมอึ้งจนพูดอะไรไม่ออก และผมก็ได้พูดออกไปว่า ให้แฟนผมเลือก ว่าจะเลือกใคร เธอเลือกผม ตอนนั้นผมดีใจ หลังจากนั้นแฟนเก่าเธอก็ยอมกลับไป...
ผมจึงพาแฟนเข้าบ้าน ผมมองหน้าเธอและถามเธอ
เธอปฏิเสธเรื่องทะเบียนสมรส และผมเลือกที่จะเชื่อเธอ

                    มีวันหนึ่ง เพื่อนสนิทเธอมาบ้าน(เป็นผู้หญิง) เพื่อนเธอได้รู้ถึงเหตุการณ์ในวันนั้น เพื่อนแฟนผมจึงหลุดปากออกพูดออกมากว่า นายเป็นคนดีมากนะ ที่ยอมรับแฟนผมได้ที่แฟนผมจดทะเบียนแล้ว...
แฟนผมจึงยอมรับตรงนั้น ว่า จดทะเบียนกันแล้ว และผมก็ไม่โกรธและก็ให้อภัยอีกตามเคย...
และเธอก็จัดการเรื่องหย่ากับแฟนเก่าให้ผม...

                        เราอยู่ด้วยกันมาได้ 2 ปี ชีวิตรักเราสองคนนั้นราบรื่น ผมมักจะพูดกับแฟนผมเสมอว่า มีเรื่องอะไรปิดบังอยู่ขอให้บอกนะ อย่าปล่อยให้เรารู้เอง...
                  จนมาวันหนึ่ง มันเป็นวันหยุดงานของผม แต่แฟนผมไม่ได้หยุด ต้องไปทำงาน ตอนนั้นผมหาของในบ้านไม่เจอ ผมจึงค้นหาของในบ้าน
                   สิ่งที่ทำให้ผมตกใจไม่ใช่การเจอของที่หาย แต่กลับเป็นของที่แฟนผมซ่อนไว้ สิ่งนั้นคือ ฟิล์มอัลตร้าซาวน์ และใบสูติบัตรของเด็กคนนึง ซึ่งแน่นอนเด็กคนนั้นคือลูกของเธอ ตอนนั้นผมตกใจมาก ถึงกับร้องไห้ออกมาอยู่นาน ร้องจนหัวสมองของผมตื้อไปหมด และคิดอะไรไม่ออก จนผมเริ่มตั้งสติได้ ผมนึกถึงคำพูดของผมที่พูดกับเธอเสมอว่า มีเรื่องอะไร หรือความลับอะไรที่ยังไม่ได้บอกก็ขอให้บอก อย่าให้เรารู้เองอีก แต่ผมเลือกที่จะไม่ถามเธอ ผมเลือกที่จะเก็บเรื่องนี้เอาไว้ในใจ  จนกว่าเธอจะพร้อมที่จะบอกความลับของเธอ
และผมก็เก็บความลับของเธอไว้ที่เดิม แต่มันไม่ได้อยู่ที่เดิมที่แฟนผมเก็บไว้ (แฟนผมเป็นคนที่ใครย้ายของที่เธอเก็บเธอจะรู้ทันที) หลังจากนั้นไม่กี่วันก็เป็นวันหยุดของแฟนผม ซึ่งวันนั้นไม่ใช่วันหยุดของผม ผมก็ไปทำงานตามปกติ ระหว่างที่ผมกำลังทำงานก็มีโทรสับเข้ามา เป็นแฟนผมเอง ผมก็รับสาย เสียงที่ผมได้ยินคือเสียงร้องไห้ของแฟนผม เธอสารภาพความลับของเธอ เธอบอกเลิกผมเพราะรู้สึกผิดที่โกหกเละปิดบังความลับนี้มาตลอด ผมไม่ยอมเลิก เพราะผมรักเธอและผมกับเธอก็คบกันต่อไป...
จนวันนี้ 6 ปีกว่าๆแล้วที่ผมกับเธอยังรักกัน.....