1. ผมเป็นโรคกังวล มากๆ ห่วงครอบครัวห่วงทุกๆอย่าง เดินบนสะพานลอย ก็มี คนขอทาน ผมให้ตังเขาทุกครั้ง เพราะ เวลาเราจะไปดูหนังหรือกินของแพงๆ ผมคิดเสมอว่า เรามีตังดูหนังในห้าง กินของแพงๆในห้าง วันละ 400-500 ให้เงินคนขอทาน 10-20 บาท เขาก็จะได้กินข้าว ผมเป็นคน ปฏิเสธ ไม่เป็น พอ  ปฏิเสธ ผมจะมานั่งคิดทบทวนตัวเอง ว่าคนที่ผม ปฏิเสธ  เขาจะรู้สึกยังไง เขาจะว่าเราหรือปล่าวเขาจะผิดหวังหรือปล่าว

2. ผมไม่ยุ้งเกี่ยวกับ ยาเสพติดทุกชนิด เพราะ เพื่อนๆของผมเล่นยาเสพติดทุกคน ขี้โมย ผมเลย มาอยู่คนเดียว

3.ทุกวันนี้ผมรู้สึกว่า ผมหลับ แต่ สมองไม่หลับ คิดมาก กังวล ทุกๆอย่าง พอ ยาหลักผมหมด ผมก็ไปซื้อยาตัวอื่นมากิน เพราะ ยาหลักที่ผมกินที่ร้านยาไม่ขายไม่มีใบรับรองแพท

4.ผมอยากทราบ ว่า แม่ผมเป็นครู แม่สามารถสั่งยาได้หรือปล่าว เพราะแม่ผมจะหาหมอ ที่จ่ายงยาได้ ค่ายา ผมจ่ายเอง เพราะจะให้หมอเชื่อ

5.ผมเคยเอายาหลัก ไปให้หมอโรงพยาบาลใหญ่ธรร.. ยอมไม่นอนเพือไปรอคิว สุดท้าย หมอ ไม่จ่ายยาหลักให้ แถมใบเสร็จ ไม่บอกชื้อยาแต่เป็นตัวเลขถ้าบอกจ่ายแบบนี้ ร้านขายยาก็มีขายครับ

6.โรคกังวลมากๆ บางทีหมอจิตเวช ทั้งๆที่เอายาไปให้ดู แต่จ่ายตัวอื่นให้ คือ บางทีโรคจิตเวช หมอ อาจจะทำให้คนอื่นบ้า โรคนี้มันอยู่ในจิตใจของคนไข้ไม่ใช่ผมกังวล แล้วหมอ จ่ายยาพาราให้  โรคสุขภาพจิต ยามันไม่ช่วยให้หายขาด แต่ประคองความรู้สึกได้ ถ้าคนไข้ทานแล้วรู้สึกดีมันก็ดี  มันก็จะทำให้สุภาพจิต มันดีขึ้น  เพราะอะไรถึงมีคนบ้า  เพราะไม่รู้จิตใจของคนไข้ไม่งั้นคนไข้จะเอายาเก่ามาให้ดูทำไม แม่ผมเป็นครูอยู่ภาคใต้ปัตตานี แต่ ผม อยู่กรุงเทพ แม่ก็พยามหาหมอที่จ่ายยา 2 ตัวนี้ให้ alprazolam 1.0 mg กับ Clonazepam 2.0 mg ยาหลัก 2 ตัวนี้ คนที่ไม่เคย อยู่ คนเดียว ไม่มีเพื่อน เป็นห่วงทุกๆอย่าง แบกรับคนเดียว ล้มเหลว