จริงๆใครก็ชอบบอกว่าโสดดีจะตายแก ใช้ชีวิตสนุกๆไปวันๆไม่เห็นต้องแคร์ใครเลย

แล้ว..จริงๆใครจะรู้ว่าพวก ชีๆฮีๆเล่านี้เขาจะรู้สึกยังไง?

จขทก.เลยยกตัวอย่างง่ายๆ โสดจนคานนี่หินปูนเกาะจนเลิกเกาะ

บ้างคนคิดว่า เราเข้าใจความรักดีแล้ว มีแฟนจนเลิกจนคิดว่าความรักพอเหอะ เหนื่อยล่ะขออยู่คนเดียวดีกว่า
สบายจะตายไม่มีแฟนไม่เห็นมีใครตาย
ใช่อีกล่ะ เหตุผลข้อนี้ แต่เชื่อเหอะเราอยู่ในยุคไหนแล้ว เทคโนโลยีก็ล้ำ คำพูดเพื่อนก็จี้ใจทุกวัน เมื่อไรจะมีแฟน เหงาตายนะเว้ย
เหตุผลบลา บลา ๆ สิ่งที่เจอทุกวัน ไม่ว่าวัยเรียนยันวัยทำงาน โถ่ว!!ชีวิต ปีแรกผ่านไป นี่อย่างสนุกชิลๆคูลๆ ติดเพื่อน เที่ยวทุกวัน
ปีที่สองก็เริ่มเฉยๆ เบื่อหน้าเพื่อน เบื่อกินเหล้า เริ่มอยู่คนเดียวได้ พอปีที่สามและสี่ห้าตามมา เริ่มคิดในใจลึกๆ เริ่มเหงาขึ้นมาส่ะงั้น
เที่ยวกับเพื่อนไง ทำหมดจ้าที่เขาบอกว่าเหงา ให้ทำอะไรบ้าง มีร้อยข้อทำยังแสนข้อ สาบานจริงๆพอมาอยู่คนเดียว
เหงาจะตายให้ได้ตรงนั้น ..
ไปไหนก็จะโฟกัส คนที่มาเป็นคู่ เหมือนฟ้าจะกลั่นแกล้งไปซ่ะทั้งหมด กินข้าวก็ยันนั่งโต๊ะที่ใกล้กับคนที่มากับแฟน
จะดูนั่งก็ดันไปนั่งใกล้คนมีแฟนอีก อะไรๆก็ดูเป็นใจ มันบังเอิญหรือตัวเรามันเหงาจนโฟกัสแต่เรื่องนั่นๆอยู่ตลอด

แม่เจ้าาาาาาาาา!!! มันไม่ดีเลยนะเออ ใครบอกโสดแล้วดี จขกท.จะตีปากเลย เราไม่ใช่มหาคันธี ไม่ใช่คนยุคก่อนๆที่บรรลุ
เรื่องนี้ได้ดี คิดดูล่ะกันมันเหงาจนต้องมาตั้งกระทู้ระบาย อยู่ดึกๆเลื่อนขึ้นเลื่อนลงหน้าฟีดเฟสบุค จนมันไม่มีอะไรก็เลื่อนมันอยู่นั่นแหละ

ใครที่โสดนานๆน่าจะเข้าใจความรู้สึกนี้ดี   

เหงาจนน้ำตาตกใน บอกตรงๆอยากตกเทรน์นี้จริงๆ