มีแฟนอยู่แล้วค่ะ คบมา 5 ปี แฟนทำงาน เราเรียน
แทบไม่ได้เจอกัน ไม่เคยคุยไลน์ คุยโทรศัพท์แค่เฉพาะเรื่องสำคัญ ไม่เคยดูแลกันมานานมากแล้ว
ของขวัญวันเกิดก็ไม่ได้ซื้อให้ วันครบรอบนี่ลืมไปเลย ชอบบอกให้รอกินข้าว เมื่อก่อนรอกินสามทุ่มสี่ทุ่ม ให้นั่งรอ
แล้วก็ไม่มารอบที่ล้าน ทำแต่งาน ไม่สนใจเลยยยยย เรากินข้าวคนเดียวมานานมากละ ยิ่งช่วงซัมเมอร์ไม่มีเพื่อนเลย
ไปไหนมาไหนคนเดียว ดูหนังคนเดียว วันดีคืนดีเค้าก็โทรมาบอกรัก

ไปดูงานที่ญี่ปุ่นกับรุ่นพี่  พี่เค้ามีแฟนแล้ว แต่เราทั้งคู่ต่างกำลังจะเลิกกับแฟน
เคยมาปรึกษาเรา เราได้แต่ฟัง เพราะตัวเราเองก็แย่

เวลาที่อยู่ที่ญี่ปุ่น บรรยากาศดีๆ ทุกอย่างสวยงามไปหมด เราสนิทกันมาก
ทำงานด้วยกัน ...เมาด้วยกัน ...เที่ยวด้วยกัน ...หลงทางด้วยกัน ...ผจญภัยไปทั่วเลย
เราป่วยเค้าก็ดูแล ...ทำทุกอย่างให้หมดเลย

เค้าบอกชอบเรา เราชอบเค้า...  กอดกัน หอมแก้ม จูงมือ แต่ความสัมพันธ์ มากสุดแต่จูบกันบนเตียง
เรารู้สึกผูกพันกันมาก เรารู้ว่าผิด เรารู้ว่าไม่ดี แต่ห้ามใจไม่ได้เลย
ตลอดเวลาที่อยู่ญี่ปุ่นไม่ได้ติดต่อกับแฟนเลย
.........

กลับมาไทยแล้วพี่เค้ากับเราก็ยังติดต่อกันอยู่  
เราไปกินข้าว อ่านนส ไปนอนเล่นที่ห้องพี่เค้าบ่อยๆ เหงามาก บอกจากใจ
ความสัมพันธ์มากสุดก็  ซื้อเบียร์มากินกัน เมาแล้วนอนที่ห้องเค้า1คืน
แต่ก็นอนกอดกันทั้งคืน มากสุดแค่ จูบกัน ....แต่เรายังไม่เคยมีอะไรกันนะ

เค้าให้เราเลือกว่าจะเอายังไง เค้าพร้อมจะคบกับเรา
เราไม่อยากทำร้ายใคร เลยไม่ได้ตอบไป ....(นางเอก). เค้าเลยไปดีกับแฟน
ส่วนเราก็แฟนกลับมาง้อ แต่ผ่านมาสักพัก ก็เฉยๆ ไม่รู้สึกเหมือนเมื่อก่อน
กลับสู่วงจรเดิม ที่มีสถานะเป็นแฟน แต่ไม่เคยสัมผัสได้เลย


แต่เรากับพี่เค้ายังคุยกันอยู่ ยังรู้สึกดีอยู่ ยิ่งคุย ยิ่งผูกพัน
เราทั้งคู่ ต่างพยายามลองห่างกัน ลองไม่สนใจ ไปสักพัก
เราพยายามมากๆที่จะไม่คุย แต่.......
เราก็ต้องกล้บมา เพราะเราต่างทรมาน อึดอัด และทำใจไม่ได้ ทั้งคู่

ความสัมพันธ์ตอนนี้โครตงงเลย เอายังไงกับชีวิตดี ?????
ความรักมันต้องถูกที่ถูกทางเสมอไปมั้ย
ให้เราบอกเลิกคนที่คบอยู่เพราะเรามีคนอื่น???