อยากฝากเรื่องนี้ถึงคุณผู้หญิงหรือผู้ชายบางคนที่เป็นแบบนี้ค่ะ
เพราะเรามักจะมองเสมอว่าเรารักเค้า เราดีกับเค้า เรารักเค้ามาก ทำไมเค้าไม่รักเรา ทำไมถึงไม่อยากโอ๋ไม่อยากง้อทำไมไม่เหมือนแต่ก่อน
ทำไมๆๆๆๆๆๆ คำถามมากมายฝุดขึ้นในหัว การกระทำแย่ๆก็จะแสดงออกมา เมื่อผู้หญิงไม่ได้สิ่งที่ต้องการ เราก็จะงี่เง่า จนวันนึง เขาก็ไม่อยู่แล้ว..

เรื่องนี้เกิดขึ้นกับตัวเราเอง เรามาเข้าใจในวันที่มันสายไปแล้ว ใครจะมองว่าเราโง่ หรือยังไงเราก็ไม่รู้หรอกแค่ แต่เราเพิ่งเห็นจริงๆ
เราเป็นผู้หญิงแบบที่เป็นผู้หญิงมาก งี่เง่า งอแง อยากให้มาเอาใจ ไม่รู้จักโต อยากให้มาโอ๋ มาปลอบตลอดเวลา
ไม่ได้ดั่งใจก็หงุดหงิด ขี้บ่น เล่าแต่เรื่องที่มันเป็นความทุกข์ เพราะเราแค่คิดว่าเรารักเขา รักมาก ทำไมเขาถึงไม่ตอบรับเราบ้าง

จนมาถึงวันนึง วันที่เขาอึดอัด เขาทนไม่ไหว จนวันนี้เขาไปจากเราแล้ว ทุกอย่างมันหมดลง ด้วยมือเรา เราเป็นคนทำลายมันเอง
ผู้ชายที่เขารักเราจริงๆ เขาอยากได้คนที่พร้อมจะอยู่ข้างๆเขา มีเหตุผล คนที่อยู่ด้วยแล้วสบายใจ
แต่เพราะคำว่า "รัก" ของเรา เรามองข้ามสิ่งที่เขาทำ เรามองว่าตัวเองดีแล้ว เพียงแค่รักเขาเท่านั้น แต่จริงๆเราอาจไม่เคยทำอะไรดีให้เขาเลยก็ได้
ทำไมถึงเราต้องหวังให้เขามาให้มาใส่ใจ มาตอบรับ ทุกคนต้องการช่องว่างค่ะ ไม่ว่าจะกับอะไร เรารักเราตามเขา เพราะคำว่ารักจนช่องว่างมันหายไป
เราใช้คำว่ารัก ทำเรื่องผิดๆ ทำให้เขาอึดอัดโดยไม่รู้ตัว ใช้คำว่ารัก บั่นทอนความรักของตัวเอง
อยากให้คนที่นิสัยเป็นแบบเราหรือคล้ายๆเรา หันกลับมามองตัวเองก่อนที่มันจะสายไปนะคะ
ผู้ชายเขารัก และอดทนได้ในจุดหนึ่ง แต่วันไหนที่เขาอึดอัดจนเกินทนแล้ว เขาก็สามารถไปได้ค่ะ
เพราะรัก มันไม่ใช่แค่รัก แต่เราต้องเข้าใจ ต้องใส่ใจกันด้วย บางทีผู้หญิงก็เอาแต่ความรู้สึกตัวเอง จนลืมสนใจเขาไป
เราเอาแต่ใจ เรางอแง เราอยากได้ความรัก เราร้องขอ จนเราลืมไปว่า
วันแรกที่เราได้มาคบกัน มารักกัน เราก็น่ารักกับเขานี่คะ เราบอกว่าเขาไม่เอาใจเหมือนเดิม เรางี่เง่า แต่วันแรกที่คบกัน เราเองก็ไม่ได้งี่เง่าใส่เขาไม่ใช่หรอ
เราต่างก็ลืมสิ่งที่เราเคยทำ ทุกอย่างที่เราเคยดี และหวังอะไรมากมายจากคนรัก จนลืมที่จะให้
เราอยากให้ทุกคนมองสิ่งที่ตัวเองกระทำอยู่ ถ้าคุณเป็นแบบเรา วันนึงต่อให้เขารักเรามากแค่ไหน เขาก็จากเราไปได้ค่ะ ใครๆก็อยากมีความสุข
แม้แต่เราเองก็ยังเรียกร้องหาความสุขอยู่เรื่อยไป

ตัวเองมาคิดได้วันนี้ วันที่มันสายไปแล้วค่ะ เขาไม่กลับมา เพราะเราทำร้ายเขามากพอ
เขาเคยให้โอกาสทั้งๆที่เขาก็รู้ว่าเราจะไม่เปลี่ยนไปจากเดิม เราก็ทำลายโอกาสนั้นค่ะ
อย่าใช้คำว่ารักทำร้ายคนที่เรารักเลยนะคะ มองตัวเองก่อน คิดให้เยอะ ใส่ใจเขาให้มาก ก่อนที่มันนึงมันจะหมดโอกาส แล้วมานั่งเสียใจแบบเรา
ตอนนี้เราพูดขอโทษเขาก็ไม่อยากฟังแล้วค่ะ เราเข้าใจ แต่ก็ยังรับไม่ได้ เราก็ได้แต่หวัง เราอยากแก้ไข และก็หวังว่าวันนึงเขาจะมองเห็นและใจอ่อนบ้าง
ตอนนี้มันแย่มากค่ะ แต่ก็เพราะตัวเองทั้งนั้น

ทำตัวให้น่ารักเหมือนวันแรกที่เราอยากจะให้เขามารักเรานะคะ อย่าเอาคำว่ารักมาเป็นข้ออ้างในการทำอะไรแย่ๆ งี่เง่า เพราะถ้าเป็นเราเอง เราก็คงไม่มีความสุขหรอกค่ะ ใครๆก็อยากอยู่ในที่ที่สบายใจ อย่าทำให้ความสัมพันธ์มีแต่เรื่องทุกข์มากกว่าความสุข เพราะวันที่เขาไป ภาพที่เขามองเราก็จะมีแต่ภาพที่เลวร้าย จนเขาไม่อยากกลับมา คำว่า "สาย" ไม่มีโอกาส มันเจ็บปวดมากนะคะ