สวัสดีครับวันนี้อยากแชร์ประสบการณ์ เนื่องจากผมเป็นคนที่เป็นโรคแพ้แอลกอฮอล์ ทำให้ดื่มเครื่องดื่มที่มีแอลกอฮอล์ไม่ได้เลยแม่แต่น้อย ถ้ากินไม่ถึงตายแต่หัวใจจะเต้นแรงเหมือนมันจะทะลุออกมา เคยหาหมอเช็คความดันก็ปกติ คุณหมอสันนิฐฐานว่าเนื่องจากเป็นเลือดกรุ๊ปB โอกาศที่จะเกิดโรคนี้กับคนเลือดกรุ๊ปนี้เลยเยอะ รายละเอียดอื่นๆผมก็จำไม่ค่อยได้แต่ก็ปรมาณนี้ ตั้งแต่เล็กจนโตผมประสบปัญหากับการใช้ชีวิตมากๆกับการเข้าสังคม จะแบ่งเป็นช่วงเวลาดังนี้ครับ
1.ช่วงเด็ก 0-14 ปี ไม่มีปัญหา
2.ช่วงวัยรุ่นตอนต้น 15-18 ปี ช่วงนี้เริ่มเกิดปัญหาเขาบอกว่าวัยรุ่นเป็นวัยอยากรู้อยากลอง เพื่อนๆเริ่มมีการดื่มกินสังสรรค์กันบ้าง ไอ้เรากินไม่ได้ก็ได้แต่นั่งกินกับเกล้มไปกับเค้าด้วย เห็นเค้าสนุกสนานเฮฮาตามฤทธิ์ของแอลกอฮอล์ ก็อดไม่ได้ที่จะอยากเป็นแบบนั้นบ้าง แรกๆก็ลองกินกับเค้าดู แต่มันไม่ไช่เลยแหะร่างกายเหมือนจะระเบิดออกมา หลังๆเลยปฏิเสธที่จะไม่ดื่มตลอด แต่พอเพื่อนๆกินไปได้สักพักมันก็เมากันได้ที่ก็มาคะยั้ยคะยอให้เรา "ยก" พอเราไม่กินก็กล่าวคำสบประมาทว่าอ่อน เย้ยหยันอะไรทำนองนั้น สุดท้ายก็ต้องกินนิดนึง พอนึดนึงมันก็บอกสุดซอย ก็จำใจต้องทำ แล้วมันก็พากันหัวเราะกันยกใหญ่ T_T
3.ช่วงวัยรุ่นตอนปลาย 19-22 ปี ช่วงนี้เป็นช่วงที่เริ่มเรียนมหาลัย อาการประมาณกับวัยรุ่นช่วงต้น แต่ช่วงนี้จะไม่มีการบังคับให้ "ยก" แล้ว แรกๆปีหนึ่งปี 2 เขาก็มีชวนไปกันบ้าง แต่พอเค้ารู้ว่าเรากินไมไ่ด้หลายๆอย่าง เขาคงไม่อยากให้เราลำบากใจ(มั้ง) หลังๆมาปี3 ปี4 เค้าเลยไม่ชวน แต่เห็นเขาไปกันสนุกถ่ายรุปอัปกันแล้วก็อดไม่ได้นะที่จะอิจฉา
4. ช่วงเริ่มต้นทำงาน 23-25 ปี ช่วงนี้เริ่มทำงานใหม่เป็นลูกน้องเขา เวลามีงานฉลองมีเทศกาล หัวหน้าพาไป พนักงานอื่นๆเขาก็สังสรรคืกัน ขนาดผู้หยิงที่ไม่เคยกินเหล้าเขายังต้องกินบ้าง เพราะเกรงใจนาย เราเป็นผู้ชายแท้ๆก็จำใจต้องกินแต่ต้องเก็บอาการแบบสุดๆ กินแล้วก็เมาแต่ก็ไม่สนุกเหมือนคนอื่นเขา จะเป็นอาการหัวใจจะหลุดออกมามากกว่า บอกเลยว่าช่วงนี้ลำบากใจสุดๆกว่าทุกช่วง
5. ช่วงทำงาน 26-ปัจจุบัน เป็นหัวหน้างานมีลูกน้องเวลาไปสังสรรค์ ถ้าใจเขา(ลุกน้อง) เขาก็คงอยากกินกันให้สุดๆ แต่เราเป็นหัวหน้าเราไม่กิน แรกๆเขาเกรงใจมาก กินแต่น้ำโค้กกับน้องส้มกับเรา จนผมกลัวเขาจะนินทาว่าเราไม่สปอร์ต ต้องทำความเข้าใจกันว่าผมกินไม่ได้ แต่ใครอยากกินอะไร เหล้าเบียรืสั่งเลยไม่ต้องเกรงใจผม แต่เขาก็กินกันแต่คงไม่สุดเพราะติดเกรงใจเราอยู่(มั้ง)
นี่เหละครับชีวิตของคนที่กินเหล้าไม่ได้ บางทีเห็นแคมเปญโฆษณาเลิกเหล้า งดเหล้าต่างๆ ก็เกิดคำถามขึ้นกับตัวเองและสังคมว่า
ไม่กินเหล้าแล้วมันดีจริงๆเหรอ ถึงเวลาสังสรรค์เทศกาลแทบจะอยากหลบหน้าจากทุกคนและหายไปเลยจากโลกใบนี้ ถ้ามันดีจริงทำใมชีวิตผมถึงได้ลำบากลำบนอย่างนี้
ไม่ดื่มดีจริงหรือ? แชร์ประสบการณ์ชีวิตของคนที่กินเหล้าไม่ได้...
1.ช่วงเด็ก 0-14 ปี ไม่มีปัญหา
2.ช่วงวัยรุ่นตอนต้น 15-18 ปี ช่วงนี้เริ่มเกิดปัญหาเขาบอกว่าวัยรุ่นเป็นวัยอยากรู้อยากลอง เพื่อนๆเริ่มมีการดื่มกินสังสรรค์กันบ้าง ไอ้เรากินไม่ได้ก็ได้แต่นั่งกินกับเกล้มไปกับเค้าด้วย เห็นเค้าสนุกสนานเฮฮาตามฤทธิ์ของแอลกอฮอล์ ก็อดไม่ได้ที่จะอยากเป็นแบบนั้นบ้าง แรกๆก็ลองกินกับเค้าดู แต่มันไม่ไช่เลยแหะร่างกายเหมือนจะระเบิดออกมา หลังๆเลยปฏิเสธที่จะไม่ดื่มตลอด แต่พอเพื่อนๆกินไปได้สักพักมันก็เมากันได้ที่ก็มาคะยั้ยคะยอให้เรา "ยก" พอเราไม่กินก็กล่าวคำสบประมาทว่าอ่อน เย้ยหยันอะไรทำนองนั้น สุดท้ายก็ต้องกินนิดนึง พอนึดนึงมันก็บอกสุดซอย ก็จำใจต้องทำ แล้วมันก็พากันหัวเราะกันยกใหญ่ T_T
3.ช่วงวัยรุ่นตอนปลาย 19-22 ปี ช่วงนี้เป็นช่วงที่เริ่มเรียนมหาลัย อาการประมาณกับวัยรุ่นช่วงต้น แต่ช่วงนี้จะไม่มีการบังคับให้ "ยก" แล้ว แรกๆปีหนึ่งปี 2 เขาก็มีชวนไปกันบ้าง แต่พอเค้ารู้ว่าเรากินไมไ่ด้หลายๆอย่าง เขาคงไม่อยากให้เราลำบากใจ(มั้ง) หลังๆมาปี3 ปี4 เค้าเลยไม่ชวน แต่เห็นเขาไปกันสนุกถ่ายรุปอัปกันแล้วก็อดไม่ได้นะที่จะอิจฉา
4. ช่วงเริ่มต้นทำงาน 23-25 ปี ช่วงนี้เริ่มทำงานใหม่เป็นลูกน้องเขา เวลามีงานฉลองมีเทศกาล หัวหน้าพาไป พนักงานอื่นๆเขาก็สังสรรคืกัน ขนาดผู้หยิงที่ไม่เคยกินเหล้าเขายังต้องกินบ้าง เพราะเกรงใจนาย เราเป็นผู้ชายแท้ๆก็จำใจต้องกินแต่ต้องเก็บอาการแบบสุดๆ กินแล้วก็เมาแต่ก็ไม่สนุกเหมือนคนอื่นเขา จะเป็นอาการหัวใจจะหลุดออกมามากกว่า บอกเลยว่าช่วงนี้ลำบากใจสุดๆกว่าทุกช่วง
5. ช่วงทำงาน 26-ปัจจุบัน เป็นหัวหน้างานมีลูกน้องเวลาไปสังสรรค์ ถ้าใจเขา(ลุกน้อง) เขาก็คงอยากกินกันให้สุดๆ แต่เราเป็นหัวหน้าเราไม่กิน แรกๆเขาเกรงใจมาก กินแต่น้ำโค้กกับน้องส้มกับเรา จนผมกลัวเขาจะนินทาว่าเราไม่สปอร์ต ต้องทำความเข้าใจกันว่าผมกินไม่ได้ แต่ใครอยากกินอะไร เหล้าเบียรืสั่งเลยไม่ต้องเกรงใจผม แต่เขาก็กินกันแต่คงไม่สุดเพราะติดเกรงใจเราอยู่(มั้ง)
นี่เหละครับชีวิตของคนที่กินเหล้าไม่ได้ บางทีเห็นแคมเปญโฆษณาเลิกเหล้า งดเหล้าต่างๆ ก็เกิดคำถามขึ้นกับตัวเองและสังคมว่า ไม่กินเหล้าแล้วมันดีจริงๆเหรอ ถึงเวลาสังสรรค์เทศกาลแทบจะอยากหลบหน้าจากทุกคนและหายไปเลยจากโลกใบนี้ ถ้ามันดีจริงทำใมชีวิตผมถึงได้ลำบากลำบนอย่างนี้