แรมหนบนทางเถื่อน                    ดาวเป็นเพื่อนเดือนนำทาง
แผ่วพรายสายลมจาง                  ราวจะมอบปลอบประโลม

เคยคว้างอ้างว้างอก                  หวาดวิตกเข้าจู่โจม
พยับโพยมโหม                     กลับลาหายคลายเมฆจาง

ราตรีประดับดาว                     เด่นสกาวเข้ารุ่งสาง
ทางเร้นเห็นรางชาง                  สรวงสล้างกระจ่างนวล

ฝนโปรยลมโชยชื่น                  ระดาดื่นผกามวล
ชื่นฉมเร้าลมหวน                     แตะนาสาพาภิรมย์

ตะวันพลันยิ้มรับ                     แสงจ้าจับรวีชม
น้ำค้างลงพร่างพรม                  ผุดผาดผ่องต้องหทัย

ขวัญคืนก็ชื่นขวัญ                   กลับเหย้าพลันวันพิไล
หมอกคลายกลายสดใส            ระรื่นฉ่ำนำชีวี

ดอกไม้บานในใจ                     รับวันใหม่สวัสดี
ทิวาจ้าแสงสี                     ด้วยสุรีย์ส่งยิ้มพราย

ประทิ่นกรุ่นกลิ่นฉม                   ก็ภิรมย์ทั้งใจกาย
รักเติมเพิ่มความหมาย             ทุกข์กลับคลายได้ผ่อนปรน

สายลมพรมในใจ                     รับวันใหม่ให้บันดล
ทิวามาเยี่ยมยล                     กระจ่างหนนำทางเดิน

ประทิ่นกลิ่นผกา                     ภิรมยาอย่าหมางเมิน
อวลอายคล้ายนานเนิ่น             เพื่อชีพเพลินทุกคราคราว

จันทร์ยิ้มสนิมสร้อย                    วิถีพร้อยช่างเพริศพราว
ไม่ต้องไขว่คว้าดาว                    ก็นับได้ใกล้ใกล้มือ

หวนหาดาราพราย                     ประดับหมายให้เลื่องลือ
ฟ้าห่มลมกระพือ                     ติดปีกกล้าถลาบิน

เมฆสวยด้วยสีสัน                     ประดับพรรณอันโสภิณ
จันทร์ผ่องส่องเมฆินทร์             แสงนวลทาบฉาบนภา

เฉิดฉันจันทร์ทรงกลด                   งามหมดจดกระจ่างตา
เจิดแจ่มดาริกา                     กะพริบเย้าเจ้าจันทร์จวง

วาบวับระยับแสง                     ระยิบแฝงแกล้งจันทร์ดวง
วาววามอร่ามสรวง                     วะวิบท้องนทีธาร

กิ่งฟ้าโน้มมาน้อม                     โอบแขนอ้อมหลอมดวงมาน
จันทร์ฉายพรายตระการ                   นวลแสงส่องกลางสองใจ