ผมไม่ต้องการมีประเด็นกับศาสนาอิสลามนะ แต่นี่คือการศึกษาทางวิชาการล้วนๆ
ผมได้อ่านคัมภีร์ทางศาสนาเช่น โคจิกิ แล้วพบว่า มันเกิดปัญหาขึ้นในเรื่องมีการแต่งเติมเข้าไปในภายหลัง ในยุคที่สร้าง Neo-Shintoism ในช่วงศตวรรษที่ 16-17 หรือแม้กระทั่งไบเบิลเอง ก็ยังมีข้อถกเถียงในศตวรรษที่ 14-15 โดย อีราสมัส หรือ นักมนุษยนิยมคนอื่นๆ ว่า มีการแต่งหรือเปลี่ยนแปลง ไบเบิล เพื่อประโยชน์ของศาสนจักร แม้แต่กระทั่ง พระไตรปิฎก เอง ผมค่อนข้างเชื่อว่า มีการแต่งเพิ่มโดยเฉพาะ ในหมวดพระอภิธรรม เพราะผมไม่คิดว่า พระพุทธเจ้าจะสอนสิ่งที่ลึกซึ้งมากขนาดนั้น ในสังคมสมัยเกือบ 3000 ปีที่แล้ว รวมไปถึงชาดก เพราะในท้องเรื่อง กว่า 90 เปอร์เซนต์ สามารถระบุระยะเวลาโดยใช้เหตุการณ์ทางประวัติศาสตร์เทียบเคียงขึ้นมา คือ เวลาในชาดกเกือบทุกเรื่อง อยู่ในระหว่าง 400 ปี ก่อน คริสตศักราช ถึง ศตวรรษที่ 11 เพราะมีเรือใบหลายเสาแล้ว รวมไปถึงการค้าขายในสุวรรณภูมิ ซึ่งตามความจริงแล้ว คนอินเดียเข้ามาจริงๆจังๆ หลังพุทธกาลเป็นแน่ เพราะมันเกี่ยวกับเรื่องความเชื่อของศาสนาพราหมณ์ที่ไม่สนับสนุนให้คนออกเดินทางไกลๆ (ดูจากเรื่องมหาชนกเป็นตัวอย่าง) และเป็นช่วงที่อินเดียค้าขายทางทะเล ซึ่งแน่นอนว่า ชาดกต่างๆคงไม่ได้แต่งในสมัยพุทธกาลเป็นแน่ คงจะมีการแต่งขึ้นในภายหลัง เพื่อประโยชน์ในการสอนธรรม
ทำให้ผมเกิดทฤษฎีขึ้นมาว่า คัมภีร์ทางศาสนาบางส่วนถูกเพิ่มเติม หรือ แก้ไขในภายหลัง เพื่อประโยชน์บางอย่าง เช่น ทางศาสนา (เช่น พระไตรปิฎก) หรือ ทางการเมือง (ไบเบิล และ โคจิกิ เป็นตัวอย่าง) ซึ่งผมมองว่า ศาสนามีความเกี่ยวข้องกับการเมืองอย่างแยกไม่ออก ฉะนั้นการเพิ่มเติมคัมภีร์ จึงเป็นเรื่องที่ไม่แปลกอะไรในศาสนา เพื่อความอยู่รอดในยุคนั้นๆ ท่านทั้งหลายเห็นอย่างไรครับ เชิญเสวนาได้