ถ้าผมเป็นอาจารย์คนนั้น ผมคงอายลูกศิษย์คนนี้ และอายศิษย์ทั้งโรงเรียนแบบลาออกดีกว่า อย่าอยู่เป็นครูเลย

กระทู้คำถาม

"น้องไนซ์" ไม่เอาความครูที่กล่าวหาว่าป่วย ไม่ต้องการทราบชื่อ ขอแค่คำ "ขอโทษ" บนกระดาษ

น.ส.ณัฐนันท์ วรินทรเวช หรือ "น้องไนซ์" นักเรียนชั้น ม.6 โรงเรียนเตรียมอุดมศึกษา เลขาธิการกลุ่ม "การศึกษาเพื่อความเป็นไท"
ได้โพสต์ผ่านเฟซบุ๊กส่วนตัว ซึ่งตั้งค่าเข้าถึงเป็นสาธารณะ หลังมีผู้บริหารโรงเรียนเตรียมอุดมศึกษา ให้สัมภาษณ์กับสื่อมวลชนว่า
น้องไนซ์ ป่วย หลังจากนักเรียนผู้นี้ตัดสินใจส่งกระดาษข้อสอบเปล่า ในวิชาหน้าที่พลเมือง

โดยแถลงการณ์ล่าสุดของน้องไนซ์ มีเนื้อหาระบุว่า

แถลงการณ์ : สิ่งที่ได้ตระหนักหลังจากการครุ่นคิด (2)

ในส่วนของอาจารย์ผู้ใหญ่ท่านนั้น ฉันได้ตัดสินใจที่จะให้อภัยท่านและไม่เก็บมาคิดให้บาดหมางใจกันทั้งสองฝ่าย

สาเหตุในการไม่ยื่นฟ้อง ไม่ได้เป็นเพราะฉันสามารถทำใจได้ทั้งหมดและเลิกรู้สึกผิดหวังในตัวอาจารย์ท่านนั้น

แต่เป็นเพราะฉันได้กลับไปทบทวนโทษทางกฎหมายที่เขาจะต้องได้รับหากฉันชนะคดี

โทษหมิ่นประมาทในประเทศไทย หากตัดสินว่าผิดจริง ไม่เพียงแค่จำเลยจะถูกปรับเท่านั้น แต่มีโทษจำคุกรวมอยู่ด้วย

ฉันกลับมาทบทวน และถามตนเองถึงอุดมการณ์ในตอนแรกเริ่ม

ฉันทำอารยะขัดขืนครั้งนี้ เพราะฉันเชื่อในเสรีภาพทางความคิดและการแสดงออกไม่ใช่หรือ?

การกล่าวร้ายแบบไม่มีมูล แม้ว่าจะเป็นการกระทำที่ไม่สมควรนัก แต่จำเลยก็ไม่ควรจะเจอโทษหนักถึงขั้นจำคุกไม่ใช่หรือ?

ถ้าเขาถูกจำคุกขึ้นมาจริงๆ ชีวิตของฉันจะมีความสุขหรือเปล่า?

มันจะคุ้มจริงๆหรือเปล่า ที่จะแลกอุดมการณ์ที่มีเพื่อความสะใจเพียงชั่วครั้งชั่วคราว?

ฉันจึงตัดสินใจที่จะกล่าวถ้อยแถลงถึงอาจารย์ท่านนั้นแทน

หากอาจารย์ได้มาอ่าน ฉันขอให้อาจารย์มองฉันเป็นเพียงนักเรียนธรรมดาๆคนหนึ่ง

ฉันเป็นเพียงนักเรียนธรรมดา ที่บังเอิญมีแนวคิดและอุดมการณ์ต่างจากนักเรียนทั่วไปเท่านั้น

ลึกๆ แล้วอาจารย์ตระหนักอยู่แก่ใจ ว่าอาจารย์ได้กล่าวหาฉันอย่างร้ายแรง

ลึกๆ แล้วอาจารย์รู้ว่า ฉันไม่ได้เป็นผู้ป่วยทางจิตตามที่อาจารย์กล่าวอ้าง

ฉันไม่ทราบเหตุผลของอาจารย์
แต่หากเป็นเพียงเพราะเราคิดต่างกัน เราก็ควรจะแก้ปัญหาด้วยการโต้แย้งอย่างมีเหตุผล แทนที่จะกล่าวร้ายใส่กันไม่ใช่หรือ?

ฉันขอให้เราอโหสิแก่กัน และใช้ชีวิตร่วมรั้วโรงเรียนอย่างสงบสุข

มีเพียงเรื่องเดียวที่ฉันอยากขอ

ฉันอยากเห็นคำขอโทษของอาจารย์ คำสารภาพที่อาจารย์ได้กล่าวหาลูกศิษย์คนหนึ่งอย่างเลือดเย็น

ฉันไม่ได้เรียกร้องให้อาจารย์แสดงตัว

ฉันขอเพียงกระดาษแผ่นเล็กๆ ที่มีคำเพียงคำเดียว

คำว่า "ขอโทษ"

อาจารย์เป็นถึงอาจารย์ชั้นผู้ใหญ่ ย่อมทราบเลขห้องเรียนของฉัน

ฉันขอให้อาจารย์เอากระดาษแผ่นนี้ มาแปะไว้ที่กระดานดำ หรือฝากอาจารย์ประจำชั้นมาให้ฉันก็ได้

ฉันหวังว่า ฉันคงไม่ได้ขอมากเกินไป

ด้วยรัก
ณัฐนันท์, ลูกศิษย์คนหนึ่ง

http://www.matichon.co.th/news_detail.php?newsid=1437667973

ลงท้ายได้ดีครับ ไม่เคารพ ก็แน่ล่ะ ใครจะเคารพลง ยัดชั่วให้ได้ถึงขนาดนี้
แต่ยังให้ความรัก

ใจเธอช่างกว้างนัก