โลก โลก โลก ... เราใช้คำๆนี้ไม่น้อยในการสื่อสาร ไม่ว่าจะเป็น world โลกส่วนตัว global earth โลกของแมลง ฯลฯ แต่สิ่งที่จะนำมาสื่อวันนี้จะเป็นเรื่องของโลกในความหมายของ"ภพ"
ภพถูกจำแนกในเชิงคัมภีร์พุทธ แบ่งได้เป็นกลุ่มใหญ่ๆคือ
1. โลกมนุษย์
2. โลกของสัตว์เดรัจฉาน
3. โลกของผี อสุรกาย เปรต
4. โลกในนรก
5. โลกในสวรรค์
6. โลกที่เหนือสวรรค์ไปเป็นพรหมที่มีทั้ง ภาพ และไม่มีภาพ
ถ้าจำแนกในเชิงมิติทั้ง 3 คือ โลกที่มีความกว้าง ยาว สูง มีดาวพลูโต และแกแลคซี่ ... โลกข้อที่ 1 2 3 นั้นอิงกับโลกเชิงมิตินี้ ในขณะที่ 4 5 6 ได้แก่นรก สวรรค์ และพรหม ..เสมือนหนึ่งไม่ได้อิงกับมิติที่เกี่ยวข้องกับ space/time หรือกาลอวกาศแบบโลกๆ (แต่อาจจะมีกาลอวกาศแบบของเขาเอง - ให้นึกถึงความอิสระในโลกของหนังเรื่อง The Matrix ในนั้นมีเวลาและอวกาศแบบของตนเอง) มันจะไปอยู่ไหน มีพื้นที่อย่างไร หรือเป็นเรื่องที่อิงกับจินตภาพ ก็ไม่ใช่ประเด็น
โลกของสัตว์ เมื่อเรามองดูไปที่สุนัขใกล้ๆตัวเรา หมู่นกที่บิน สัตว์น้ำ สัตว์ปีก สัตว์ใหญ่ที่เป็นอาหารของมนุษย์ สัตว์เหล่านี้ล้วนแต่มีชีวิตที่น่าสมเพศ แม้ว่าสัตว์เหล่านั้นจะมีความสุขในแบบของตนของตนก็ตาม แต่สัตว์เหล่านี้จำนวนมากต้องถูกฆ่ากันและกันอย่างโหดร้าย ไม่ว่าจะโดยมนุษย์หรือสัตว์ด้วยกันเอง
โลกของสัตว์จึงถูกแบ่งออกจากโลกของมนุษย์ด้วยวิธีนี้ หากเรามองโลกที่ซับซ้อน ด้วยวิธีการที่เรียบง่าย เราจะเห็นเส้นกั้นระหว่างโลกของมนุษย์และโลกของสัตว์ การเกิดมาแล้วมีการรับรู้ในแบบสัตว์โลกเป็นความทุกข์ มันเกิดและตายกันเป็นจำนวนมากมายมหาศาล อย่างไร้ค่า และกระบวนการในการพัฒนาในเชิงวิวัฒนาการก็เต็มไปด้วยลักษณะที่เชื่องช้า กว่าจะเป็นไดโนเสาร์ก็ตาม สิงโต ช้างม้า วัว ไก่ ลิง ก็เต็มไปด้วยการฆ่า การตาย
การมองโลกในเชิงนามธรรม เราไม่จำเป็นที่จะต้องไปค้นหาว่า โลกต่างๆประกอบขึ้นมาด้วยอะไร ภพต่างๆทำด้วยอะไร มันเกิดขึ้นมาอย่างไร... ซึ่งในเชิงนามธรรม เมื่อเราปล่อยให้เวลาอวกาศและสิ่งต่างๆเป็นสิ่งที่ไม่จำกัด มันจะฟอร์มกันขึ้นมาเป็นโลกต่างๆขึ้นมาเองตามการแบ่งชั้นของนามธรรมที่หยาบ ละเอียด
นามธรรมที่ละเอียดแบบหนึ่ง จะไปก่อสร้างโลกแบบหนึ่ง
นามธรรมที่หยาบแบบหนึ่ง ก็จะไปก่อสร้างโลกอีกอย่างหนึ่ง ....
หลักการมองโลกแบบนี้จึงทำให้เราไม่จำเป็นต้องสงสัยอะไรมากมาย ไม่เหมือนกรณีของการมองในเชิงกายภาพและรูปธรรม ที่จะชี้ให้เห็นว่า "สิ่งที่เป็นจริงเท่านั้นได้แก่โลกในเชิงอะตอม มีมวล แรง สสาร พลังงาน กาลอวกาศ" ซึ่งจริงๆแล้วนั้นจำแนกได้แค่เพียงโลกของมนุษย์และสัตว์เท่านั้น
ภาพแสดงความซับซ้อนในระบบแต่ท้ายที่สุดก็ฟอร์มตัวเองขึ้นมาเป็นชั้นๆ
และด้วยวิธีการแบบนี้เราจึงทำนายว่าโลกแบบอื่นๆจะมีอยู่
โลก การสร้างโลก ความละเอียดหยาบของโลก
ภพถูกจำแนกในเชิงคัมภีร์พุทธ แบ่งได้เป็นกลุ่มใหญ่ๆคือ
1. โลกมนุษย์
2. โลกของสัตว์เดรัจฉาน
3. โลกของผี อสุรกาย เปรต
4. โลกในนรก
5. โลกในสวรรค์
6. โลกที่เหนือสวรรค์ไปเป็นพรหมที่มีทั้ง ภาพ และไม่มีภาพ
ถ้าจำแนกในเชิงมิติทั้ง 3 คือ โลกที่มีความกว้าง ยาว สูง มีดาวพลูโต และแกแลคซี่ ... โลกข้อที่ 1 2 3 นั้นอิงกับโลกเชิงมิตินี้ ในขณะที่ 4 5 6 ได้แก่นรก สวรรค์ และพรหม ..เสมือนหนึ่งไม่ได้อิงกับมิติที่เกี่ยวข้องกับ space/time หรือกาลอวกาศแบบโลกๆ (แต่อาจจะมีกาลอวกาศแบบของเขาเอง - ให้นึกถึงความอิสระในโลกของหนังเรื่อง The Matrix ในนั้นมีเวลาและอวกาศแบบของตนเอง) มันจะไปอยู่ไหน มีพื้นที่อย่างไร หรือเป็นเรื่องที่อิงกับจินตภาพ ก็ไม่ใช่ประเด็น
โลกของสัตว์ เมื่อเรามองดูไปที่สุนัขใกล้ๆตัวเรา หมู่นกที่บิน สัตว์น้ำ สัตว์ปีก สัตว์ใหญ่ที่เป็นอาหารของมนุษย์ สัตว์เหล่านี้ล้วนแต่มีชีวิตที่น่าสมเพศ แม้ว่าสัตว์เหล่านั้นจะมีความสุขในแบบของตนของตนก็ตาม แต่สัตว์เหล่านี้จำนวนมากต้องถูกฆ่ากันและกันอย่างโหดร้าย ไม่ว่าจะโดยมนุษย์หรือสัตว์ด้วยกันเอง
โลกของสัตว์จึงถูกแบ่งออกจากโลกของมนุษย์ด้วยวิธีนี้ หากเรามองโลกที่ซับซ้อน ด้วยวิธีการที่เรียบง่าย เราจะเห็นเส้นกั้นระหว่างโลกของมนุษย์และโลกของสัตว์ การเกิดมาแล้วมีการรับรู้ในแบบสัตว์โลกเป็นความทุกข์ มันเกิดและตายกันเป็นจำนวนมากมายมหาศาล อย่างไร้ค่า และกระบวนการในการพัฒนาในเชิงวิวัฒนาการก็เต็มไปด้วยลักษณะที่เชื่องช้า กว่าจะเป็นไดโนเสาร์ก็ตาม สิงโต ช้างม้า วัว ไก่ ลิง ก็เต็มไปด้วยการฆ่า การตาย
การมองโลกในเชิงนามธรรม เราไม่จำเป็นที่จะต้องไปค้นหาว่า โลกต่างๆประกอบขึ้นมาด้วยอะไร ภพต่างๆทำด้วยอะไร มันเกิดขึ้นมาอย่างไร... ซึ่งในเชิงนามธรรม เมื่อเราปล่อยให้เวลาอวกาศและสิ่งต่างๆเป็นสิ่งที่ไม่จำกัด มันจะฟอร์มกันขึ้นมาเป็นโลกต่างๆขึ้นมาเองตามการแบ่งชั้นของนามธรรมที่หยาบ ละเอียด
นามธรรมที่ละเอียดแบบหนึ่ง จะไปก่อสร้างโลกแบบหนึ่ง
นามธรรมที่หยาบแบบหนึ่ง ก็จะไปก่อสร้างโลกอีกอย่างหนึ่ง ....
หลักการมองโลกแบบนี้จึงทำให้เราไม่จำเป็นต้องสงสัยอะไรมากมาย ไม่เหมือนกรณีของการมองในเชิงกายภาพและรูปธรรม ที่จะชี้ให้เห็นว่า "สิ่งที่เป็นจริงเท่านั้นได้แก่โลกในเชิงอะตอม มีมวล แรง สสาร พลังงาน กาลอวกาศ" ซึ่งจริงๆแล้วนั้นจำแนกได้แค่เพียงโลกของมนุษย์และสัตว์เท่านั้น
ภาพแสดงความซับซ้อนในระบบแต่ท้ายที่สุดก็ฟอร์มตัวเองขึ้นมาเป็นชั้นๆ
และด้วยวิธีการแบบนี้เราจึงทำนายว่าโลกแบบอื่นๆจะมีอยู่