โน้ตกับแพตนั้นเหมือนเทพนิยายที่กลายเป็นความจริง ดาราระดับนางเอก และ นักวาดการ์ตูนธรรมดา แต่เรื่องจริงนั้นกลับกลายเป็นว่า ความรักมันมาถึงจุดที่โน้ตต้องตั้งคำถาม .... เรามาถึงจุดนี้กันได้อย่างไร จากวันนั้นในสตูถ่ายเกมส์โชว์ที่รับรักกันจนถึงวันนี้ที่ต่างคนต่างกระทบกระแทกใส่กันราวเป็นศัตรูมาแต่ชาติปางก่อน ผิดกันแต่ว่าแพตเป็นฝ่ายที่ดูท่าว่าจะ Move on ส่วนโน้ตเป็นคนที่ Caught in the middle ก็ไม่ใช่ว่าความรู้สึกที่มีต่อแพตจะหลงเหลืออยู่ แต่ยังเสียดายอะไรดี ๆ ที่เคยมีร่วมสร้างกันมา และมันยังมีทั้งภาพที่จะต้องรักษา มีทั้งผลประโยชน์ซึ่งสุดท้ายกลายเป็นบ่วงภาระหน้าที่รับผิดชอบที่มัดคอ และ สุดท้ายโน้ตก็เป็นเพียงหุ่นเชิดที่ถูกบงการโดยที่เจ้าตัวก็ยังไม่รู้ว่าจะทำอย่างไรกับสภาพนี้ดี



ไม่ว่าจะเป็นตอนนั้นที่แพตเป็นดาราหน้าใหม่หรือตอนที่เลิกกันแล้วยามแพตเป็นซุปตาร์ โน้ตก็มีสถานะเป็น puppet ของแพตอยู่เสมอ ซึ่งเจ้าตัวเองก็รู้ดี จุดอ่อนทุกอย่างของโน้ตอยู่ในมือแพตทั้งหมด น้ำตาของแพตโน้ตแยกมันไม่ออกเลย ไม่รู้ ... ว่ามันมาจากความจริงใจ หรือ เป็นแค่เพียงอินเนอร์นักแสดงมือรางวัล  อารมณ์พิศวาสที่แพตจุดโน้ตติด ... ด้วยสภาพวัวเคยขาม้าเคยขี่ เงินจากโฆษณาที่จะมาสานฝันบริษัทอนิเมชั่นของโน้ต แก้ไขหนี้สินของแม่ รวมถึงสัญญาที่โน้ตไม่มีพาวเวอร์ หรือ สายป่านที่จะชดใช้หรือปฏิเสธ ในขณะที่แพตก็อ่านโน้ตออกทุกสิ่ง อาวุธทุกอย่างที่แพตเลือกใช้ แพตใช้มันได้อย่างคล่องมือ และ หยุดมันได้หากต้องการ หยุดได้แม้กระทั่ง sex ที่คนทั้งคู่กำลัง on fire




หากโน้ตก็ปิดบังความรู้สึกและเรื่องราวเหล่านี้เอาไว้จนเม้นมิด จนเกือบกลายเป็นความเคยชิน ความตลกขบขัน มุกแป้กทั้งหลาย มันอาจเป็นบุคคลิกของโน้ต แต่มันก็เป็นสิ่งหนึ่งที่โน้ตใช้บังความพ่ายแพ้ที่ไม่อยากจะยอมรับ ใช้แก้คืนแพตให้เจ็บ ๆ คัน ๆ ได้บ้าง ถึงแม้มันจะเทียบไม่ได้กับอาวุธหนักมือที่แพตมีเอาเลยก็ตามที แค่พอให้อีกฝ่ายได้รำคาญสะบัดบ๊อบบ้างก็ช่วยบรรเทาอะไรที่เก็บเอาไว้ในใจของโน้ตได้ตามสมควร แต่ความรู้สึกของโน้ตเองก็ใกล้เส้นแดงแล้วเช่นเดียวกัน

เมื่อแผนแต่งงานคืบคลานเข้ามาเรื่อย ๆ ในใจของโน้ตเองถึงแม้รู้ว่าเรื่องมันจะต้องจบลงอย่างแน่นอนเป็นเวลาตามปฏิทิน แต่จุดนี้โน้ตก็ไม่สามารถเอาความตลกโปกฮาของตัวเองขึ้นบังความกังวลและความรู้สึกที่แท้จริงได้ ... คนธรรมดาควรรู้ไหม ? ว่าการแต่งงานมันไม่ควรจะเกิดเพราะเหตุนี้ ชีวิตคู่มันไม่ควรจะเฟค หรือ ปลอม "งานแต่ง" เริ่ม "ได้" และ จบ "ได้" มันก็จริง แต่เรื่องที่น่าลำบากใจยิ่งกว่าคือ "ระหว่างทาง"

แพต ... คิดว่ามันคือเรื่องง่าย ความรัก ชีวิตคู่ แต่งงาน บลา บลา แพตจบมันได้ด้วย sex คำเดียว (อ้อ อาจจะเป็น "เงิน" ด้วย) และ แพตก็พยายามพิสูจน์กับโน้ตแบบนั้น  และ ดูท่าว่ามันจะได้ผลเสียด้วย หน้าของโน้ตตอนนั้น ... โอเค แลอารมณ์ค้าง แต่ที่ยิ่งกว่านั้นเราคิดว่ามันเป็นความอดสูชนิดหนึ่งเหมือนกัน ที่มันทำให้โน้ตสั่นคลอนว่าตัวเองกลายเป็นมนุษย์ประเภทเดียวกับแพตแล้วหรือไม่ ? หรือวันเวลาที่ผ่านมาจะทำให้เขากร้าน และ dry กับความรื่นรมย์ในชีวิตแบบแพตรึเปล่า

อย่างไรก็ตามในระหว่างนั้น .... โน้ตกับเจอเรื่องสนุกบางอย่างที่ทำให้ตัวเองหลุดกรอบความกังวลนี้ออกไป นั่นคือยัย project manager ตัวดี ความโก๊ะกังนินทาลูกค้า วาจานักเลง และ เรื่องอกหักของจูนมันทำให้โน้ตเกิดความสนใจ บางครั้ง ... ถึงกับทำให้ยิ้มมุมปากแบบขบขัน ซึ่งต่างจากยิ้มเศร้า ๆ  เมื่อคิดถึงวันเวลาของตัวเองกับแพตที่ไม่มีวันหวนคืนมา