อัพถี่...คงไม่เบื่อกันเนาะ

จากคราวที่แล้ว มาแบ่งปันเกี่ยวกับครั้งแรกที่เคยเห็นผี...

หรือวิญญาณ...แล้วแต่ตามที่อยากเรียกนะคะ..

ใครยังไม่ได้อ่าน ตอนแรก ลิ้งคือยู่ใน  Spoil ค่ะ

[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้http://ppantip.com/topic/33954464


รอบนี้ ขอเรียก ผีแล้วกัน...รู้สึกจะเข้ากับหัวข้อในวันนี้มากกว่า

อย่างที่บอกว่า...หลิวอยากให้คนทั่วๆ ไป มองเห็นสิ่งที่คนตายไม่มีโอกาสได้เล่าเราค่ะ....



แต่เรื่องนี้ ขอเป็นเรื่องที่ให้ไว้เพื่อเตือนสติ และเป็นอุทาหรณ์กันมากกว่าค่ะ


อย่างที่หลิวบอกค่ะ ว่าจริงๆ แล้ววิญญาณมีหลายแบบ

ก็เหมือนกันคนน่ะค่ะ

เพราะพวกเค้าต่างก็เคยเป็นคนมาก่อน...

มีทั้งคนดี และก็คนไม่ดี....

ครั้งแรก ...หลิวเจอเจ้าที่ วิญญาณดี...

แต่ครั้งนี้ อาจเป็นวิญญาณอีกรูปแบบหนึ่งค่ะ

เรื่องมันเกิดที่โรงเรียนแห่งหนึ่ง...

เอาเป็นว่า โรงเรียนประถม....จ.ใหญ่ที่ภาคเหนือของประเทศไทย

โรงเรียนที่หลิวเคยเรียนสมัยเด็กค่ะ

โรงเรียนนี้ไม่ใหญ่มาก อาคารชั้นประถมมีอยู่อาคารเดียว

เป็นตึกที่มีทั้งหมด 5 ชั้น ทุกชั้นจะมีห้องน้ำแยกชายหญิง...

แต่ห้องเรียนของที่นี่ จะมีถึงแค่ชั้น 4 ค่ะ

ส่วนใหญ่ชั้น 5 จะเป็นห้องปิดตาย ห้องที่ไม่ได้ใช้ และห้องดนตรีไทย

คุณครูจะไม่ค่อยอนุญาติให้ขึ้นไปชั้น 5 หากไม่มีเรียนดนตรีไทยค่ะ

และเวลาจะขึ้นไปเรียน...จะต้องให้ครูพาขึ้นไปเท่านั้น


แต่จะมีนักเรียนกลุ่มหนึ่ง ที่จะได้อภิสิทธิให้ไปชั้นห้าได้

โดยไม่ต้องมีครูพาไป คือ นักเรียนชมรมดนตรีไทย

และแน่นอนค่ะ หลิวอยู่ชมรมนั้น

ตอนนั้นหลิวอยู่ป.6 ค่ะ

ก็เป็นรุ่นพี่แก่สุดของโรงเรียนเลย

และด้วยความเด็กนี่แหละค่ะ

เลยมีความรู้สึกว่า การได้ขึ้นไปชั้น 5 และอยู่ที่นั่นได้โดยไม่มีครูว่า

เราเป็นอภิสิทธิ์ชน

เวลาพักกลางวัน เวลาไม่มีเรียน

หลิวกับกลุ่มเพื่อนเลยมักไปขลุกอยู่ที่ชั้น 5 ตลอด

ประมาณว่าเป็นฐานที่มั่นของแก๊งค์หลิวเลยค่ะ

กลุ่มเพื่อนหลิวก็จะมีประมาณ 4-5 คน

หลิวอยู่ดนตรีไทยคนเดียว แต่ก็พาเพื่อนมาได้..

เพราะไม่มีใครว่า และจริงๆไม่ค่อยมีใครอยู่ชั้น5

แม้แต่ครูห้องดนตรีไทย ยังไม่อยู่เลยค่ะ

ใช้หลิวเฝ้าห้องแทน

หลิวเลยเป็นเจ้าที่ชั้น 5

ถามว่าชั้น 5 มีอะไรน่ากลัวมั้ย..มีค่ะ

แต่เนื่องจากเป็นตอนกลางวัน หลิวเลยไม่ค่อยอะไรเท่าไหร่

และหลิวชอบหลอกเพื่อนว่า จริงๆ แล้วชั้น 5 ไม่มีอะไร

แต่ไม่ต้องไปบอกใครนะ เพราะเดี๋ยวคนอื่นรู้ว่าชั้น 5 ไม่มีผีแล้วจะมาแย่งที่เราเล่น

เพื่อนเชื่อค่ะ..เลยมาเล่นกันที่นี่เสมอ..

ตอนอยู่กับเพื่อน ก็ไม่เคยเจออะไรค่ะ



จริงๆ แล้ว ผีชั้น 5 หลิวเคยเจอ 2 ครั้ง

ถึงขั้นตกใจ เข็ดไปเลยมั้ย ก็มีค่ะ



เวลาเจอก็ตกใจ แต่ไม่เคยเจอแบบแรงๆ ค่ะ

ครั้งแรกที่เจอ คือห้องดนตรีไทย ..

ตอนนั้นทุกคนกลับหมดแล้ว แต่หลิวยังซ้อมอยู่ เพราะพ่อแม่หลิวมารับค่ำค่ะ

หลิวเลยนั่งฝึกซออยู่คนเดียว...

สักพัก มีเสียงมาร่วมแจมค่ะ เป็นจะเข้...แน่นอนว่า ในห้องนั้นไม่มีใครนอกจากหลิว

หลิวเลยไปพยายามหา...ว่ามาจากวิทยุหรือเปล่า (สมัยนั้นใช้เครื่องเล่นเทปค่ะ)  

พอไปดู เครื่องก็ไม่ได้เสียบปลั๊ก สรุป...ผีแน่นอน​

โอเคค่ะ...หลิวเข้าใจเลย..

คงมีรุ่นพี่มาซ้อม เพราะที่โรงเรียนนี้เคยมีมานานแล้ว

ตึกนี้เป็นตึกบริจาคด้วย...

กลัวค่ะ ยอมรับ เป็นใครใครก็กลัว....

ตอนนั้นคิดในใจค่ะ....หนูไปแล้ว ไม่ฝึกแล้ว...
กลับ ปิดห้องเลยค่ะ

พอออกมาก ้ไม่มีเสียงแล้ว...

คิดแง่ดี เค้าคงอยากให้เรากลับบ้าน

และจากนั้นก็ยังอยู่ชมรมปกติ แต่ไม่เคยอยู่เย็นคนเดียวอีกเลย



แล้วจากนั้นเจออีกมั้ย...

อันนี้เจอต่อหน้าทุกคนค่ะ...ที่ห้องน้ำชั้นห้า

จะมีพวกเก้าอี้พังๆ ที่ภารโรงเอามากองไว้..

วันหนึ่งหลิวเห็นนักเรียนคนหนึ่งค่ะ ...

ใส่ชุดนักเรียนเหมือนกันเลย...

วิ่งไปที่กองเก้าอี้ แล้วหายไปเลย...

หลิวก็ลองก้มหา สรุปไม่มี....

นั่นก็เป็นอีกครั้งที่เจอ...

แต่ก็ไม่มีอะไรน่ากลัว..จนเกิดความคึกคะนองค่ะ

จริงๆ เพราะเพื่อนท้าด้วย....

ขอต่ออีกอันนะคะ มันจะยาวไป