คือกล่าวก่อนเลย ผมชื่อ เอ็ม เป็นคนกรุงเทพ..
.....เรื่องมีอยู่ว่าแฟนเก่าผมคนนึง พักอาศัยอยู่นครพนม เธอชื่อ วิจิตรา (ส้ม) คือผมกับส้มคบกันตอนเดือนพฤศจิกายน ปี56 หลังจากแอบรักกันในงานบุญทอดกฐินที่วัดศรีแถวบ้านแม่ผม เราคบกันได้สักพักเราก็เริ่มทะเลาะกันบ่อยขึ้น เพราะเหตุผลหลักที่ทำให้ทะเลาะกันก็คือ ระยะทาง ส้มอยู่เรณูนคร แต่ผมเนี่ยอยู่ กทม แต่ผมก็พยายามประคองความรักของเราทั้งคู่ จนถึงจุดที่ต้องเลิกกัน เราเลิกกันตอนเดือนมีนาคม 57 แล้วความรักของเราทั้งคู่ก็จบลง ผมก็มีคบคนใหม่ด้วยหลังจากเลิกกัน แต่แร้ว...เดือนกรกฎาคมปี 57 ส้มก็โทมาบอกผมว่า ส้มท้องกับผม แต่ตอนที่เขาบอกผมน่ะ ลูกในท้องก็จะ 7 เดือนแร้ว ผมก็อึ้งไป ทำไมถึงพึ่งมาบอก แต่ผมก็ดีใจนะที่เขากลับมา คืนนั้นผมกับส้มทะเลาะกันเพราะว่า ผมน่ะอยากให้ส้มมาฝากท้องที่กรุงเทพ แต่ส้มไม่ยอมลงมาฝาก ผมไม่เข้าใจเธอ เพราะผมคิดว่ากรุงเทพมีโรงบาลใกล้ๆ เดินทางสะดวก อยู่ทางโน้นมันอันตราย เพราะส้มไม่ได้อยู่ในตัวเมือง เราคุยกันไม่ลงตัวจึงทะเลาะกัน แร้วผมก็โกดเทอ วันต่อมาผมเครียดเรื่องเทอมาก ผมจึงหาทางออกด้วยการกินเหล้าจนเมา พอเทอโทมาผมก็ต่อว่าเทอ ว่าเหตุผลที่ไม่ลงมาคลอดที่กรุงเทพ เพราะว่าอะไร ทำไม เทอก็ไม่พูด จนเทอก็พูดขึ้นมาว่า งั้นต่อไปนี้ส้มจะดูแลลูกเอง ผมก็พูดไปด้วยความเมาว่าเอ้อ ได้ แล้วแต่ หลังจากวันนั้นเท่าที่รู้มา ส้มต้องเป็นซิงเกิลมัม คอยเลี้ยงดูลูก เงินเดือนไม่มี ได้เงิน กยศ แค่เดือนล่ะไม่กี่พัน ผมก็เป็นห่วงส้ม แต่ผมก็ไม่กล้าจะไปดูแล ผมมันกะโหลกเกินไป แต่แร้วผมก็ได้รู้มาว่าเหตุผลที่ส้มมันไม่ยอมลงมาคลอดลูกที่กรุงเทพก็เพราะว่า ส้มมันกำลังเรียนจบ อยู่ในช่วงฝึกงาน ซึ่งส้มเป็นคนผอม ถึงแม้จะท้องก็ดูไม่ออกหรอกว่าท้องกี่เดือน มันจึงตัดสินใจอุ้มท้องไปด้วย ฝึกงานไปด้วย จนคลอด จนจบ - - ผมนี่ช๊อคเรยนะ จึงเริ่มหาทางติดต่อเขา จนเด็กๆน้องๆผมแถวนครพนม คอล์ไลน์กับผม แล้วให้ผมได้ดูหน้าลูกของผมกับส้ม แค่นั้นแหละ น้ำตาผมไหลๆๆๆ ผมร้องไห้ไม่หยุด ผมมัวไปทำ
อะไรอยู่ ตอนลูกเพิ่งเกิด ตอนนี้ลูกผมก็ประมาณ11 เดือนแร้ว ผมเข้าใจแร้วว่าส้มมันลำบากแค่ไหน มันเหนื่อยแค่ไหนที่ผู้หญิงคนนึงต้องเลี้ยงดูลูกคนเดียว ผมอยากดูแลลูกกับส้ม ผมรู้ว่าผมเห็นแก่ตัว ผมรู้ว่าผม
แต่ผมก็เป็นคนๆนึงที่เมื่อได้เห็นหน้าลูกแร้วความคิดเปลี่ยน ผมยังไม่เคยพบหน้าลูกแบบต่อหน้าต่อตาเรยซักครั้ง เพราะผมตกงาน ผมไม่มีเงิน แต่ตอนนี้ผมมีเงินแร้ว แล้วเดือนตุลาคมนี้ ผมก็ได้ลางานยาวแร้วเพื่อที่จะไปง้อแฟนสาว และจะได้พบหน้าลูกเป็นครั้งแรก เรื่องนี้มันสอนให้เราคิดได้ในหลายๆแง่ หลายๆมุมมอง ลองมองเป็นข้อคิด และช่วยให้กำลังใจผมในการง้ออดีตแฟนของผมด้วยนะครับ ขอบคุณครับ
แฟนเก่าเป็นคนใจแข็ง แต่เราก็ต้องการที่จะกลับไปคบเพราะมีเหตุผลสำคัญ.!!!
.....เรื่องมีอยู่ว่าแฟนเก่าผมคนนึง พักอาศัยอยู่นครพนม เธอชื่อ วิจิตรา (ส้ม) คือผมกับส้มคบกันตอนเดือนพฤศจิกายน ปี56 หลังจากแอบรักกันในงานบุญทอดกฐินที่วัดศรีแถวบ้านแม่ผม เราคบกันได้สักพักเราก็เริ่มทะเลาะกันบ่อยขึ้น เพราะเหตุผลหลักที่ทำให้ทะเลาะกันก็คือ ระยะทาง ส้มอยู่เรณูนคร แต่ผมเนี่ยอยู่ กทม แต่ผมก็พยายามประคองความรักของเราทั้งคู่ จนถึงจุดที่ต้องเลิกกัน เราเลิกกันตอนเดือนมีนาคม 57 แล้วความรักของเราทั้งคู่ก็จบลง ผมก็มีคบคนใหม่ด้วยหลังจากเลิกกัน แต่แร้ว...เดือนกรกฎาคมปี 57 ส้มก็โทมาบอกผมว่า ส้มท้องกับผม แต่ตอนที่เขาบอกผมน่ะ ลูกในท้องก็จะ 7 เดือนแร้ว ผมก็อึ้งไป ทำไมถึงพึ่งมาบอก แต่ผมก็ดีใจนะที่เขากลับมา คืนนั้นผมกับส้มทะเลาะกันเพราะว่า ผมน่ะอยากให้ส้มมาฝากท้องที่กรุงเทพ แต่ส้มไม่ยอมลงมาฝาก ผมไม่เข้าใจเธอ เพราะผมคิดว่ากรุงเทพมีโรงบาลใกล้ๆ เดินทางสะดวก อยู่ทางโน้นมันอันตราย เพราะส้มไม่ได้อยู่ในตัวเมือง เราคุยกันไม่ลงตัวจึงทะเลาะกัน แร้วผมก็โกดเทอ วันต่อมาผมเครียดเรื่องเทอมาก ผมจึงหาทางออกด้วยการกินเหล้าจนเมา พอเทอโทมาผมก็ต่อว่าเทอ ว่าเหตุผลที่ไม่ลงมาคลอดที่กรุงเทพ เพราะว่าอะไร ทำไม เทอก็ไม่พูด จนเทอก็พูดขึ้นมาว่า งั้นต่อไปนี้ส้มจะดูแลลูกเอง ผมก็พูดไปด้วยความเมาว่าเอ้อ ได้ แล้วแต่ หลังจากวันนั้นเท่าที่รู้มา ส้มต้องเป็นซิงเกิลมัม คอยเลี้ยงดูลูก เงินเดือนไม่มี ได้เงิน กยศ แค่เดือนล่ะไม่กี่พัน ผมก็เป็นห่วงส้ม แต่ผมก็ไม่กล้าจะไปดูแล ผมมันกะโหลกเกินไป แต่แร้วผมก็ได้รู้มาว่าเหตุผลที่ส้มมันไม่ยอมลงมาคลอดลูกที่กรุงเทพก็เพราะว่า ส้มมันกำลังเรียนจบ อยู่ในช่วงฝึกงาน ซึ่งส้มเป็นคนผอม ถึงแม้จะท้องก็ดูไม่ออกหรอกว่าท้องกี่เดือน มันจึงตัดสินใจอุ้มท้องไปด้วย ฝึกงานไปด้วย จนคลอด จนจบ - - ผมนี่ช๊อคเรยนะ จึงเริ่มหาทางติดต่อเขา จนเด็กๆน้องๆผมแถวนครพนม คอล์ไลน์กับผม แล้วให้ผมได้ดูหน้าลูกของผมกับส้ม แค่นั้นแหละ น้ำตาผมไหลๆๆๆ ผมร้องไห้ไม่หยุด ผมมัวไปทำ