อยากจะเล่าถึงเรื่องทีหลายคนเคยเจอ หรือ เคยฟังจากเพือน
ผมเป็นนักศึกษาในคณะ ศิลปกรรม ปี 3 ขึ้น ปี 4 (ขอบอกแค่นี้แล้วกัน)
ผมได้รู้จักกับคนในห้องเดียวกันเป็นเพือนกันตั้งแต่ ปี 1 แต่ไม่ได้คุยอะไรกันมาก จนวันหนึ่งเราสองคนสนิทกันมากขึ้น
ไปไหนกันมาขึ้น จนความสัมพันธุ์เริ่มก่อเกิดขึ้นเรือยๆ จนเหมือนแฟนกัน แต่ เธอมีแฟนเเล้วนะเอาง่ายๆ เหมือนผมเป็นมีที 3
แต่ยังคิดเข้าข้างตัวเองว่าเพือนสนิท จนเราสองคนมาอยู่ด้วยกัน นอนด้วยกัน ทุกวัน แต่เธอก็ยังมีแฟน โทรคุยกัน ไปหากัน (เธอเป็นคนต่างจังหวัด แฟนของเธอก็อยู่จังหวัดเดียวกัน) ตัวผมก็รู้ แต่ก็รับได้ เพราะคิดว่าแค่เพือนสนิท มันเหมือนกับหนัง (Friends With Benefits) เลยละ
เราอยู่ด้วยกันก็มีทะเลาะกัน งอล กัน เหมือนแฟนเลยหลายครั้ง แต่บ้างทีผมก็เป็นต้นเหตุหลายครั้ง เพราะบ้างทีผมไม่สนใจเธอนัก เพราะผมคิดว่าแค่เพือน
เธอจะย้ายออกจากผมถึง 3 ครั้งด้วยกัน
เธอเป็นคนเรียนไม่เก่งเท่าไร เกรดก็เกือบๆโดนลีทาย ส่วนตัวผมเรียนดีพอสมควร ผมก็ช่วยเธอจนเธอได้เกรด A ทุกวิชา (พูดจริงครับ)
ชีวิตเธอดีขึ้นการเรียน เธอมีงานอะไรผมช่วยเกือบหมดจนเพือนในห้องคิดว่าเธอดีขึ้นเพราะผมทำให้ (ผมก็ทำหมดนั้นละ)
หลังจากปิดเทอมผมกับเธอก็ไปเทียวกัน 2 คน ไปทะเล ไปกันเหมือนแฟนทั่วๆไปนี้ละ แต่ เธอยังไม่เลิกกับแฟนนะ เธอบอกเธอรักผมมากกว่าแฟนเธอ
แต่เธอบอกเลิกกับแฟนยังไม่ได้ เพราะ เธอได้ไปรู้จักกับครอบครัวแฟนเเล้ว ผมก็ไม่ได้ว่าอะไร แต่ในตัวผมคิดว่าเรา 2 คนอาจจะเจอกันช้าไป อาจจะต้องใช้เวลาหน่อย
จนเธอเลิกกับแฟน ตัวผมก็อยู่ข้างเธอนะไม่ไปไหน ก็คุยกันอยู่ (ในช่วงนี้เธอกลับบ้านไม่ได้อยู่กับผม)
หลังๆ ผมเริ่มคิดเพราะผมรึเปล่าเขาถึงเลิกกัน แล้ว ผมจะเอาไงกับชีวิตต่อไปดี ผมคิดเรื่องพวกนี้ถึง 2 อาทิตย์ แต่ผมก็ติดต่อเธออยู่นะแต่น้อย
พอผมคิดได้แล้วว่าผมรักเธอจริงๆ ผมเลยไปบอกเธอประมานว่าจะขอคบเป็นแฟนได้ไหม เธอกลับบอกผมว่าเธอมีคนคุยใหม่แล้ว
(ยังจำเวลาทีผมหายไป 2 อาทิตย์ได้ไหม) นั้นละเธอบอกผมไปอยู่ไหนมา มาบอกอะไรตอนนี้มันสายไปแล้ว ไม่ทันแล้วหละ แล้วเธอก็พูดอีกว่า
คนใหม่ทีคุยนิรู้จักกันมานานแล้ว แต่ เขาอยู่เมืองนอก
ผมงงละ อึ้งมาก ผมเลยถามเธอทำไมทำแบบนี้ เธอบอกพอแล้วทีอยู่ด้วยกันมา ถ้าเราคบกันมันจะรอดหรอ และ ถ้าเราเลิกกันมาก็มองหน้ากันไม่ติดอีก
ผมกับเธอก็คุยกันไปอยู่นานตกลงกันไม่ได้ ผมเลยถามไปตรงๆเลยว่า เลิกคุยกับคนใหม่ได้ไหม เธอบอกเลิกไม่ได้มันมีมาแล้ว ผมเลยถามอีกแล้วผมอยู่ในสถานะอะไร เธอบอกก็เพือน และ บอกอีกว่าเธอยังไปไหนมาไหนกับผมได้นะดูหนังกินข้าวนอนด้วยกันได้เหมือเดิม
พอผมได้ยินแบบนี้ผมเลยพอและเลิกเลย เอาข้าวของไปคืน อยู่ใครอยู่มัน ชีวิตใครชีวิตมัน ผมกับเธออยู่กันได้ถึง 6-7 เดือน
ผม กับ เธอ ดันได้เรียน summer ด้วยกันห้องเดียวกัน ผมไม่คุย หรือ พูด กับเธอสักคำ หน้าก็ไม่มอง จนเธอมาบอกผม ขอโทษเรากลับมาเป็นเพือนกันเถอะ ผมบอกไม่เอาเป็นเพือนในห้องเรียนอะได้ แต่ นอกห้องเรียนอะไม่เป็น หลังจากนั้น ผมและเธอก็ไม่ติดต่อกันอีกเลย
ผมเลยมาคิดทบทวนตัวเอง เราช่วยเขาทุกอย่างเขาดีขึ้นเพราะ เรา แต่ เธอทำไมทำกันแบบนี้ ผมก็คิดอีกว่า หรือ เธอมาหลอกใช้ผมทำงาน
เธอพูดกับผมคำหนึ่ง (เวลาเป็นอะไรทีอ่อนแอทีสุด) 2 อาทิตย์นี้นะอ่อนแอ ใจคนมันเปลียนเร็วขนาดนั้นเลยหรอ
#ขอบคุณทีรับฟังครับ
เราทำให้ชีวิตเขาดีขึ้น แต่เราก็ทำให้ความรักเขาแย่ลง
ผมเป็นนักศึกษาในคณะ ศิลปกรรม ปี 3 ขึ้น ปี 4 (ขอบอกแค่นี้แล้วกัน)
ผมได้รู้จักกับคนในห้องเดียวกันเป็นเพือนกันตั้งแต่ ปี 1 แต่ไม่ได้คุยอะไรกันมาก จนวันหนึ่งเราสองคนสนิทกันมากขึ้น
ไปไหนกันมาขึ้น จนความสัมพันธุ์เริ่มก่อเกิดขึ้นเรือยๆ จนเหมือนแฟนกัน แต่ เธอมีแฟนเเล้วนะเอาง่ายๆ เหมือนผมเป็นมีที 3
แต่ยังคิดเข้าข้างตัวเองว่าเพือนสนิท จนเราสองคนมาอยู่ด้วยกัน นอนด้วยกัน ทุกวัน แต่เธอก็ยังมีแฟน โทรคุยกัน ไปหากัน (เธอเป็นคนต่างจังหวัด แฟนของเธอก็อยู่จังหวัดเดียวกัน) ตัวผมก็รู้ แต่ก็รับได้ เพราะคิดว่าแค่เพือนสนิท มันเหมือนกับหนัง (Friends With Benefits) เลยละ
เราอยู่ด้วยกันก็มีทะเลาะกัน งอล กัน เหมือนแฟนเลยหลายครั้ง แต่บ้างทีผมก็เป็นต้นเหตุหลายครั้ง เพราะบ้างทีผมไม่สนใจเธอนัก เพราะผมคิดว่าแค่เพือน
เธอจะย้ายออกจากผมถึง 3 ครั้งด้วยกัน
เธอเป็นคนเรียนไม่เก่งเท่าไร เกรดก็เกือบๆโดนลีทาย ส่วนตัวผมเรียนดีพอสมควร ผมก็ช่วยเธอจนเธอได้เกรด A ทุกวิชา (พูดจริงครับ)
ชีวิตเธอดีขึ้นการเรียน เธอมีงานอะไรผมช่วยเกือบหมดจนเพือนในห้องคิดว่าเธอดีขึ้นเพราะผมทำให้ (ผมก็ทำหมดนั้นละ)
หลังจากปิดเทอมผมกับเธอก็ไปเทียวกัน 2 คน ไปทะเล ไปกันเหมือนแฟนทั่วๆไปนี้ละ แต่ เธอยังไม่เลิกกับแฟนนะ เธอบอกเธอรักผมมากกว่าแฟนเธอ
แต่เธอบอกเลิกกับแฟนยังไม่ได้ เพราะ เธอได้ไปรู้จักกับครอบครัวแฟนเเล้ว ผมก็ไม่ได้ว่าอะไร แต่ในตัวผมคิดว่าเรา 2 คนอาจจะเจอกันช้าไป อาจจะต้องใช้เวลาหน่อย
จนเธอเลิกกับแฟน ตัวผมก็อยู่ข้างเธอนะไม่ไปไหน ก็คุยกันอยู่ (ในช่วงนี้เธอกลับบ้านไม่ได้อยู่กับผม)
หลังๆ ผมเริ่มคิดเพราะผมรึเปล่าเขาถึงเลิกกัน แล้ว ผมจะเอาไงกับชีวิตต่อไปดี ผมคิดเรื่องพวกนี้ถึง 2 อาทิตย์ แต่ผมก็ติดต่อเธออยู่นะแต่น้อย
พอผมคิดได้แล้วว่าผมรักเธอจริงๆ ผมเลยไปบอกเธอประมานว่าจะขอคบเป็นแฟนได้ไหม เธอกลับบอกผมว่าเธอมีคนคุยใหม่แล้ว
(ยังจำเวลาทีผมหายไป 2 อาทิตย์ได้ไหม) นั้นละเธอบอกผมไปอยู่ไหนมา มาบอกอะไรตอนนี้มันสายไปแล้ว ไม่ทันแล้วหละ แล้วเธอก็พูดอีกว่า
คนใหม่ทีคุยนิรู้จักกันมานานแล้ว แต่ เขาอยู่เมืองนอก
ผมงงละ อึ้งมาก ผมเลยถามเธอทำไมทำแบบนี้ เธอบอกพอแล้วทีอยู่ด้วยกันมา ถ้าเราคบกันมันจะรอดหรอ และ ถ้าเราเลิกกันมาก็มองหน้ากันไม่ติดอีก
ผมกับเธอก็คุยกันไปอยู่นานตกลงกันไม่ได้ ผมเลยถามไปตรงๆเลยว่า เลิกคุยกับคนใหม่ได้ไหม เธอบอกเลิกไม่ได้มันมีมาแล้ว ผมเลยถามอีกแล้วผมอยู่ในสถานะอะไร เธอบอกก็เพือน และ บอกอีกว่าเธอยังไปไหนมาไหนกับผมได้นะดูหนังกินข้าวนอนด้วยกันได้เหมือเดิม
พอผมได้ยินแบบนี้ผมเลยพอและเลิกเลย เอาข้าวของไปคืน อยู่ใครอยู่มัน ชีวิตใครชีวิตมัน ผมกับเธออยู่กันได้ถึง 6-7 เดือน
ผม กับ เธอ ดันได้เรียน summer ด้วยกันห้องเดียวกัน ผมไม่คุย หรือ พูด กับเธอสักคำ หน้าก็ไม่มอง จนเธอมาบอกผม ขอโทษเรากลับมาเป็นเพือนกันเถอะ ผมบอกไม่เอาเป็นเพือนในห้องเรียนอะได้ แต่ นอกห้องเรียนอะไม่เป็น หลังจากนั้น ผมและเธอก็ไม่ติดต่อกันอีกเลย
ผมเลยมาคิดทบทวนตัวเอง เราช่วยเขาทุกอย่างเขาดีขึ้นเพราะ เรา แต่ เธอทำไมทำกันแบบนี้ ผมก็คิดอีกว่า หรือ เธอมาหลอกใช้ผมทำงาน
เธอพูดกับผมคำหนึ่ง (เวลาเป็นอะไรทีอ่อนแอทีสุด) 2 อาทิตย์นี้นะอ่อนแอ ใจคนมันเปลียนเร็วขนาดนั้นเลยหรอ
#ขอบคุณทีรับฟังครับ