ประสบการณ์จริงๆ ที่หลิวเจอ และอยากเอามาแบ่งปันค่ะ...เผื่อว่าจะทำให้หลายๆ คนหายข้องใจ
หรือพบคำตอบที่ตัวเองหามานาน ผีมีจริงมั้ย ผีน่ากลัวมั้ย ทำไมถึงเจอผี
หมายเหตุ...นี่เป็นเพียงมุมมองหนึ่งจากคนเห็นผีอย่างหลิวนะคะ....
วิเคราะห์จากประสบการณ์หลิวเอง และมีจุดประสงค์เผื่อแบ่งปันเท่านั้นค่ะ....


..............................
คุณคิดว่าผีหรือวิญญาณมีจริงมั้ย ???

แน่นอนว่านี่เป็นคำถามหลักๆ ที่เรามักจะเคยได้ยินและถามกันมาตลอด
มีเรื่องเล่าเกี่ยวกับผีและวิญญาณมากมาย
บางทีก็เรื่องจริง บางทีก็เรื่องเล่า บางทีก็เรื่องแต่ง
บางคนก็เชื่อ ในขณะที่บางคนก็คิดว่าผีไม่มีจริงบนโลกใบนี้….
บางคนก็เคยเจอกับพวกเขา เหล่าวิญญาณตามที่ต่างๆ
แต่น้อยครั้งนัก...ที่จะหาคำตอบได้ว่า
“ทำไมถึงเจอ”
“ทำไมต้องเจอ”
และ “เจอได้ยังไง”



เห็นวิญญาณ ครั้งแรกเมื่อไหร่?


เอาเป็นว่า ครั้งแรกที่เห็น จริงๆ แล้วตัวหลิวเองจำรายละเอียดไม่ได้มากเท่าไหร่
จะเป็นคุณแม่ที่เล่ารายละเอียดให้ฟัง
เพราะคุIแม่จำได้แม่นเลยค่ะ
ตอนนั้นหลิวยังเด็กมาก อายุประมาณ 12  ขวบ
แม่บอกว่าครั้งแรกที่หลิวเห็น คือตอนย้ายเข้าบ้านพักครูใหม่ๆ
แม่หลิวเป็นครูค่ะ ที่โรงเรียนเลยมีบ้านพักครูให้ บ้านพักครูจะเป็นแบบสมัยเก่าๆ ค่ะ
มีสองชั้น ชั้นล่างเป็นปูน ส่วนชั้นบนเป็นไม้ มีห้องนอนอยู่ที่ชั้นบน 2 ห้องค่ะ
จริงๆ แล้วบ้านพักครูหลังนี้ไม่มีใครอยู่มานานแล้วค่ะ เพราะเค้าบอกว่าเจ้าที่แรง เจอผีหลอก
เลยอยู่กันไม่ได้ แต่เพราะพ่อแม่หลิวไม่ค่อยเชื่อในเรื่องนี้เท่าไหร่ เลยมาอยู่กันค่ะ
อีกอย่างบ้านพักครูก็ว่างหลังนี้หลังเดียวด้วย


เรื่องมันเกิดขึ้นหลังจากเราย้ายเข้าบ้านหลังนี้มาประมาณ 1 สัปดาห์
ครอบครัวหลิวมี 4 คน พ่อ แม่ หลิวและน้องสาว
จริงๆ แล้วพ่อแม่หลิวเป็นคนไม่ค่อยเชื่อเรื่องผีเลยหรือโชคลางค่ะ ค่อนข้างเป็นคนหัวสมัยใหม่…
เวลาย้ายเข้าบ้านมาใหม่
พวกเขาเลยไม่ได้ตั้งศาล หรือทำพิธีทางศาสนาอะไร เพราะคิดว่าคงไม่จำเป็น
แม่เล่าให้ฟังว่า คืนหนึ่งขณะที่พวกเรากำลังนั่งอยู่บนระเบียงชั้น 2 ของบ้าน
หลิวก็เล่นกับน้องสาวตามปกติ
แต่อยู่ดีดี หลิวก็มองไปข้างล่างระเบียง แล้วทักแม่ว่า
“แม่ มีคุณลุงคุณป้ามาหาเต็มเลย อยู่ข้างล่าง”
แล้วหลิวก็ชี้มือไปข้างล่างค่ะ
แม่กับพ่อและน้องสาวก็มองตามไป….แต่พวกเขาไม่เห็นใครเลยค่ะ
ไม่มีแม้แต่ใครสักคนเดียว
ตอนนั้นเป็นเวลาประมาณ 3 ทุ่ม
แม่เล่าให้ฟังว่า แม่กับพ่อไม่ได้ถามอะไรค่ะ
เพราะพวกเขารู้แล้วว่าหลิวเห็นอะไร เลยไม่อยากพูดอะไร
แต่เพราะน้องสาวหลิวยังเด็ก น้องเลยถามหลิวใหญ่เลยค่ะ
“โรสไม่เห็น ไหนๆ ” และด้วยความเป็นเด็กค่ะ หลิวก็เล่าน้องตามที่หลิวเห็น
ว่ามีคนหลายคนมาก ตอนนั้นหลิวจำได้เลย
มีคนหลายคนมาจริงๆ ค่ะ พวกเขาใส่ชุดสีขาว
ดูสว่างมาท่ามกลางพื้นที่หลังบ้านที่มืดและเป็นป่า
สักพักผู้หญิงที่อยู่ข้างหน้าสุดก็โบกมือให้หลิวค่ะ
หลิวรีบบอกแม่เลย “คุณน้าเค้าโบกมือให้หนูด้วย เค้ามาเยี่ยมแน่เลยค่ะ ทำไมไม่ไปต้อนรับ”
แม่บอกว่าเดี๋ยวแม่จะไปทักคุณน้า แล้วให้หลิวยกมือไหว้คนที่มาเยี่ยม
หลิวก็ยกมือไหว้ น้องสาวก็ทำตามค่ะ
หลิวจำได้เลยพอหลิวไหว้เค้าแล้วเค้าก็ยิ้มให้ แม่บอกหลิวให้บอกพวกเขาว่า
แม่จะพาหลิวไปนอนแล้ว
หลิวก็บอกเค้าค่ะ ว่าหลิวจะไปนอนแล้ว
จำได้เลยค่ะ พวกเขายิ้มให้ รอยยิ้มของคุณน้าคนนั้นหลิวจำได้แม่นค่ะ…
ดูใจดีมาก พอหลิวบอกเค้าเสร็จหลิวก็ไปนอนค่ะ...
ตอนนั้นหลิวไม่รู้ว่าหลิวเจอวิญญาณเจ้าที่ค่ะ



เพราะแม่ไม่ได้บอกว่าพวกเขาเป็นวิญญาณ...แม่ไม่อยากหลิวและน้องกลัว
และหลิวมารู้ว่าพวกเขาเหล่านั้นคือวิญญาณ หลังจากที่เจอบ่อยๆ ค่ะ
จนหลิวมารู้ว่า ผู้หญิงชุดขาวที่หลิวเจอวัยเด็กวันนั้น
คือเจ้าที่ค่ะ...หลิวของเรียกเขาว่านางฟ้านะคะ
เพราะท่านคอยดูแลครอบครัวเรามาตลอดตั้งแต่วันนั้น
และหลิวมักจะเรียกเธอว่า “ผีคน” ค่ะ
แม่บอกหลิวเรียกอย่างนั้น เพราะเห็นว่าเธอเป็นทั้งผีและก็คนค่ะ
หลังจากที่หลิวเจอผีคนครั้งแรก แม่กับพ่อก็หาศาลมาตั้ง และทำพิธีค่ะ
จากนั้นมา ในชีวิตหลิวก็เจอเธออยู่บ่อยๆ จะมาเล่าให้ฟังเรื่อยๆนะคะ

และยอมรับเลยว่า การได้เจอผีคน
และเพื่อนๆของผีคน
และประสบการณ์ครั้งแรกที่เห็นวิญญาณที่มีแต่ความโอบอ้อมอารี
ทำให้หลิวไม่ได้รู้สึกกลัวผีหรือวิญญาณเลยค่ะ
และมันหล่อหลอมให้หลิวโตมาโดยไม่เคยมีความคิดว่า วิญญาณเป็นสิ่งที่น่ากลัว


แม้มีบางครั้ง….ที่หลิวไม่ได้เจอแต่ภาพที่สวยงามของวิญญาณเสมอไปค่ะ
วิญญาณบางตนก็น่ากลัวค่ะ …….
ติดตามอ่านกันต่อไปนะคะ เพราะหลิวจะมาเล่าให้ฟังว่า
ทำไมวิญญาณบางตนที่น่ากลัว...ในขณะที่บางตนไม่เป็นแบบนั้น
แล้วน่ากลัวเป็นแบบไหน ได้รู้กันแน่นอนค่ะ
--------------

สำหรับใครที่อยากติดตามเพิ่มเติม...หลิวจะเอามาโพสที่ pantip..และที่ Blog ของหลิวนะคะ
ลายแทงอยู่ในสปอยย์ค่า

[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้
http://www.thorfunblog.com/a4ditedata