ผมก็เป็นคนนึงที่เริ่มเชียร์บอลจากบอลนอกมาตั้งแต่ประถม
แทบจะไม่ติดตามข่าวฟุตบอลไทยเลย ยกเว้นบอลทีมชาติที่นานๆแข่งที

จนกระทั่งย้ายมาอยู่กทม เลยมีโอกาสได้ไปชมฟุตบอลสดๆที่สนามด้วยความบังเอิญ
คือตอนนั้นเดินแถวสยามไม่มีไรทำ เลยกะจะเดินไปหลังสนามศุภ
แล้วเห็นคนเยอะๆตรงสนามเทพหัสดิน เลยเดินไปดู
ก็เลยได้เข้าชมบอล TPL เป็นครั้งแรก จำไม่ได้ว่าเทโรเจอใคร

เห็นอารมณ์ร่วมของกองเชียร์ในสนามแล้วรู้สึกตื่นเต้น
แบบว่า เฮ้ย เราเคยอยากให้บ้านเรามีบรรยากาศแบบในสนามแบบโอลแทรฟหอร์ดนี่นา
อันนี้ก็คล้ายเลย แต่คนน้อยกว่า

ก็เลยเริ่มเปิดใจดูบอลไทย
แรกๆ ก็หงุดหงิดเล็กน้อย เพราะเซนส์บอลนักเตะไม่เท่าพวกลีกระดับโลก
แต่ก็ทำความเจ้าใจว่าของงี้มันต้องพัฒนาเป็นขั้นๆไป
หรือกรรมการที่อาจจะมาตรฐานห่วยไปบ้าง
ซึ่งตอนนั้นยังไม่มีทีมเชียร์ ก็ดูไปเรื่อยครับ

รู้ตัวอีกทีก็หลงรักบอลไทยไปแล้ว
ตอนนี้บรรยากาศในสนามดีขึ้นมาก กองเชียร์เยอะขึ้น
ฝีเท้านักเตะดีขึ้น วินัยดีขึ้น ความฟิตมากขึ้น

ซึ่งปฏิเสธไม่ได้เลยว่าทีมชาติพัฒนามาได้ขนาดนี้เพราะผลพวงจากบอลลีกนั่นแหละ

ผมเชื่อว่าแฟนบอลนอกหลายท่าน
ลึกๆแล้วก็อยากอดหลับอดนอนเพื่อดูทีมชาติไทยไปแข่งฟุตบอลโลกรอบสุดท้ายเหมือนกัน
ซึ่งผมเองก็อยาก

ถ้าอยากให้ความฝันเป็นจริง โครงสร้างพื้นฐานของฟุตบอลนั่นก็คือลีกอาชีพ
ต้องแข็งแกร่ง เพื่อผลิตนักบอลฝีเท้าดีมาให้ทีมชาติเลือกมากขึ้น

ยังไงก็ลองเปิดใจดูนะครับ ถ้าคนสนับสนุนมากขึ้น
เงินเข้าสโมสรมากขึ้น นายทุนก็อยากทุ่มเงินซื้อโฆษณามากขึ้น
ซึ่งจะทำให้สโมสรอยู่ได้อย่างยั่งยืนมากขึ้น โดยเฉพาะสโมสรเล็กๆ

เคยเจอแฟนบอลนอกคนนึงกล่าวว่า
การจะให้แฟนบอลนอกมาดูบอลไทย มันก็เหมือนไทเกอร์ วูดส์หรือลูกครึ่งที่โตที่เมืองนอก
อยู่แต่สังคมนอก ไม่มีความผูกพันกับประเทศไทย จะให้มาฝืนกับสังคมไทยมันคงไม่ใช่
ซึ่งผมว่ามันคนละกรณีกันเลยนะ

ลองเปิดใจกันดูนะครับ อนาคตบอลไทยอาจจะสนุกเทียบเท่าบอลนอกที่เคยติดตามมานานเลยก็ได้

ปล.ทุกวันนี้ผมก็ยังเชียร์ทีมโปรดผมในลีกอังกฤษเหมือนเดิมนะครับ แต่อาจจะไม่ได้รอดูถ้าเตะดึกๆ
เพราะดูเยอะไปแฟนด่าครับ รอดูไฮไลท์อย่างเดียว แต่บอลไทยเตะเย็นๆค่ำเลยได้ดูตลอด
ยิ่งถ้าคู่โคราชนางจะดูเองเลยครับ ห้ามเปลี่ยนช่อง พอดีแฟนเป็นคนโคราช