สวัสดีค่ะนี่เป็นกระทู้ที่สองของเรา หลังจากที่เราเคยตั้งกระทู้ไปเมื่อประมาณต้นปี ตอนนี้เราเปลี่ยนแอคเคาท์แล้วนะ เพราะจำรหัสไม่ได้ เราจะขอเล่าเรื่องเกริ่นๆ ให้คนที่ไม่เคยอ่านได้อ่านก่อนนะ
คือตอนนั้นเรามีปัญหากับเพื่อน เราทะเลาะกันหนักมากส่วนปัญหามันมาจากอะไรนั้นเราขอไม่เล่าละกัน เราไม่อยากรื้อฟื้น ซึ่งปัญหานี้มันทำให้เรากลายเป็นคนที่อยู่คนเดียว เราโดนว่าโดนเสียดสีตลอด ทุกคนในห้องมองเราแปลกๆ จากที่เคยคุยก็ไม่คุย จากที่เคยเล่นกันก็ไม่เล่น เรากลายเป็นเศษทุกครั้งเวลามีงานกลุ่ม เราร้องไห้ทุกวัน เราไม่รู้จะไปปรึกษาใคร เราเลยมาตั้งกระทู้ในพันทิป ซึ่งตอนนั้นเราก็ไม่รู้หรอกว่าเค้าเขียนกันยังไง เราก็เขียนๆไปตามความรู้สึกเราเขียนระบายความในใจทุกอย่าง ตอนแรกเราก็ไม่คิดว่าจะมีใครมาอ่านหรอกเพราะตั้งใจจะเขียนเพื่อระบายความรู้สึกเท่านั้น แต่หลังจากที่เราโพสลงไปได้ซักพัก ก็มีคนมาแสดงความคิดเห็น ' น้องไม่ต้องเครียดนะ สู้ๆ พี่ๆในพันทิปเค้าเป็นกำลังใจให้น้องกันอยู่นะ' นี่เป็นคอมเม้นแรกที่เราอ่านแล้วเราร้องไห้ แล้วก็ยังมีอีกหลายๆ คอมเม้นที่มาให้กำลังใจเรา บางคนเค้าเล่าให้ฟังว่าเค้าเคยเป็นเหมือนกัน เค้าเป็นหนักกว่าเรามาก แล้วมีอีกคนนึงนะที่ทำให้เราสู้มาจนถึงทุกวันนี้ คนนี้เค้ามาหลังไมค์กับเรา เค้าบอกเราว่าเค้าก็เคยเป็นเหมือนกัน อารมณ์เดียวกันเป๊ะๆ เราก็เลยแลกไลน์กัน รู้มั้ยจนตอนนี้เรายังคุยกันอยู่ถึงแม้พวกเราจะไม่มีปัญหากับเพื่อนแล้วก็ตาม เราเป็นเพื่อนที่สนิทกันมากๆทั้งๆที่ไม่เคยเจอกัน ตอนนี้เราเลยอยากจะขอบคุณพันทิปมากๆ แล้วก็อยากขอบคุณอารมณ์ของเราตอนนั้นมากถึงแม้จะกำลังเครียดแต่ก็ยังมาเขียนกระทู้ 555 ถ้าเราไม่ตัดสินใจเขียนกระทู้เราคงไม่รู้เลยว่า มิตรภาพดีๆมันเกิดขึ้นได้ทั้งๆที่ไม่เคยเห็นหน้ากัน เราขอขอบคุณทุกคอมเม้นที่ให้กำลังใจถ้าไม่มีพี่ๆในพันทิปให้กำลังใจ ไม่มีเพื่อนที่หวังดีป่านนี้หนูคงไม่แฮปปี้อย่างงี้555 หนูอยากจะบอกว่าพี่ๆว่า"ตอนนี้หนูกลับมาเป็นคนร่าเริงเหมือนเดิมแล้วนะคะ " .......Thanks: ) .......
เรื่องราวชีวิตของวัยรุ่นที่มีแต่ปัญหา แต่เธอก็ผ่านมันมาได้เพราะ "พันทิป"
คือตอนนั้นเรามีปัญหากับเพื่อน เราทะเลาะกันหนักมากส่วนปัญหามันมาจากอะไรนั้นเราขอไม่เล่าละกัน เราไม่อยากรื้อฟื้น ซึ่งปัญหานี้มันทำให้เรากลายเป็นคนที่อยู่คนเดียว เราโดนว่าโดนเสียดสีตลอด ทุกคนในห้องมองเราแปลกๆ จากที่เคยคุยก็ไม่คุย จากที่เคยเล่นกันก็ไม่เล่น เรากลายเป็นเศษทุกครั้งเวลามีงานกลุ่ม เราร้องไห้ทุกวัน เราไม่รู้จะไปปรึกษาใคร เราเลยมาตั้งกระทู้ในพันทิป ซึ่งตอนนั้นเราก็ไม่รู้หรอกว่าเค้าเขียนกันยังไง เราก็เขียนๆไปตามความรู้สึกเราเขียนระบายความในใจทุกอย่าง ตอนแรกเราก็ไม่คิดว่าจะมีใครมาอ่านหรอกเพราะตั้งใจจะเขียนเพื่อระบายความรู้สึกเท่านั้น แต่หลังจากที่เราโพสลงไปได้ซักพัก ก็มีคนมาแสดงความคิดเห็น ' น้องไม่ต้องเครียดนะ สู้ๆ พี่ๆในพันทิปเค้าเป็นกำลังใจให้น้องกันอยู่นะ' นี่เป็นคอมเม้นแรกที่เราอ่านแล้วเราร้องไห้ แล้วก็ยังมีอีกหลายๆ คอมเม้นที่มาให้กำลังใจเรา บางคนเค้าเล่าให้ฟังว่าเค้าเคยเป็นเหมือนกัน เค้าเป็นหนักกว่าเรามาก แล้วมีอีกคนนึงนะที่ทำให้เราสู้มาจนถึงทุกวันนี้ คนนี้เค้ามาหลังไมค์กับเรา เค้าบอกเราว่าเค้าก็เคยเป็นเหมือนกัน อารมณ์เดียวกันเป๊ะๆ เราก็เลยแลกไลน์กัน รู้มั้ยจนตอนนี้เรายังคุยกันอยู่ถึงแม้พวกเราจะไม่มีปัญหากับเพื่อนแล้วก็ตาม เราเป็นเพื่อนที่สนิทกันมากๆทั้งๆที่ไม่เคยเจอกัน ตอนนี้เราเลยอยากจะขอบคุณพันทิปมากๆ แล้วก็อยากขอบคุณอารมณ์ของเราตอนนั้นมากถึงแม้จะกำลังเครียดแต่ก็ยังมาเขียนกระทู้ 555 ถ้าเราไม่ตัดสินใจเขียนกระทู้เราคงไม่รู้เลยว่า มิตรภาพดีๆมันเกิดขึ้นได้ทั้งๆที่ไม่เคยเห็นหน้ากัน เราขอขอบคุณทุกคอมเม้นที่ให้กำลังใจถ้าไม่มีพี่ๆในพันทิปให้กำลังใจ ไม่มีเพื่อนที่หวังดีป่านนี้หนูคงไม่แฮปปี้อย่างงี้555 หนูอยากจะบอกว่าพี่ๆว่า"ตอนนี้หนูกลับมาเป็นคนร่าเริงเหมือนเดิมแล้วนะคะ " .......Thanks: ) .......