เหวี่ยงสุดแขน ก้าวสุดขา จนล้าแล้ว
                         มองเห็นแวว ในตา  ที่ปรากฎ
                         สู้ต่อนะ  ทำต่อไป ไม่ละลด
                         เพราะยังจด  ยังจำ  คำดูแคลน
                                             แม้ตัวเล็ก กว่าเขา เราก็สู้
                                             ห้านิ้วชู  ฟาดตะปบ  ตบสุดแขน
                                             ชีวิตมี   แต่เดินทาง  ไปต่างแดน
                                             เหนื่อยเหลือแสน  ก็ต้องทน  จนชินชา
                        อีกบิดร  มารดา  กว่าจะพบ
                        รอลูกจบ  เกมนี้ก่อน  นะแม่จ๋า
                        คิดถึงพ่อ  คิดถึงแม่  แก่ชรา
                        อยากรีบมา  ซบตัก   เพื่อพักพิง
                                            แม่จ๋าแม่  ทีมเราแพ้  เพราะไม่พร้อม
                                            จึงจำยอม  ปราชัย ในทุกสิ่ง
                                            ลูกก้มหน้า  ยอมรับ  กับความจริง
                                            คนติติง  นินทา  ว่าให้อาย
                       ลูกก็มี  หัวใจ  ใช่ไหมแม่
                       คราลูกแพ้  เขาทับถม  แทบจมหาย
                       เจ็บตรงนี้  ตรงที่ใจ  มันไม่คลาย
                       อีกทั้งกาย  ก็ระทด  แทบหมดแรง.................. ขอเป็นกำลังใจให้สาวไทย สู้ๆและจะเชียร์พวกเธอตลอดไปครับ