เคยมีใครชอบคนคนนึงมากๆทั้งๆที่ก็รู้ว่าเป็นไปไม่ได้ไม๊คะ
ทั้งๆที่ก็รู้อยู่เเก่ใจเเต่ก็ยังชอบเค้ามากๆอยู่ดี
ใครเคยเป็นบ้างค่ะ
เเล้วออกมาจากจุดนั้นได้ยังไงคะ
เค้าต่างกับเรามากเราเหมือนไปแอบชอบพระอาทิตย์เลยค่ะ
เราไม่รู้จะทำยังไงเเล้วค่ะ เราต้องเจอเค้าทุกเดือน บางทีก็เเทบจะทุกอาทิตย์เพราะหน้าที่ เเต่เค้าเป็นคนขรึม เงียบไม่ค่อยพูด อีกอย่างเค้าน่าจะเคยมีครอบครัวมาเเล้วด้วยค่ะ เค้านิ่งๆเงียบๆเราก็ไม่กล้าเข้าหาเหมือนมีกำเเพงสูงใหญ่กั้นไว้ เเล้วอีกอย่างเราก็ไม่สวยด้วยค่ะ เเต่ก็เพราะเค้า เค้าคนนึงเลยที่เป็นเเรงผลักดันเเละเเรงบันดาลใจของเรา เราเปลี่ยนตัวเอง ทุกวันนี้ก็พยายามทำให้ตัวเองดูดี อยากสวย จากอ้วนก็ลดความอ้วน ลดมาจะยี่สิบกิโลละค่ะ
เเต่ด้วยความที่เราอ้วนมาก ผอมมันเลยต้องใช่เวลา เเต่เราก็พยายามปรับปรุงเปลี่ยนเเปลงตัวเองทุกอย่างเพื่อเค้านะคะ ชอบเค้ามาก ถึงเค้าจะไม่รู้ก็เถอะค่ะ ทุกวันนี้ การที่ได้เจอเค้า เดือนละครั้งหรือบางทีก็สองเดือนครั้ง เจอกันก็คุยเเต่เรื่องงาน คำพูดเดิมๆประโยคเดิมๆ บอกตรงๆเจ็บค่ะ เพราะเราคาดหวังเเละเราก็ผิดหวังมาตลอด จนวันนี้ตัดสินใจว่า จะพยายามตัดใจ จะเลิกหวัง เเต่ก็ยังทำงานที่เดิมอยู่ ยังไงก็ได้เจอเค้าอยู่เเน่นอน
ใคร มี ปสก บ้างค่ะ
ตัดใจยังไง ออกมาจากจุดนั้นได้ยังไงคะ

กระทู้นี่อาจจะเขียนวกไปวนมา นะคะ
เพราะตอนพิมพ์ก็ไม่ค่อยมีสติค่ะเรียบเรียงอะไรไม่ถูกรู้เเต่ว่า
เข้ามาระบายในนี้คงมีใครช่วยได้ หรือช่วยให้เราหลุดจากอารมที่ทำอะไรไม่ถูกแบบนี้ได้
ขอบคุณมากๆค่ะ
:'(