เรามีเรื่องที่เกิดขึ้นกับตัวเองมาเล่าให้ฟัง. เราแค่อยากระบายให้ฟังเฉยๆ เรื่องนี้มันผ่านมาซักพักนึงละ

เรื่องมีอยู่ว่าเราเคยมีแฟนอยู่คนนึงใช้ชื่อว่าSละกัน. ซึ่งSเป็นแฟนคนแรกของเราตอนนั้นเราอยู่ปี3 แหนเราอยู่ปี2 แล้วไปรู้จักกันตอนไปเปนสตาฟให้ค่ายๆหนึ่งของคณะที่มหาวิทยาลัยแห่งหนึ่งในกรุงเทพ. แล้วก็คุยกันมาซักพักจนตกลงเป็นแฟนกัน. ระหว่างที่คบกันก็มีความสุขราบรื่นดี. เหมือนคนเป็นแฟนกันทั่วไป ไปไหนก็ไปด้วยกัน กินข้าวด้วยกัน. เรารักเค้ามากมีอะไรช่วยได้เราก็เต็มใจช่วยทุกอย่าง เพราะแฟนเราทำงานเลี้ยงตัวเองส่งตัวเองเรียน เราก็เห็นเค้าเปนคนขยันดูแลตีวเองได้เราก็รักเค้ามากโดยไม่ได้สงสัยอะไรเค้าเลย. จนมาวันที่ปิดภาคเรียนยาวของมหาวิทยาลัยประมาน6เดือน ซึ่งเรากับแฟนก็เริ่มๆคบกันได้ไม่กี่เดือน เราก็ไม่ได้คิดไรมากเพราะคิดว่าแค่ห่างกัน6เดือนคงไม่เป็นไรหรอก เพราะช่วงปิดเทอมเราต้องกลับบ้านที่ต่างจังหวัด แล้วเค้าช่วงปิดเทอมเค้าก็ต้องทำงานและฝึกงานไปด้วย ทำให้ไม่ค่อยมีเวลามาเจอกัน. ระหว่างที่ปิดเทอมเราก็โทรคุยติดต่อกับแฟนทุกวัน กันปกติ ซึ่งเป็นแบบนี้กันได้ประมาณ2เดือนแฟนเราก็เริ่มเปลี่ยนๆไป. โดยการเริ่มห่างๆกันไม่ค่อยได้โทรหาเหมือนทุกๆครั้ง. เราโทรไปเค้าก็คุยกันนิดเดียวแล้วก็วาง. จนเราเริ่มทนไม่ไหวด้วยนิสัยที่เป็นคนตรง เราเลยถามเค้าไปตรงๆว่าเป็นอะไรดูเปลี่ยนๆไป. แรกๆเค้าก็ไม่พูดจนเราถามมากๆเค้าก็พูดมาว่า. เป็นเพราะเราห่างกันเกินไป. เค้าก็บอกว่าเราเลิกกันดีกว่า. คือเราช็อคมากเราไม่เข้าใจว่าห่างกันตรงไหนทั้งๆที่เราก็โทรหาทุกวันบางวันก็Skype หากัน. เราพยายามทำให้ดีที่สุดเพื่อไม่ให้รุสึกว่าเราห่างกันในช่วง6เดือนนี้. แต่เค้าก็มาบอกกับเค้าแบบนี้. เราถึงกับงงเลย. เราเสียใจมากพยายามคิดว่าเป็นเพราะอะไร. อ่านถึงตรงนี้เพื่อนๆอาจจะคิดออกว่าเพราะอะไรทำไมเราถึงเลิกกัน.  ใช่ค่ะหลังจากที่เลิกกัน เราก็เข้าไปดูเฟสเค้าเห็นที่เค้าคุยกับแฟนเก่า. และพูดในแนวๆว่าจะกลับไปคืนดี. ซึ่งเราก็คิดว่าที่เลิกกับเราเพราะเค้าจะกลับไปหาแฟนเก่า. เราทำใจเรื่องนี้นานมาก. เราเสียใจเป็นเดือนๆเลย  จนเปิดเทอมเราก็เริ่มทำใจได้และไม่ได้คิดโกด เกลียดอะไรเค้าแล้ว เราได้ไปทำกิจกรรมกับมหาวิทยาลัยบ่อย. จนกลายเป็นเด็กกิจกรรม มีคนรู้จักมากขึ้น. รู้จักกับรุ่นน้องหลายๆสาขาหลายๆคณะมากขึ้น. จนวันนึงเเราก็ได้ไปเจอหน้ากับเค้าเนื่องจากอยู่คณะเดียวกัน แล้วก็ได้มีโอกาสทักทายกันปกติเวลาเจอหน้าตามประสาคนรู้จักกัน แล้วหลังจากที่เค้าห็นเราไม่รุสึกโกดเค้าแล้ว. เค้าก็กลับมาขอคืนดี. ด้วยความที่เรายังรักเค้าอยู่. เราเลยยอมให้โอกาสเค้า. เราก็บอกกับเค้าว่าเราเสียใจมากตอนที่เค้าทิ้งเราไปเราบอกว่า้ราให้โอกาสเค้าได้แต่อย่าทำเราเสียใจอีก. เค้าก็สัญญาเลยทำให้เรากลับมาคบกันอีกครั้ง. ซึ่งช่วงที่กลับมาคบกันเค้าก็ก็แลกับเราดีเหมือนที่ผ่านมา. เราก็รักเค้ามากเช่นกันช่วยเหลือเค้าเท่าที่ช่วยได้. เค้าทำงานไม่ค่อยว่างเราก็ช่วยเค้าทำการบ้านบางวิชาที่เราพอช่วยเค้าทำได้(เนื่องจากเรียนคนละสาขากัน) บางครั้งก็ช่วยซักชุกนักศึกษาให้เค้าเพราะเค้าบอกไม่ค่อยมีเวลา เราก็พยานามทำดีที่สุดในฐานะแฟนคนนึงจนวันนึงเค้าก็มาคุยกีบเราบอกว่สขอคุยกับพี่คนนึง เราก็สงสัยแต่เค้าบอกว่าเป็นพี่ที่รู้จักกันคุยกันเฉยๆฐานะพี่น้องไม่มีอะไรเพราะพี่เค้าคอยช่วยเหลือเรื่องเงินเวลาที่เค้าเดือดร้อน. ด้วยความที่เราเชื่อใจเค้าเราก็เลยไม่ได้คิดอะไรเรีก็เลยไม่ได้ห้ามอะไรเค้า. แต่พอหลังจากที่เรารู้เรื่องนี้เค้าก็เริ่มเหมือนจะมีความลับมากขึ้นโทรศัพท์จากแต่ก่อนเราสามารถหยิบมาเล่นได้เค้าก็หวงไม่บอกรหัสเราไม่ให้เราแตะต้อง แล้วก็ชอบขอเรากลับไปหอเค้าทุกวันช่วงประมานหัวค่ำอ้างว่าจะกลับไปเอางานมาทำบ้าง. กลับไปเอาของกับรูมเมทบ้างพอบางทีเราบอกจะไปเปนเพื่อนเค้าก็ห้ามไม่ให้เราไป เราก็เริ่มสงสัยจนวันนึงอยู่ๆมีคนโทรศัพท์เข้ามาหาเค้า. เค้าก็ออกไปคุยที่ระเบียงด้วยความผิดสังเกตเพราะปกติไม่ว่าแม่เค้าโทรมาหรือเพื่อนโทรมาหรือแม้แต่เรื่องงานเค้าด็ไม่เคยออกไปคุยข้างนอกจะคุยต่อหน้าเราตลอด เราก็เลยไปฟังตรงประตูระเบียงก็ได้ยินเค้าคุยเรียกแทนชื่อว่าเค้าตัวเองทำนองเดียวกับที่คุยกับเราเราก็ตกใจว่านี่เค้ามีนอกใจเราหรอพอเค้าคุยเสร็จ เราก็ทำเป็นไม่รุเรื่องอะไรแล้วก็ถามเค้าว่าใครโทรมาเค้าก็บอกแค่ว่าเพื่อนเราก็เลยถามว่าเพื่อนคนไหนเค้าก็มาอารมณ์เสียใส่หาว่าไม่เชื่อใจ เราก็เลยไม่ถามต่อเพราะไม่อยากทะเลาะ